Τὴν ἀποστολήν του ταύτην ἐπετέλεσεν ὁ Ἅγιος μετὰ μεγάλου ζήλου καὶ θερμῆς πίστεως στηρίζων, νουθετῶν καὶ διδάσκων καθημερινῶς τὸ ποίμνιόν του. Ἐκεῖνο ὅμως τὸ ὁποῖον τὸν ἀνέδειξε μέγαν Ἀρχιποιμένα καὶ ὑπέρμαχον τῆς ἀληθοῦς καὶ Ὀρθοδόξου Πίστεως εἶναι ἡ μεγάλη αὐτοῦ προσπάθεια καὶ ὁ ἔνθερμος ζῆλος, ὅπως μεταδώσῃ τὴν χριστιανικὴν διδασκαλίαν πανταχοῦ καὶ κατοχυρώσῃ αὐτὴν διὰ νόμων, ὁδηγιῶν, κανονιστικῶν ἐγκυκλίων κ.λ.π. Ὑπῆρχον δὲ τότε εἰς τὴν Αἰθιοπίαν πολλαὶ χιλιάδες Ἑβραίων, οἵτινες ἐνέμενον μετὰ φανατισμοῦ εἰς τὴν ἰδίαν αὐτῶν πλάνην. Τούτους ἠγωνίσθη δι’ ὅλων αὐτοῦ τῶν δυνάμεων νὰ φέρῃ εἰς τὴν εὐσέβειαν, ὅπερ καὶ ἐπέτυχε πλήρως ὡς θέλομεν ἴδει κατωτέρω. Δὲν περιωρίσθη δὲ μόνον εἰς τὴν Αἰθιοπίαν ἡ δρᾶσις τοῦ Ἁγίου, ἀλλ’ ἐπεξετάθη αὕτη καὶ εἰς τὴν Εὐδαίμονα Ἀραβίαν [2] καὶ δὴ εἰς τὴν χώραν τῶν Ὁμηριτῶν, τὴν ὁποίαν κατέλαβεν ὁ βασιλεὺς Ἐλεσβαὰν διὰ τὴν ἀκόλουθον αἰτίαν.
Ἡ χώρα τῶν Ὁμηριτῶν ἐκυριαρχεῖτο τότε ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους, τῶν ὁποίων ἀρχηγὸς ἦτο τις Δουνουὰν καλούμενος, λίαν δυσσεβὴς καὶ φοβερὸς πολέμιος τῶν Χριστιανῶν. Τοῦτον κατεπολέμησε πολλάκις ὁ Ἐλεσβαὰν καὶ τὸν κατενίκησεν ἐπὶ τοσοῦτον, ὥστε τὸν ἠνάγκασε νὰ πληρώνῃ καὶ κεφαλικὸν φόρον, διὰ νὰ ἔχῃ τὴν ἐξουσίαν. Ἐπειδὴ ὅμως οἱ Χριστιανοὶ ἐπιέζοντο πολὺ ὑπὸ τοῦ τυράννου τούτου Δουνουάν, μάλιστα δὲ καὶ διὰ τὸν ἀπροκάλυπτον αὐτοῦ διωγμὸν καὶ διὰ τὴν ἀναίσχυντον αὐτοῦ διαγωγὴν καὶ ἀθέτησιν τῶν ὑποσχέσεών του, ἰδίᾳ ἐπὶ τῆς πόλεως Νεγρᾶς, εἰς τὴν ὁποίαν ἐμαρτύρησεν ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Ἀρέθας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ὁ Ἐλεσβαὰν παρακινηθεὶς καὶ ὑπὸ τοῦ αὐτοκράτορος Ἰουστίνου καὶ τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας, ἐξεστράτεσε κατὰ τοῦ Δουνουάν, κατετρόπωσεν αὐτόν, ἠλευθέρωσε καὶ πάλιν τὴν Νεγρὰν καὶ τὰς λοιπὰς πόλεις καὶ κατέστησε βασιλέα τῶν Ὁμηριτῶν τὸν εὐσεβέστατον καὶ χριστιανικώτατον Ἀβραὰμ ἢ Ἀβράμιον. Τότε ἄφησεν ἐκεῖ καὶ τὸν Ἅγιον Γρηγέντιον νὰ τακτοποιήσῃ καὶ αὐτὸς ἐκκλησιαστικῶς τὸ κράτος τῶν Ὁμηριτῶν.
Λαβὼν λοιπὸν ὁ Ἅγιος τὴν ἐξουσίαν ἐχειροτόνησεν εὐθὺς Πρεσβυτέρους καὶ Διακόνους, καθιέρωσε πολλὰς νεοκτίστους Ἐκκλησίας, κατέστησε κατὰ πόλεις Ἐπισκόπους καὶ συνέθεσε τοὺς περιφήμους Νόμους τῶν Ὁμηριτῶν [3], διὰ τῶν ὁποίων ἐκυβερνᾶτο ἡ Ἐκκλησία τῶν Ὁμηριτῶν.