Ἡμέραν τινά, ἐπιστρέφουσα ἀπὸ τὸ λουτρὸν ἡ Βαρβάρα, παρετήρησε τὰ εἴδωλα, τὰ ὁποῖα προσεκύνει ὁ πατήρ της· στενάξασα δὲ ἐκ βάθους ψυχῆς διὰ τὴν ἀναισθησίαν καὶ τυφλότητα αὐτοῦ, ἔπτυσε τὰ εἴδωλα κατὰ πρόσωπον καὶ εἶπεν· «Ὅμοιοι μὲ σᾶς νὰ γίνουν, ὅσοι σᾶς προσκυνοῦν καὶ σᾶς καλοῦν εἰς βοήθειάν των». Ταῦτα εἰποῦσα εἰσῆλθεν εἰς τὸν πύργον καὶ ἔμεινεν ἐντὸς αὐτοῦ νηστεύουσα καὶ προσευχομένη καὶ περιμένουσα βοήθειαν ἀπὸ τοὺς οὐρανούς. Μετ’ ὀλίγας ἡμέρας ἔφθασεν ὁ πατήρ της Διόσκορος, ὅστις ἰδὼν τὸ τρίτον παράθυρον ἠπόρησε, πῶς τὸ ἔκαμαν χωρὶς αὐτὸς νὰ παραγγείλῃ. Οἱ δὲ παρευρισκόμενοι τεχνῖται εἶπον πρὸς αὐτὸν τὴν ἀλήθειαν. Τότε ἠρώτησε περὶ τούτου τὴν θυγατέρα του, ἡ ὁποία εἶπε πρὸς αὐτόν· «Ἐγώ, πάτερ, προσέταξα καὶ τὸ ἔκαμαν, διότι φαίνεται ὡραιότερον τὸ λουτρὸν μὲ τὰ τρία παράθυρα παρὰ μὲ τὰ δύο». Ὁ πατήρ της, ὀργισθείς, εἶπε πρὸς αὐτήν· «Εἰπέ μου, διὰ ποῖον λόγον καὶ αἰτίαν σοῦ φαίνεται ὡραιότερον;». Λέγει πρὸς αὐτὸν τότε ἡ Βαρβάρα· «Αἱ τρεῖς θυρίδες φωτίζουσι πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον». Τοῦτο δὲ εἰποῦσα, ἠννόει τὴν τῆς Ἁγίας Τριάδος ὑπόστασιν καὶ μεγαλειότητα.
Εἰς τοὺς λόγους τούτους τῆς Βαρβάρας ἐθυμώθη ἀκόμη περισσότερον ὁ πατήρ της καὶ ἁρπάσας αὐτὴν τὴν ἔφερεν εἰς τὸ λουτρὸν καὶ τῆς εἶπε· «Πῶς γίνεται τὸ φῶς τῶν τριῶν αὐτῶν θυρίδων φωτιστικὸν εἰς πάντα ἄνθρωπον;». Ἡ Βαρβάρα ἀπεκρίθη· «Πρόσεχε, πάτερ, νὰ ἐννοήσῃς τὸ αἴτιον». Ταῦτα εἰποῦσα, ἐποίησε τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ δεικνύει εἰς αὐτὸν τὰ τρία της δάκτυλα, λέγουσα· «Πατήρ, Υἱὸς καὶ Ἅγιον Πνεῦμα. Μὲ τὸ φῶς αὐτὸ ὅλη ἡ κτίσις νοερῶς καταλάμπεται». Ὁ ἀληθὴς οὗτος λόγος τῆς Βαρβάρας ὄχι μόνον δὲν ηὐχαρίστησε τὸν πατέρα της, ὅστις ἦτο συνηθισμένος νὰ προσκυνῇ τὰ ψευδῆ καὶ ἀπατηλὰ εἴδωλα, ἀλλ’ ἀπ’ ἐναντίας τὸν ἔκαμε νὰ γίνῃ θηριώδης. Ὁ ἀσεβέστατος καὶ σκληροκάρδιος οὗτος ἄνθρωπος ἐλησμόνησε διὰ μιᾶς τοὺς νόμους τοῦ Θεοῦ, δὲν συνελογίσθη ὅτι ἦτο πατὴρ καὶ ὅτι ἡ κόρη ἐκείνη ἦτο αἷμά του, ἀλλὰ σύρας τὸ ξίφος του ὥρμησε νὰ τὴν θανατώσῃ. Αὐτὴ ὅμως, σωθεῖσα διὰ τῆς φυγῆς ἀπὸ τὸν κίνδυνον, κατέφυγεν εἰς ἕνα ὄρος ἐκεῖ πλησίον, εἰς τὸ ὁποῖον φθάσασα ὕψωσε πρὸς τὸν οὐρανὸν τὰς χεῖρας, τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ τὴν διάνοιάν της καὶ ἐπεκαλεῖτο τὸν Θεὸν εἰς βοήθειαν.