Οὕτω λοιπὸν βασανιζομένη καὶ αὐτὴ σκληρῶς, κατὰ τὴν προσταγὴν τοῦ ἄρχοντος, καὶ πάσχουσα ἀλγεινῶς, ὕψωσε τοὺς ὀφθαλμούς της πρὸς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· «Δέσποτα Χριστὲ Βασιλεῦ, καρδιογνῶστα καὶ παντοδύναμε, γνωρίζεις ὅτι διὰ τὴν ἀγάπην σου πάσχω ὅλα αὐτὰ τὰ δεινά· λοιπὸν μὴ μὲ ἐγκαταλίπῃς μηδὲ ἀφήσῃς νὰ μὲ νικήσῃ ὁ ἀλιτήριος οὗτος καὶ νὰ καυχηθῇ δι’ ἐμέ, ἀλλ’ ἀξίωσόν με νὰ ἐγκαρτερήσω μέχρι τέλους, διὰ νὰ λάβω τὸν στέφανον τῆς ἀθλήσεως».

Ἐνῷ δὲ ἡ Ἰουλιανὴ ἐδέετο οὕτω πρὸς τὸν Θεόν, ὁ σκληροκάρδιος ἄρχων προσέτατε νὰ κόψωσι τοὺς μαστοὺς καὶ τῶν δύο. Πλὴν καὶ ἡ ἀπάνθρωπος αὕτη πρᾶξις δὲν μετέβαλε ποσῶς τὴν ἀπόφασιν αὐτῶν, ἀπεναντίας μάλιστα ἡ Μεγαλομάρτυς Βαρβάρα ἔψαλλε τότε λέγουσα· «Κύριε, μὴ ἀπορρίψῃς ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ προσώπου σου, καὶ τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀφ’ ἡμῶν» (Ψαλμ. ν’ 13-14). Ἀφοῦ λοιπὸν ὑπέμειναν καὶ αὐτὴν τὴν τρομερὰν βάσανον, προσέταξεν ὁ ἄρχων τὴν μὲν Ἰουλιανὴν νὰ φυλακίσωσι, τὴν δὲ Βαρβάραν νὰ τὴν περιφέρωσι γυμνὴν εἰς ὅλην τὴν πόλιν καὶ συγχρόνως νὰ τὴν δέρωσιν ἀσπλάγχνως. Ἡ δὲ σεμνὴ Μάρτυς, θεατριζομένη διὰ τοιούτου ἀπρεπεστάτου τρόπου καὶ συγχρόνως δερομένη, δὲν ἐθλίβετο ποσῶς διὰ τὰς βασάνους ταύτας, ἀλλ’ ἀτενίσασα τοὺς ὀφθαλμοὺς πρὸς τὸν οὐρανὸν εἶπε· «Δέσποτα Κύριε, ὁ περιβάλλων τὸν οὐρανὸν ἐν νεφέλαις καὶ περιτυλίσσων τὴν γῆν μὲ ὁμίχλη, αὐτὸς καὶ τὴν ἐμὴν γύμνωσιν σκέπασον, Βασιλεῦ τῶν αἰώνων, καὶ μὴ ἀφήσῃς νὰ βλέπωσιν οἱ ἀσεβεῖς τὰ μέλη μου, διὰ νὰ μὴ γίνω μυκτηρισμὸς αὐτῶν καὶ χλευασμὸς καὶ περιγέλασμα».

Ἤκουσεν ἐκ Ναοῦ ἁγίου αὐτοῦ ὁ ταχὺς Θεὸς καὶ ἔσπευσεν εὐθὺς εἰς ἀντίληψιν τῆς πασχούσης Μάρτυρος. Ἐφάνη δὲ ἔμπροσθεν αὐτῆς καθήμενος ἐπὶ χερουβικοῦ ἅρματος καὶ τὴν μὲν καρδίαν αὐτῆς ἐπλήρωσεν εὐφροσύνης καὶ ἀγαλλιάσεως, διὰ τῆς θείας καὶ πανευφροσύνου παρουσίας Αὐτοῦ, τὸ δὲ ἅγιον αὐτῆς σῶμα, κατὰ προσταγὴν Αὐτοῦ, ἐνέδυσαν οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι μὲ στολὴν λαμπροτάτην καὶ ἔνδοξον. Ὄχι δὲ μόνον τοῦτο ἐγένετο, ἀλλὰ καὶ τὰς πληγὰς αὐτῆς ἐθεράπευσε πάλιν ὡς καὶ πρότερον. Οἱ δὲ ὑπηρέται τὴν παρουσίασαν εἰς τὸν ἄρχοντα, ὅστις ἰδὼν αὐτὴν οὕτως ἐνδεδυμένην ἠσχύνθη· ὅθεν μὴ δυνάμενος νὰ τὴν νικήσῃ μὲ ἀπειλὰς καὶ βασάνους, οὔτε μὲ ὑποσχέσεις ἀγαθῶν καὶ πλούτου, ἀπεφάσισε νὰ θανατώσῃ αὐτὴν καὶ τὴν ὁμόφρονα αὐτῆς Ἰουλιανήν. Προσέταξε λοιπὸν νὰ ἀποκεφαλίσωσι καὶ τὰς δύο.