καὶ ἔλεγον πρὸς τοὺς ἄρχοντας· «Τὴν ἀτιμίαν νομίζει τιμὴν οὗτος ὁ ἄνθρωπος καὶ τὴν βάσανον ἄνεσιν· μήπως καὶ εἶναι αὐτὸς ὁ Χριστὸς καὶ ἦλθε νὰ μᾶς δοκιμάσῃ καὶ διὰ τοῦτο αἱ χειράγραι ἀποστομώνονται καὶ δὲν ξεσχίζουσι πλέον τὰς σάρκας του;».

Ταῦτα ἀκούσας ὁ παριστάμενος ἐκεῖ δοὺξ ἐθυμώθη καὶ ὑβρίζων τοὺς ὑπηρέτας, ὅτι ἦσαν ἀμελεῖς καὶ ἀδύνατοι, ἥρπασε τὰς χειράγρας ἀπὸ τὰς χεῖρας αὐτῶν καὶ ἤρχισε νὰ ξεσχίζῃ τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου μὲ πολλὴν ὀργήν, ὁ θεόργιστος· ἀλλά, παρευθύς, ἔφθασεν ἡ θεία δίκη τὸν ἄδικον καὶ ἐκόπησαν, ὢ τοῦ θαύματος, ἀπὸ τοὺς ἀγκῶνας αἱ χεῖρες του, κρεμασθεῖσαι εἰς τὸ σῶμα τοῦ Μάρτυρος, αὐτὸς δὲ ὁ δείλαιος ἔπεσε κατὰ γῆς ὀρυόμενος καὶ κραυγάζων· «Βοήθει μοι, ἡγεμών, διότι μάγος εἶναι οὗτος ὁ ἄνθρωπος». Πλησιάσας τότε ὁ ἡγεμὼν καὶ ἰδὼν τὰς χεῖρας τοῦ δουκὸς κρεμαμένας ἀπὸ τὸ σῶμα τοῦ Μάρτυρος, ἔπτυσεν εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Ἁγίου καὶ παρευθὺς ἐστράφη τὸ πρόσωπόν του εἰς τὸν τράχηλον καὶ ἔμεινεν ἐλεεινὸν θέαμα. Τότε ὁ λαὸς ὅλος τῆς πόλεως τῆς Μαγνησίας φοβηθέντες παρεκάλουν τὸν δίκαιον λέγοντες· «Ἀπόστρεψον ἀφ’ ἡμῶν τὴν ὀργὴν τοῦ Κυρίου, Ὅσιε· οὕτω σὲ προστάζει ὁ Χριστός, νὰ μὴ ἀποδίδῃς κακὸν ἀντὶ κακοῦ, ἀλλὰ νὰ εὐεργετῇς τοὺς μισοῦντάς σε». Λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἅγιος· «Ζῇ Κύριος ὁ Θεός μου· δὲν εἶναι δόλος εἰς τὴν γλῶσσαν μου, ἀλλὰ ὁ Κύριος ἐπαίδευσεν αὐτοὺς ὡς κακούς, διὰ νὰ δώσῃ εἰς σᾶς ζωὴν αἰώνιον».

Τότε τὸ πλῆθος ὅλον ἐβόησε πρὸς Κύριον, λέγοντες· «Μὴ μᾶς ἀπολέσῃς, Δέσποτα, ἀλλὰ συγχώρησόν μας εἰς ὅσα ἐπταίσαμεν». Οὕτω δὲ πολλοὶ ἐπίστευσαν. Ὁ δὲ δοὺξ παρεκάλει τὸν Ἅγιον, λέγων· «Ἄγγελε τοῦ Θεοῦ καὶ οὐράνιε ἄνθρωπε, βοήθησόν μοι τὸν ταλαίπωρον. Ἰδοὺ ἔχεις τὸ βάρος τῶν χειρῶν μου ἐπάνω σου καὶ ἐγὼ ὑποφέρω πόνους καὶ βάσανον· λοιπὸν ἰάτρευσόν με νὰ λυτρωθῶ ἀπὸ τὰς ὀδύνας μου καὶ σὺ ἀπὸ βάρος καὶ μέριμναν καὶ ἐὰν λάβω τὴν ἴασιν νὰ πιστεύσω εἰς τὸν Θεόν σου βέβαια». Τότε προσηυχήθη ὁ Ἅγιος λέγων πρὸς Κύριον· «Εὐχαριστοῦμέν σοι, Δέσποτα, ὅτι φυλάττεις ἡμᾶς πάντοτε ἐπίβλεψον καὶ νῦν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῶν πεπεδημένων δούλων σου καὶ λῦσον αὐτοὺς ἀπὸ τὰ δεσμὰ εἰς δόξαν τοῦ Ἁγίου σου Ὀνόματος». Τότε ἦλθε φωνὴ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσα· «Χαίροις, Ἀθλητὰ Χαράλαμπες, Ἀγγέλων συνόμιλε καὶ Ἀποστόλων ὁμότροπε· ἐπήκουσα τὴν δέησίν σου καὶ δίδω εἰς τοὺς ἀσεβεῖς τὴν ἴασιν». Παρευθὺς τότε ἰατρεύθησαν οἱ τιμωρηθέντες καὶ πιστεύσας ὁ δοὺξ ἐβαπτίσθη εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· ὁ δὲ ἡγεμὼν ἔπαυσε τὸν διωγμὸν κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ἕως ὅτου ἀναφέρῃ εἰς τὸν βασιλέα τὰ γενόμενα.