Ὅθεν δὲν ἀπεκεφάλισεν ἕνα ἡ ἐρωτομανία τοῦ Ἡρῴδου μὲ τὸν φαινόμενον τοῦτον θάνατον τοῦ Προδρόμου, ἀλλὰ πολλοὺς καὶ μεγάλους φόνους ἔκαμε, μὲ ἐκείνην τὴν μίαν ἀπόφασιν ὅπου ἔδωσε νὰ ἐνεχθῇ ἡ κεφαλὴ τοῦ Ἰωάννου ἐπὶ πίνακος. Ἔσβησε τὸν λύχνον τοῦ φωτός, ἐκρήμνισε τὸ σχολεῖον τῶν ἀρετῶν, διέλυσε τὴν ἰδέαν τῆς ἁγιότητος, ἔκοψε τὸν κανόνα τῆς δικαιοσύνης, συνέτριψε τὸ κάτοπρον τῆς παρθενίας, ἐσήκωσεν ἀπὸ τὸν κόσμον τῆς σωφροσύνης τὴν στήλην, ἐστέρησεν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τὸ παράδειγμα τῆς καθαρότητος, ἠμπόδισε τὴν ὁδὸν τῆς μετανοίας, ἐματαίωσε τὴν συγχώρησιν τῶν ἁμαρτωλῶν, καὶ τέλος πάντων ἀπεκεφάλισε τὸν διδάσκαλον τῆς Πίστεως, τὸν ἀνώτερον πάσης ἀνθρωπίνης φύσεως καὶ τῆς ἀγγελικῆς τὸν ὅμοιον. Καὶ τέλος μὲ μίαν καὶ τὴν αὐτὴν σφαγὴν ὁ Ἡρῴδης ἀπέπνιξε τὴν φωνὴν τῶν Ἀποστόλων, τὴν φωνὴν τῶν Προφητῶν, τὸν κήρυκα τοῦ κοινοῦ Κριτοῦ καὶ τὸν μεσίτην ὅλης τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Βλέπεις πῶς δὲν εἶναι παράδοξον, ἂν ἴσως ὁ Ἡρῴδης ἀπετόλμησε τοιοῦτον φόνον, τυφλὸς καὶ κατακυριευμένος ἀπὸ τὸ τοιοῦτον πάθος τοῦ ἔρωτος. Ἀλλὰ παράδοξον θὰ ἦτο, ἂν δὲν ἐθανάτωνε τόσους, ὅσοι θεωροῦνται ὑποκάτω ἀπὸ τὴν Κεφαλὴν τοῦ Ἰωάννου· ἐπειδὴ εἶναι φιλοσοφικὴ γνώμη, ὅτι ἡ δύναμις τῶν μερικῶν ἑνωθεῖσα περισσότερον δύναται, παρ’ ὅταν εἶναι διῃρημένη· παραδείγματος χάριν, ἓν πλοῖον σηκώνουσι δέκα ἄνδρες, ἀλλ’ ἂν διαμοιράσῃς ἐκεῖνο τὸ πλοῖον εἰς δέκα τμήματα, δὲν ἠμποροῦσιν ἐκεῖνοι οἱ δέκα νὰ σηκώσωσι χωριστὰ ἕκαστος ἐκεῖνο ὅπου ἠδύναντο ὁμοῦ. Λοιπὸν ἀπ’ ἐδῶ γίνεται φανερόν, ὅτι ὁ σατανικὸς ἔρως τοῦ Ἡρῴδου, ὅπου ἀπετόλμησε νὰ θερίσῃ τοιαύτην Κεφαλὴν ἐπάνω εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκονται τόσα στέφανα καὶ Προφητῶν, καὶ Ἀποστόλων, καὶ Ἀσκητῶν καὶ Παρθένων, καὶ Κηρύκων, δὲν ἤθελεν ἐντραπῆ νὰ ἀποκεφαλίσῃ καὶ χωριστὰ ἕνα ἕκαστον Μάρτυρα, καὶ Ἀπόστολον, καὶ Προφήτην, ὅσοι ἐθεωροῦντο ὡς τὸ ὑποκείμενον τοῦ Ἰωάννου.
Ἴσως ἤθελε νομίσει τις τοῦτο, ὅπερ λέγω, νὰ εἶναι ὑπερβολῆς σχῆμα· πλὴν ἂς τὸ καταλάβῃ πῶς εἶναι αὐτὴ ἡ ἀλήθεια, ἐπειδὴ καὶ ἐγὼ ἀπεσιώπησα τὰ περισσότερα ὅσα εὑρίσκονται εἰς τὸ ὑποκείμενον τοῦ Ἰωάννου· διότι ἂν ἐρευνήσῃ ἄλλος, θέλει εὕρει μὲ τὰς μαρτυρίας τοῦ Εὐαγγελίου τὸν Ἰωάννην, ὅτι ἦτο ὄχι μόνον φωνὴ τοῦ σεσαρκωμένου Λόγου, ἀλλὰ καὶ πασῶν των ἀρετῶν, καὶ κόπτων ἐκείνην τὴν φωνὴν ὁ Ἡρῴδης, ἔσβησεν ὅλην τὴν διδασκαλίαν τῆς ἀρετῆς·