ἐκ γυναικός τινος Μαρίας ὀνόματι». Ὁ δὲ Ἀρίσταρχος ἀπεκρίνατο· «Μὴ βλασφημεῖς, ἔπαρχε, διότι σὺ δὲν γνωρίζεις τοιαῦτα μυστήρια». Τότε ὁ βασιλεὺς θυμωθεὶς ὑπερμέτρως ὥρμησε νὰ πολεμήσῃ τὸν οὐρανὸν ὁ ἀνόητος καὶ ρίπτων βέλη εἰς τὸν ἀέρα ἐβόησε· «Κατάβα, Χριστέ, εἰς τὴν γῆν νὰ πολεμήσωμεν, ἄλλως θέλω ἀνέβει ἐγὼ νὰ σὲ εὕρω νὰ χαλάσω τὸ στερέωμα, νὰ σβύσω τὸν ἥλιον». Τότε γίνεται σεισμὸς μέγας καὶ φόβος πολὺς κατέλαβε πάντας, διότι ὁ Κύριος ὠργίσθη, ὁ οὐρανὸς ὡς δένδρον ἐσείετο καὶ αἱ ἄνω Δυνάμεις δυνατῶς ἐσαλεύθησαν, ἀστραπαὶ δὲ καὶ βρονταὶ μεγάλαι ἠκούοντο. Εὐθὺς τότε ἐκρεμάσθησαν εἰς τὸν ἀέρα ὅ τε βασιλεὺς Σεβῆρος καὶ ὁ ἔπαρχος Κρῖσπος. Ἐφώναζε δὲ ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Ἅγιον, λέγων· «Κύριέ μου Χαράλαμπες, δικαίως ἔπαθον, δεήθητι τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ σου νὰ μὲ λυτρώσῃ ἀπὸ τὴν παίδευσιν καὶ νὰ γράψω εἰς ὅλας τὰς πόλεις νὰ δοξάζωσι τὸ ὄνομά του».

Τότε ἦλθεν ἐκεῖ καὶ ἡ θυγάτηρ τοῦ βασιλέως, Γαλήνη ὀνόματι, καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· «Πίστευσον εἰς τὸν Κύριον, νὰ σὲ λυτρώσῃ ἀπὸ τὰ δεσμὰ ὡς Οἰκτίρμων καὶ Πανάγαθος, ὅτι αὐτὸς ὁ Χριστὸς εἶναι μόνος Θεὸς ἀδιάδοχος». Ταῦτα εἰποῦσα προσεκύνησε τὸν Ἅγιον λέγουσα· «Παρακάλεσον τὸν Κύριον νὰ λυτρώσῃ τὸν πατέρα μου ἀπὸ τὰς ὀδύνας καὶ ἐὰν μὲν πιστεύσῃ μέγα θὰ εἶναι τὸ καλόν, ἐὰν ὄχι θὰ ἔχῃς τοὐλάχιστον σὺ τὸν μισθόν σου καὶ θέλει σὲ κάμει ὁ Κύριος τέλειον μετὰ θάνατον». Προσευξαμένου λοιπὸν τοῦ Ἁγίου ἔπαυσεν ἡ ἀγανάκτησις τοῦ Θεοῦ· κατέβησαν δὲ εἰς τὴν γῆν ὁ βασιλεὺς μὲ τὸν ἔπαρχον καὶ ἀπελθόντες εἰς τὸ παλάτιον ἔκαμαν τρεῖς ἡμέρας ἔχοντες κατὰ νοῦν τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀγανάκτησιν αὐτοῦ. Ἡ δὲ θυγάτηρ τοῦ βασιλέως εἶδεν ὅραμα καὶ τὸ ἀνέφερε πρὸς τὸν Ἅγιον, λέγουσα· «Ἐφάνη μοι πὼς εὑρέθην εἰς περιβόλιον ὡραιότατον μὲ δένδρα εὐωδέστατα καὶ πηγὴν διαυγεστάτην· ἦσαν δὲ ἐκεῖ πλησίον ὁ πατήρ μου καὶ ὁ ἔπαρχος· ὁ δὲ φύλαξ τοῦ Παραδείσου ἐδίωξεν αὐτοὺς μὲ πυρίνην ράβδον, ἐμὲ δὲ ἐγείρας ἔβαλε μετὰ τιμῆς ἐντὸς αὐτοῦ καὶ μοῦ λέγει· «Εἰς σὲ ἐδόθη ἡ κατοικία αὐτὴ καὶ εἰς τοὺς ὁμοίους σου, νὰ συνευφραίνεσθε πάντοτε». Αὐτὰ εἶδον καὶ σὲ παρακαλῶ, διδάσκαλε, νὰ μοῦ εἰπῇς τὴν ἐξήγησιν». Ὁ δὲ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Ὁ κῆπος, τὸν ὁποῖον εἶδες, εἶναι ὁ Παράδεισος τῶν Δικαίων, εἰς τὸν ὁποῖον σὲ ἔβαλεν ὁ Δεσπότης Χριστός, διότι ἐπίστευσας εἰς αὐτόν, τὸν δὲ πατέρα σου καὶ τὸν ἔπαρχον ἐδίωξε, διότι μέλλουν νὰ ἀποστατήσουν καὶ πάλιν ἀπ’ αὐτοῦ καὶ νὰ μᾶς κακοποιήσουν, οἱ ἀχάριστοι».