Κατ’ ἐκείνας τὰς ἡμέρας ὁ Διόσκορος ἀπεφάσισε νὰ οἰκοδομήσῃ, ἔξωθεν τοῦ πύργου λουτρὸν ὡραιότατον. Ἀφοῦ λοιπὸν ἔκαμε τὸ σχέδιον καὶ ἔδωκεν εἰς τοὺς τεχνίτας τὰς ἀναγκαίας ὁδηγίας καὶ τοὺς εἶπε συγχρόνως, ὅτι θὰ τοὺς ἱκανοποιήσῃ ἂν ἐπιμεληθοῦν καὶ προσέξουν νὰ γίνῃ ὡραῖον τὸ κτίριον, ἀνεχώρησε προσωρινῶς ἀπὸ τὸ χωρίον του καὶ ἐπῆγεν εἰς ἄλλην χώραν, εἰς τὴν ὁποίαν εἶχεν ἀναγκαίαν ὑπόθεσιν. Ἐπειδὴ ὅμως ὁ Διόσκορος ἐβράδυνε νὰ ἐπιστρέψῃ κατῆλθε τοῦ πύργου ἡ Βαρβάρα καὶ ἐπῆγε νὰ ἐπισκεφθῇ τὸ κτιζόμενον λουτρόν. Εἶδε λοιπὸν ὅτι ὅλη ἡ οἰκοδομὴ εἶχε δύο μόνον παράθυρα· ὅθεν ἠρώτησε τοὺς κτίστας διατὶ δὲν ἔκαμαν καὶ ἄλλο ἓν παράθυρον πρὸς τὸ νότιον μέρος, ὥστε νὰ φωτίζεται τὸ λουτρὸν περισσότερον. Οἱ κτίσται τῆς ἀπεκρίθησαν, ὅτι οὕτως εἶχε προστάξει ὁ πατήρ της. Τότε αὐτὴ τοὺς εἶπε πάλιν· «Κάμετε χωρὶς ἄλλο καὶ τὸ τρίτον παράθυρον καὶ ἐγὼ ἀποκρίνομαι πρὸς τὸν πατέρα μου, ἂν σᾶς ἐρωτήσῃ διὰ τοῦτο». Ἔκαμαν λοιπὸν οἱ κτίσται καθὼς τοὺς εἶπεν. Αὐτὴ δὲ κατέβαινε συχνὰ καὶ παρηκολούθει τὴν οἰκοδομὴν καὶ βλέπουσα τὰ τρία παράθυρα ἔχαιρεν. Ὁ δὲ πανάγαθος καὶ ἐλεήμων Θεός, ὅστις γνωρίζει ὅλα τὰ πράγματα πρὶν ἀκόμη πραγματοποιηθῶσιν, εὐχαριστηθεὶς ἀπὸ τὴν ἀγαθὴν καὶ φρόνιμον γνώμην αὐτῆς, ἐφώτισε τὴν ψυχήν της θαυμάσια καὶ ἐνέπλησε τὴν καρδίαν της ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιον καὶ παρρησίαν πρὸς τὸν μόνον ἀληθῆ Θεὸν καὶ Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.
Σταθεῖσα λοίπὸν εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ λουτροῦ καὶ βλέπουσα πρὸς ἀνατολὰς ἐχάραξε μὲ τὸν δάκτυλον της τὸν τύπον τοῦ θείου Σταυροῦ ἐπάνω εἰς τὰ μάρμαρα καί, ὢ τοῦ θαύματος! ὡς νὰ ἦτο ὁ δάκτυλός της ἐργαλεῖον σιδηροῦν ἤνοιξε τόσον βαθὺν λάκκον εἰς τὸ μάρμαρον, ὥστε τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ ἐκείνου φαίνεται μέχρι τῆς σήμερον, διὰ νὰ κηρύττεται ἡ θαυματουργία καὶ ἡ δύναμις τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ ἡμῶν πάντοτε. Καὶ ὄχι μόνον ὁ Σταυρὸς αὐτός, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τὸ λουτρὸν σῴζεται μέχρι τῆς σήμερον καὶ κάμνει διάφορα θαύματα, καὶ θεραπεύει ὅσους ἔχουν ἀσθένειάν τινα, ὅταν προσέλθουν εἰς αὐτὸ μετὰ πίστεως [1]. Τοιοῦτον δὲ λουτρὸν καὶ ἂν τὸ ὀνομάσῃ κανεὶς Ἰορδάνιον ρεῖθρον ἢ πηγὴν Σιλωάμ, ἢ καὶ Προβατικὴν κολυμβήθραν, δὲν ἁμαρτάνει· διότι ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ ἐτέλεσε καὶ εἰς τοῦτο πολλὰ καὶ παράδοξα θαύματα.