Οὕτως εἶπεν ὁ Ἅγιος, καὶ μετὰ ἡμέρας τριάκοντα προσεκάλεσεν αὐτὸν ὁ βασιλεὺς καὶ τοῦ λέγει· «Θυσίασον εἰς τοὺς θεούς, ὑπακούων εἰς τὴν ἐντολήν μου καὶ τιμῶν τὸν ἑαυτόν σου». Ὁ δὲ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Τὰ λόγια σου εἶναι πικρὰ καὶ ἀσύνετα καὶ δὲν πρέπει νὰ ὑποταχθῶ εἰς αὐτά, ὡς δοῦλος Θεοῦ καὶ ὑπήκοος». Ὀργισθεὶς τότε ὁ βασιλεὺς ἐπρόσταξε νὰ βάλουν εἰς τὸ στόμα τοῦ Ἁγίου χαλινὸν ὡς νὰ ἦτο ζῷον ἄλογον καὶ νὰ τὸν διαπομπεύσουν εἰς ὅλην τὴν πόλιν μὲ πολλὴν καταφρόνησιν. Τούτου δὲ γενομένου ηὔχετο ὁ Ἅγιος λέγων· «Δέσποτα Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ πλάσας τὸν ἄνθρωπον καὶ τιμήσας αὐτὸν κατὰ τὴν θείαν σου εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν, ἐπίβλεψον καὶ ἴδε τὴν μανίαν καὶ τὰς ἀπειλὰς τοῦ τυράννου, ὅτι ταῦτα πάσχω διὰ τὸ ὄνομά σου τὸ Ἅγιον». Ἡ δὲ Γαλήνη συνεβούλευσεν ὥραν πολλὴν τὸν πατέρα της νὰ ἀπέχῃ ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν ταύτην καὶ νὰ πιστεύσῃ εἰς τὸν Θεὸν αὐτόν, τὸν ὁποῖον ὡμολόγησε, διὰ νὰ μὴ κολασθῇ αἰώνια. Ἀλλ’ αὐτὸς ὁ ἀσύνετος οὐδὲν ὠφελήθη, ἀλλὰ μᾶλλον ἐτράπη εἰς τὸ χειρότερον καὶ τὴν ἐπρόσταξε νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα· αὐτὴ δὲ ἡ πάνσοφος, διὰ νὰ τὸν ἐμπαίξῃ, τοῦ ὑπεσχέθη ὅτι θὰ τὰ προσκυνήσῃ.

Ἀπελθοῦσα λοιπὸν ἡ μακαρία Γαλήνη εἰς τὸν ναὸν τοῦ Διὸς καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος εἶπεν εἰς τοὺς ἱερεῖς· «Παρακαλέσατε τοὺς θεοὺς νὰ δεχθῶσι τὴν προσευχήν μου, διότι τοὺς ὕβρισα». Οἱ δὲ ἐβόησαν· «Ὁ μέγας θεὸς Ζεὺς καὶ ὁ κραταιὸς Ἀπόλλων, οἱ ποιηταὶ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, συγχωρήσατε τὴν δέσποιναν Γαλήνην διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ πατρός της». Ἡ δὲ μακαρία ἐκάλεσε τὸν Δία λέγουσα· «Ἐὰν εἶσαι θεός, πῶς δὲν γνωρίζεις τὴν γνώμην μου;». Καὶ παρευθὺς ἔρριψεν αὐτὸν κάτω καὶ συνετρίβη. Τότε ἥρπασε καὶ τὸν Ἀπόλλωνα καὶ τοῦ λέγει· «Ἔλα κάτω, καμπούρη, σαπρόγηρε, ἡ ἀπώλεια τῶν ἀνθρώπων». Ἀφοῦ λοιπὸν ἐκρήμνισεν αὐτὸν καὶ ἄλλα τριάκοντα τέσσαρα εἴδωλα, ἀπῆλθον οἱ ἱερεῖς εἰς τὸν βασιλέα λέγοντες· «Τώρα μέλλει νὰ χαθῇ ὁ κόσμος καὶ νὰ σβύσῃ ὁ ἥλιος, ὅτι οἱ θεοί μας διερράγησαν καὶ ἀπέθανον, διότι ἡ θυγάτηρ σου τοὺς ἐκρήμνισε». Λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ Σεβῆρος· «Εὕρετε πεντήκοντα τεχνίτας νὰ τοὺς ἀποκαταστήσουν τὴν νύκτα καὶ νὰ τοὺς στήσουν εἰς τὸν τόπον των, διὰ νὰ μὴ μᾶς ἐμπαίζουν οἱ Γαλιλαῖοι, ὅτι οἱ θεοί μας συνετρίβησαν». Οὕτως ἐποίησαν καὶ τὸ πρωῒ εἶπον εἰς τὴν Γαλήνην· «Ἐλθέ, δέσποινα, νὰ ἰδῇς πὼς οἱ θεοὶ ἀνεστήθησαν». Ἡ δὲ ἀπελθοῦσα καὶ ἰδοῦσα τὴν ἀναχώνευσιν ἐγνώρισε τὴν πονηρίαν καὶ λέγει· «Ἂς μὴ ἀμελήσω νὰ συντρίψω νεωτέρους θεούς». Εἶτα λέγει πρὸς τὰ ξόανα· «Ἀπὸ νεκρῶν ἀναστάντες, ὡς νεκροὶ πάλιν καταποντίσθητε». Ταῦτα εἰποῦσα ἐκρημνίσθησαν ἅπαντα.