Τότε ὁ Ἅγιος ἐβόησε μεγαλοφώνως πρὸς τὸν Ἑρβὰν λέγων· «Βλέπεις, Ἑρβάν, τὸ φοβερὸν τοῦτο μυστήριον, τὰ ὁποῖον ἐζήτησες; πληροφορήσου λοιπὸν ἀναμφιβόλως καὶ πίστευσον, ὅτι εἷς Θεὸς εἶναι μόνον, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός». Ὁ δὲ ἐσιώπα πάλιν μὲ τοὺς ἄλλους Ἰουδαίους καὶ δὲν ἐπίστευσαν εὐθὺς οἱ ἀχάριστοι, μόνον ἵσταντο ὅλοι σιωπῶντες καὶ θαυμάζοντες. Τότε ἦλθε πρὸς αὐτοὺς φωνὴ ἀπὸ τὸν Δεσπότην λέγουσα· «Διὰ τὴν μεγάλην τοῦ Ἀρχιεπισκόπου παράκλησιν ἐφάνην πρὸς σᾶς, τῶν ὁποίων οἱ πατέρες μὲ ἐσταύρωσαν». Ταύτην τὴν φωνὴν ἀκούσαντες ἔπεσαν εἰς τὴν γῆν οἱ Ἰουδαῖοι πρηνεῖς, ἔντρομοι καὶ τετυφλωμένοι, καθὼς ἔπαθε καὶ ὁ μέγας Παῦλος πρότερον, μετ’ ὀλίγην δὲ ὥραν ἠγέρθησαν καὶ ἦσαν μὲν ἀνοικτοὶ οἱ ὀφθαλμοί των, ἀλλὰ δὲν ἔβλεπον οὐδόλως. Οἱ δὲ πιστοὶ καὶ εὐσεβεῖς ὄχι μόνον ἔβλεπον, ἀλλὰ μάλιστα ἐφωτίσθησαν περισσότερον βλέποντες τὸν Κύριον εἰς τοὺς οὐρανοὺς ἀνερχόμενον, ἕως οὗ τὸν ἐσκέπασεν ἡ νεφέλη ἀπὸ προσώπου αὐτῶν καὶ πλέον δὲν ἐφαίνετο. Οὕτω λοιπὸν ὁ οὐράνιος Βασιλεὺς ἀνελήφθη ὅπου ἦν τὸ πρότερον· ὁ δὲ ἐπίγειος καὶ ὅλα τὰ πλήθη τῶν Χριστιανῶν μετὰ τοῦ Ἁγίου εὐχαριστοῦσαν μεγαλοφώνως τὴν ἄκραν τοῦ Θεοῦ συγκατάβασιν, κείμενοι πρηνεῖς ὥραν πολλὴν εἱς τὴν γῆν καὶ βοῶντες μετὰ δακρύων ἀγαλλιάσεως ὅλοι τὸ «Κύριε, ἐλέησον». Μετὰ ταῦτα, ἐγερθέντες προσεκύνησαν τὸν Ἀρχιεπίσκοπον ὁ βασιλεὺς καὶ ὅλοι οἱ ἄρχοντες τιμῶντες πολύ, ὡς ἔπρεπε, γεραίροντες ἅμα καὶ θαυμάζοντες αὐτὸν ὡς ἅγιον ἄνθρωπον.

Οἱ δὲ δυστυχεῖς Ἰουδαῖοι, παραμένοντες εἰσέτι τότε εἰς τὸ σκότος, ἠρώτων ἀλλήλους, ἐὰν ἔβλεπον, ἀλλὰ πάντες ἀπήντων οὐδαμῶς. Ὅθεν εἶπον ταῦτα πρὸς τὸν Ἑρβὰν ὀλολύζοντες· «Ἀλλοίμονον εἰς ἡμᾶς! Τί θὰ γίνωμεν τώρα, διδάσκαλε; πῶς θὰ πορευθῶμεν οὐδαμῶς βλέποντες;». Ὁ δὲ Ἑρβὰν ἠρώτα τοὺς ἄλλους λέγων· «Ἆρά γε ἡμεῖς μόνον δὲν βλέπομεν ἰδόντες τὸν Θεὸν ἢ καὶ οἱ Χριστιανοί, ὅσοι αὐτὸν εἶδον τὸ αὐτὸ ἔπαθον;». Τότε τινὲς ἀπὸ τοὺς εὐσεβεῖς, οἵτινες ἤκουσαν τοὺς Ἰουδαίους, ἀπεκρίθησαν λέγοντες· «Μὴ γένοιτο τοῦτο, ἀλλὰ μάλιστα ἡμεῖς οἱ Χριστιανοὶ βλέποντες τὸν Χριστὸν ἐφωτίσθημεν ὑπὸ τῆς Χάριτος αὐτοῦ τῆς ἀφάτου· νῦν δὲ βλέπομεν καλύτερον». Τότε ὁ Ἑρβὰν χειραγωγηθεὶς ὑφ’ ἑνὸς τῶν Χριστιανῶν ἐπῆγεν εἰς τὸν Ἀρχιερέα καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· «Πᾶς ἄνθρωπος, ὅταν ἴδῃ τὸν Θεόν, λαμβάνει εὐεργεσίαν τινὰ παρ αὐτοῦ, ἡμεῖς δὲ ἰδόντες αὐτὸν σήμερον ἐτυφλώθημεν.