Τῇ Ι’ (10ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ.

Σελίδα 9 από 10

Τότε ὁ εὐλογημένος Ἱερομάρτυς τοῦ Χριστοῦ, ὁ πλούσιος εἰς ἀγάπην πρὸς τὸν Θεόν, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸν πλησίον, ὁ ἐπώνυμος τῆς χαρᾶς Χαράλαμπος ἀπεκρίθη πρὸς τὸν Κύριον λέγων· «Καὶ τὸ ὅτι ἠξιώθην νὰ ἴδῳ τὴν φοβερὰν δόξαν τῆς παρουσίας σου καὶ τοῦτο μεγάλον χάρισμα εἶναι εἰς ἐμὲ τὸν ἐλάχιστον, πλὴν ἐπειδὴ ἡ ἀγαθότης σου μὲ προστάζει νὰ σοῦ ζητήσω χάριν, παρακαλῶ τὴν Βασιλείαν σου νὰ μοῦ κάμῃ ταύτην τὴν χάριν· εἰς ὅποιον τόπον εὑρεθῇ τεμάχιον ἀπὸ τὸ λείψανόν μου καὶ εἰς ὅποιαν χώραν θέλουν ἑορτάζει τὴν μνήμην τοῦ Μαρτυρίου μου, νὰ μὴ γίνῃ ποτὲ πεῖνα εἰς αὐτόν, οὔτε πανώλης νὰ θανατώνῃ τοὺς ἀνθρώπους ἄωρα, οὔτε πονηρὸς ἄνθρωπος νὰ βλάπτῃ τοὺς καρπούς, ἀλλὰ νὰ εἶναι εἰς αὐτὸν εἰρήνη σταθερά, ψυχῶν σωτηρία καὶ σωμάτων ἴασις, πλησμονὴ σίτου, οἴνου καὶ ἐλαίου καὶ ἀφθονία τετραπόδων καὶ ἄλλων χρησίμων πραγμάτων. Ὅστις δὲ ἔχει καὶ ἀναγινώσκει τὸ Μαρτύριόν μου καὶ ἐπικαλεῖται τὸ ὄνομά μου, νὰ μὴ λάβῃ ἡ ψυχή του κακὸν οὐδέποτε, ἐπειδὴ πᾶσα σὰρξ καὶ αἷμα ποίημα εἶναι τῶν ἀχράντων χειρῶν σου· καὶ συγχώρησον τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος. Φύλαττε δὲ ὑγιεῖς τοὺς βόας καὶ ὅλα τὰ τετράποδα ζῷα αὐτῶν διὰ νὰ γεωργῶσι τὴν γῆν καὶ νὰ ἀπολαμβάνωσιν ἀφθόνους τοὺς καρποὺς καὶ νὰ δοξάζωσι τὸ ὄνομά σου». Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος· «Νὰ γίνῃ τὸ θέλημά σου, πιστέ μου δοῦλε». Καὶ τότε ὁ μὲν Κύριος ἀπῆλθεν εἰς οὐρανούς, ὁ δὲ Ἅγιος παρέδωκε τὴν ἁγίαν αὐτοῦ ψυχὴν ἐν εἰρήνῃ προτοῦ προλάβῃ νὰ κόψῃ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ὁ δήμιος. Ἡ δὲ μακαρία Γαλήνη ἐνεταφίασε τὸ ἅγιον αὐτοῦ λείψανον εἰς θήκην χρυσῆν ὁμοῦ μὲ πολύτιμα μύρα καὶ ἀρώματα.

Τὸ ἅγιον τοῦτο καὶ πανσεβάσμιον λείψανον τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους διεμοιράσθη πανταχοῦ εἰς τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς χάριν εὐλαβείας, ἀλεξιτήριον ὑπάρχον τῶν δεινῶν καὶ ἰατρεῖον ἄριστον πάσης ἀσθενείας. Ἡ δὲ ἁγιωτάτη καὶ πάντιμος αὐτοῦ Κάρα εὑρίσκεται νῦν εἰς τὸ σεβάσμιον καὶ Ἱερὸν Μοναστήριον τὸ τιμώμενον ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Πρωτομάρτυρος καὶ Ἀρχιδιακόνου Στεφάνου, ὅπερ εἶναι εἰς τὰ Μετέωρα τῆς Ἐπισκοπῆς Σταγῶν, τελεῖ δὲ καθ’ ἑκάστην πάμπολλα καὶ παράδοξα θαύματα. Ἰατρεύει νόσους πολυειδεῖς τῶν μετὰ πίστεως καὶ πόθου προσερχομένων, ἐξαιρέτως δὲ φυλάττει ἀμολύντους καὶ ἀνεπηρεάστους ἀπὸ τὴν λοιμικὴν νόσον τῆς πανώλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι μὲ πόθον καὶ πίστιν ἀδίστακτον φέρουν ταύτην τὴν Ἁγίαν Κάραν εἰς τὰς πόλεις καὶ τὰς οἰκίας των καὶ μὲ εὐλάβειαν τὴν κατασπάζονται κάμνοντες πρῶτον ἁγιασμόν. Οὕτω δέ, τῇ τοῦ Θεοῦ βοηθείᾳ καὶ διὰ τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Χαραλάμπους, διαφυλάττονται ὑγιεῖς καὶ ἀπείρακτοι ἀπὸ τὴν τοιαύτην ἀσθένειαν.

Ὑποσημειώσεις

[1] Μαγνησία· τὸ ὄνομα τοῦτο ἔφερον ἀπὸ τῆς ἀρχαιότητος περιοχὴ τῆς Θεσσαλίας καὶ δύο πόλεις ἐν Μικρᾷ Ἀσίᾳ. Μαγνησία ἐν Θεσσαλίᾳ ἐκαλεῖτο τὸ πάλαι τὸ νοτιοανατολικὸν τμῆμα αὐτῆς τὸ περιλαμβάνον τὴν μεταξὺ Αἰγαίου πελάγους καὶ Παγασητικοῦ κόλπου χερσόνησον καὶ ἔτι περαιτέρω, χωρὶς νὰ εἶναι ἐπακριβῶς καθωρισμένα τὰ ὅρια αὐτῆς. Ὡς ἡ ἀρχαία Μαγνησία δύναται νὰ θεωρηθῇ ὁλόκληρος ἡ περιφέρεια τοῦ σημερινοῦ νομοῦ Μαγνησίας. Ἐπὶ Τουρκοκρατίας καὶ ἰδίᾳ κατὰ τοὺς μετὰ τὴν Ἐπανάστασιν χρόνους ἔλαβε τὸ ὄνομα Θετταλομαγνησία, πρὸς διάκρισιν ἀπὸ τῆς ἐν Μικρᾷ Ἀσίᾳ Μαγνησίας, ὅπερ ὅμως δὲν ἐπεκράτησεν. Αἱ ἐν Μικρᾷ Ἀσίᾳ ἐκαλοῦντο, πρὸς διάκρισιν, ἡ μὲν μία Μαγνησία ἡ πρὸς Μαιάνδρῳ, ἡ δὲ ἑτέρα Μαγνησία ἡ πρὸς Σιπύλῳ. Καὶ ἡ μέν, ἧς ἐρείπια μόνον σῴζονται, ἔκειτο μεταξὺ Ἀϊδινίου πρὸς ἀνατολὰς καὶ τῶν ἔναντι τῆς Σάμου Μικρασιατικῶν παραλίων πρὸς δυσμὰς ἐπὶ τοῦ Μαιάνδρου ποταμοῦ, ἡ δὲ παρὰ τοὺς πρόποδας τοῦ Σιπύλου ὄρους καὶ περὶ τὰ 50 χ.λ.μ. βορειονατολικῶς τῆς Σμύρνης. Αὕτη ὀνομάζεται νῦν ὑπὸ τῶν Τούρκων Μάνισσα.

Περὶ τοῦ ποία ἐκ τῶν τριῶν τούτων ὑπῆρξεν ἡ πατρὶς τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους δὲν εἶναι ἀπολύτως ἐξηκριβωμένον, διότι ἐν τῷ Χειρογράφῳ Βίῳ δὲν διασαφίζεται περὶ ποίας ἐκ τῶν τριῶν πρόκειται. Ἐρίζουν περὶ τούτου καὶ αἱ τρεῖς, κυρίως δὲ ἡ Θεσσαλικὴ καὶ ἡ πρὸς Σιπύλῳ, δὲν ἀποκλείεται ὅμως καὶ ἡ πρὸς Μαιάνδρῳ, ἂν κρίνωμεν ἀπὸ τὴν ἀναφερομένην κατωτέρω Ἀντιόχειαν (βλέπε ὑποσημείωσιν σελίδος 258). Ἡ Θεσσαλικὴ Μαγνησία εὐνοεῖται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐν αὐτῇ διατηρεῖται ἀκμαία ἡ πρὸς τὸν Ἅγιον εὐλάβεια καὶ διασῴζονται ἀρκετὰ τεμάχια τοῦ ἱεροῦ τούτου λειψάνου, ὧν σπουδαιότερον τυγχάνει ἡ Ἁγία αὐτοῦ Κάρα, ἥτις εἶναι ἀποτεθησαυρισμένη ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Ἁγίου Στεφάνου τῶν Μετεώρων, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Τρίκκης καὶ Σταγῶν.

Ἐπίσης σεβαστὰ ἄλλα τεμάχια τοῦ ἱεροῦ λειψάνου εὑρίσκονται καὶ ἐν ταῖς λοιπαῖς Ἱεραῖς Μοναῖς τῶν Μετεώρων Βαρλαάμ, Μεταμορφώσεως, Ἁγίου Στεφάνου καὶ ἐν πολλαῖς ἄλλαις Μοναῖς καὶ Ναοῖς. Ἀλλὰ καὶ ἐκ τῆς Ἱερᾶς Ἀκολουθίας τοῦ Ἁγίου διαφαίνεται τρανῶς ἡ πρὸς τοῦτον ἰδιαιτέρα εὐλάβεια τῶν τέκνων τῆς Ἑλλάδος, ἐπανειλημμένως ταύτης ἀναφερομένης, ὡς ἐπὶ παραδείγματι· «Σύμπασα ἡ Ελλὰς…», «τῆς Ἑλλάδος παῖδες», «Εὐφραίνεσθε ἐν Κυρίῳ πόλεις τῆς Ἑλλάδος», «Ἁβρύνεται σήμερον Ἑλλάς», «τὴν καθαρότητα Μάρτυς τοῦ Βίου σου, καὶ τὸ ὑπέρλαμπρον τοῦ Μαρτυρίου σου, καταπλαγεῖσα ἡ Ελλάς», «Οἱ τῆς Ἑλλάδος νῦν παῖδες», «Λαμπροφανὴς καὶ πανένδοξος ἀνατέταλκεν ἐν τῇ Ἑλλάδι πάσῃ ἡ πανέορτος μνήμη τοῦ θείου Χαραλάμπους» κ.τ.λ.

[2] Ἄγνωστον περὶ ποίας Ἀντιοχείας γίνεται ἐνταῦθα λόγος, δεδομένου ὅτι 28 πόλεις ἔφερον κατὰ τὴν ἀρχαιότητα τὸ ὄνομα τοῦτο. Ἐὰν πατρὶς τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους ὑπῆρξεν ἡ Μαγνησία ἡ πρὸς Μαιάνδρῳ, τότε πλησίον αὐτῆς ἔκειτο Ἀντιόχεια ἡ πρὸς Μαιάνδρῳ καθὼς ἐπίσης καὶ αἱ Τράλλεις, αἵτινες εἶχον πρὸς καιρὸν λάβει τὸ ὄνομα Ἀντιόχεια (βλέπε σχετικὴν ὑποσημείωσιν τῆς σελίδος 243 τοῦ αὐτοῦ τόμου). Πλησίον τῶν ἑτέρων δύο διεδικητριῶν πόλεων δὲν ὑπάρχει γνωστὴ πόλις φέρουσα τὸ ὄνομα Ἀντιόχεια.

[3] Ἕκαστον στάδιον ἀντιστοιχεῖ πρὸς 185 μέτρα περίπου, ἤτοι ἐν συνόλῳ 2.775 μέτρα.

✥ Ο ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ