Πράγματι, ὁ πανάγαθος Θεὸς δὲν ἐβράδυνε ποσῶς, ἀλλὰ καθὼς ἔσωσε τὴν Πρωτομάρτυρα Θέκλαν, τὴν ὁποίαν ἐδέχθη μία πέτρα σχισθεῖσα εἰς δύο, οὕτω καὶ τὴν ἀοίδιμον ταύτην Βαρβάραν, τρέχουσαν εἰς τὰ ὀρεινότερα μέρη, μὲ ὅμοιον θαυματούργημα ἐλύτρωσε· διότι ἐνῷ ἔτρεχε κατεπάνω της ὁ δήμιος ἐκεῖνος καὶ ὄχι πατήρ της, ἐσχίσθη μία πέτρα διὰ θείας θελήσεως καὶ προσταγῆς καὶ τὴν ἐδέχθη ἐντὸς αὐτῆς κρύπτουσα ταύτην ἀπὸ τὸν αἱμοβόρον πατέρα της.
Ὁ λίθινος ὅμως ἐκεῖνος ἄνθρωπος ἢ μᾶλλον εἰπεῖν καὶ τῶν λίθων αὐτῶν ἀναισθητότερος, δὲν μετενόησεν οὔτε ὠπισθοδρόμησε κἄν ἰδὼν ἐξαφανισθεῖσαν ἀπὸ τοῦ προσώπου αὐτοῦ τὴν Βαρβάραν, ἀλλ’ ὡς τέκνον τοῦ ἀνθρωποκτόνου δαίμονος ἔτρεχεν ἐδῶ καὶ ἐκεῖ, ἵνα θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ. Εὑρὼν δὲ δύο ποιμένας, οἱ ὁποῖοι ἔβοσκον τὰ πρόβατά των ἐκεῖ πλησίον, τοὺς ἠρώτησεν ἂν ἤξευραν, ποῦ ἦτο κρυμμένη ἡ θυγάτηρ του. Ὁ εἷς ἐξ αὐτῶν ἦτο συμπαθὴς καὶ φιλάνθρωπος καὶ κρίνων ἄδικον νὰ προδώσῃ τὴν διωκομένην Μάρτυρα, ἠρνήθη καὶ εἶπεν, ὅτι δὲν τὴν εἶδε ποσῶς· ἐπροτίμησεν ὡς γνωστικὸς νὰ εἴπῃ ψεῦδος σωτήριον, παρὰ ἀλήθειαν βλάπτουσαν. Ὁ δὲ ἄλλος ποιμήν, πονηρὸς καὶ ἀπάνθρωπος, δὲν ὡμίλησε μὲν διὰ νὰ μὴ τὸν ἀκούσωσι, μὲ τὸν δάκτυλόν του ὅμως ἔδειξε τὴν ὁδὸν εἰς τὸν Διόσκορον, διὰ νὰ εὕρῃ τὴν Μάρτυρα. Ὅμως ἡ θεία δίκη ἐπαίδευσεν ἀμέσως τὸ κακούργημα τοῦτο, διότι ὅλα τὰ πρόβατα τοῦ κακοτρόπου ἐκείνου καὶ ἄφρονος βοσκοῦ ἔγιναν κάνθαροι καὶ ἔμειναν τοιοῦτοι μέχρι τέλους καὶ περιεκύκλουν τὸν τάφον τῆς Ἁγίας.
Εὑρὼν ἐπὶ τέλους τὴν Ἁγίαν ὁ Διόσκορος εἰς τὸ ὄρος τὴν ἔδειρεν ἀνηλεῶς· ἔπειτα ἁρπάσας αὐτὴν ἐκ τῶν πλοκάμων τῆς κεφαλῆς τὴν ἔσυρε βιαίως εἰς τὸν οἶκόν του. Ἐκεῖ δὲ φθάσαντες τὴν ἔκλεισεν εἰς μικρὸν οἰκίσκον καὶ σφραγίσας τὴν θύραν, ἔβαλε φύλακας νὰ τὴν φυλάττουν. Ἔπειτα ἐπῆγεν εἰς τὸν ἡγεμόνα Μαρκιανόν, ὅστις ἐξουσίαζε τότε τὴν πόλιν ἐκείνην, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· «Ἡ θυγάτηρ μου καταφρονεῖ καὶ ἀποστρέφεται τοὺς θεοὺς ἡμῶν καὶ μόνον τὸν Ἐσταυρωμένον Ἰησοῦν Χριστὸν σέβεται καὶ τιμᾷ ἐξ ὅλης ψυχῆς». Ἀφοῦ εἶπε ταῦτα, ἔφερε καὶ τὴν θυγατέρα του καὶ τὴν παρέδωκεν εἰς τὰς χεῖρας τοῦ Μαρκιανοῦ, ἐξώρκισε δὲ αὐτὸν εἰς τοὺς θεούς των νὰ μὴ τὴν λυπηθῇ παντελῶς, ἀλλὰ νὰ τὴν βασανίσῃ μὲ παντὸς εἴδους βίαια καὶ σκληρὰ κολαστήρια.