Δὲν εἶναι παράδοξον, ὄχι, καὶ μάλιστα εἰς ἐκεῖνον ὅπου ἐνθυμεῖται τὴν χρυσῆν γνώμην τοῦ προρρηθέντος διδασκάλου, τὴν λέγουσαν· «Ἡ ἀγαπητικὴ σχέσις, τὴν πρὸς τὸ ἀγαπώμενον ἀνάκρισιν φυσικῶς κατεργάζεται· ὅπερ οὖν διὰ τῆς φιλίας ἐρώμεθα, ἐκεῖνο καὶ γινόμεθα, ἢ εὐωδία τοῦ Χριστοῦ ἢ δυσωδία»· ὅπερ θέλει νὰ εἰπῇ· «Ἔχει τοιαύτην δύναμιν ἡ ἀγάπη, νὰ ἑνώνῃ τὸν ἀγαπῶντα μὲ τὸ ἀγαπώμενον».
Ὅθεν καθὼς εἶναι ἐκεῖνο ὅπου ἀγαπᾷ τις, τοιοῦτος γίνεται καὶ αὐτός· ἂν ἴσως ἡ ἀγάπη του ἀποτείνεται πρὸς τὸν Θεόν, ὁ τοιοῦτος γίνεται ἀπαθής, καὶ εἰς τὰ δυνατὰ πάντα τῇ κτιστῇ φύσει, συμμέτοχος τῆς θείας χάριτος καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν καὶ εἶναι καὶ λέγεται εὐωδία Χριστοῦ κατὰ τὸν Ἀπόστολον· ἐκ τοῦ ἐναντίου δέ, εἰ μὲν ἐκεῖνο ὅπου ἀγαπᾷ εἶναι πηλός, δυσωδία διαβολική, ὁ τοιοῦτος γίνεται δυσωδία, πηλός, βόρβορος, καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν ὄργανον καὶ δοῦλος τοῦ Σατανᾶ. Βλέπε τὸ παράδειγμα εἰς τὸν Ἡρῴδην· τὸ ὑποκείμενον τῆς ἀγάπης του ποῖον εἶναι; Ἡρῳδιάς, ταὐτὸν εἰπεῖν, πόρνη, μοιχαλίς, παραβάτις τῶν νόμων τοῦ Θεοῦ, προδότις καὶ ἄπιστος εἰς τὴν τιμὴν τοῦ πρώτου ἀνδρός. Καὶ λοιπὸν τί θαυμαστόν, ἂν ἴσως καὶ ὁ Ἡρῴδης φαίνεται σήμερον ὅμοιος μὲ τὴν Ἡρῳδιάδα, προδότης τῶν θείων νόμων, ἄπιστος εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ ἀδελφοῦ του, καὶ τέλος πάντων φονεὺς τοιούτου Προφήτου; Δὲν εἶναι αὐτὸ παράδοξον, ἀλλ’ ὁ κυριευμένος ἀπὸ τοιοῦτον πάθος, παράδοξον εἶναι ἂν ἴσως δὲν ἤθελε κάμει πολλοὺς τοιούτους φόνους, καθὼς τοῦτο θέλει γίνει φανερὸν μετὰ ταῦτα καὶ ἀκούσατε.
Ἐπαίνου ἄξιος μὲν φαίνεται ἐκεῖνος ὅστις ἐπενόησε ταύτην τὴν μέθοδον, ζωγραφίζων τὸν ἔρωτα τυφλόν, θέλων νὰ ἀποδείξῃ ἱερογλυφικῶς, ὅτι ἀποτελεῖ ἔργα τόσον παράνομα, τόσον ἄπρεπα, ὥστε ὄχι μόνον ἤθελε τὰ εἴπει τις τυφλοῦ, ἀλλὰ καὶ παντάπασιν ἀνοήτου. Ὅθεν καὶ αὐτὸς ὁ ἴδιος ἔρως αἰσχύνεται νὰ τὰ βλέπῃ, καὶ διὰ τοῦτο τοῦ κλείει τοὺς ὀφθαλμοὺς ὁ ζωγράφος, καὶ τὸν ἀφήνει τυφλόν. Ἀλλὰ τί τὸ ὄφελος ὅτι ζωγραφίζει εἰς τὸ πλευρό του ἓν βρέφος, διὰ νὰ δείξῃ πῶς ὄχι μόνον τὰ ἔργα του εἶναι χειρότερα τοῦ τυφλοῦ, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ αὐτοῦ τοῦ βρέφους ἀνοητότερα καὶ μωρότερα. Καὶ βλέπε τοῦ Ἡρῴδου τὸν φόνον· δύνασαι νὰ μοὶ εἴπῃς, πῶς δὲν εἶναι ἔργον ὄχι μόνον τυφλοῦ καὶ μωροῦ, ἀλλὰ καὶ ὠμότερον καὶ σκληρότερον θηρίου, ἀπ’ ἐκεῖνα ὅπου δὲν ἀπετόλμησαν ποτὲ ὅλα τὰ θηρία εἰς τὰ δάση; Ἐπειδὴ καὶ ἐκ νεότητος ὁ Ἰωάννης συνανεστρέφετο τὰ θηρία, ἀλλὰ οὐδὲν ἀπετόλμησε νὰ ἐγγίσῃ εἰς ἐκεῖνο τὸ παρθενικὸν καὶ ἁγιώτατον σῶμα. Ἀλλὰ διὰ νὰ γνωρίσῃς, ὅτι ὁ ἔρως ὁ σατανικὸς μεταβάλλει τὸν ἄνθρωπον εἰς Σατανᾶν καὶ ἀγριώτερον ἀποδεικνύει θηρίου, σφάζει ἄσπλαγχνα ἐκεῖνον ὅπου δὲν ἔβλαψαν τὰ θηρία.