Λόγος Β’. Εἰς τὴν ἀποτομὴν τῆς Τιμίας Κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου. Ἐκ τῆς Εὐαγγελικῆς Σάλπιγγος, Μακαρίου Νοταρᾶ.

ΘΑΥΜΑ φαίνεται καὶ παράδοξον ἄκουσμα, πῶς ὁ Ἡρῴδης ἀπετόλμησεν ἢ νὰ εἰπῶ καλλίτερα ἐτυφλώθη, ὥστε νὰ ἀποκεφαλίσῃ τοιοῦτον καρπὸν στείρας, τὸν ὁποῖον διὰ νὰ δείξῃ ὁ Θεὸς πόσης τιμῆς εἶναι ἄξιος προμηνύει δι’ Ἀγγέλου αὐτὸν τὸν καρπόν, ὅτι ἐγεννήθη, διὰ νὰ θρέψῃ πολλὰς ψυχάς. Ἐφάνη εἰς τὸν κόσμον, διὰ νὰ ἁρπάσῃ πολλοὺς ἀπὸ τὴν ἀπάτην τοῦ κόσμου.

Αὐτὸν θερίζει παράκαιρα ὁ Ἡρῴδης καὶ παρανομώτατα, ὅπου δὲν ἤγγιξε τινός, ὄχι μὲ τὸ ἔργον, ἀλλ’ οὐδὲ μὲ τὴν σκιάν. Αὐτὸν ὅπου ἦτο εἰς τοὺς ἁμαρτωλοὺς συγχώρησις, εἰς τοὺς μετανοοῦντας διδασκαλία, εἰς τοὺς δικαίους τελείωσις, καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν εἰς πάντας διδασκαλεῖον ἁγιωσύνης καὶ τελειότητος. Τὸν τοιοῦτον, λέγω, πῶς ἐτόλμησε νὰ ἀποκεφαλίσῃ ὁ Ἡρῴδης; Θαῦμα τὸ ἔχουσιν οἱ πολλοί, ἀλλ’ ἐγὼ δὲν τὸ νομίζω πρᾶγμα παράδοξον, διδαχθεὶς ἀπὸ τὸν φωστῆρα τῶν Νυσσαέων, ὅστις γράφει ὅτι ὅλη ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἕνας καιρὸς ἁρμόδιος διὰ νὰ ἀγαπᾷ τὸν Θεόν, καὶ νὰ ἀπομακρύνηται καὶ νὰ χωρίζηται παντάπασιν ἀπὸ τὸν διάβολον· ἐκεῖνος δὲ ὅστις παύσῃ εἰς ὀλίγον διάστημα τῆς ζωῆς ἀπὸ τοῦ νὰ ἀγαπᾷ τὸν Θεόν, ἔξω γίνεται φωτός, καὶ τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ κεχώρισται· ἐκεῖνος ὅστις χωρισθῇ τοῦ Θεοῦ ἐξ ἀνάγκης γίνεται ἔξω καὶ τοῦ φωτός· ὅθεν ἑνοῦται μὲ τὸν διάβολον, ὅστις παίρνει μέσα εἰς τὰ ἰδικά του βάραθρα τοῦτον τὸν χωρισμένον ἀπὸ τῆς ἀγάπης καὶ τοῦ φωτὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀκολουθεῖ εἰς αὐτὸν σκότος καὶ διαφθορά, πανωλεθρία καὶ θάνατος.

Καὶ λοιπὸν τί παράδοξον εἶναι, ἂν ἴσως καὶ τυφλὸς ὁ Ἡρῴδης, χωρισμένος τῆς πρὸς τὸν Θεὸν ἀγάπης, δουλωμένος ἀπὸ τὸ σκότος τῆς πρὸς τὴν Ἡρῳδιάδα μανίας, ἀποτολμᾷ νὰ κάμῃ τοιοῦτον φόνον; ποῖος παραξενεύεται βλέπων τυφλὸν νὰ κρημνίζεται μέσα εἰς τὰ βάραθρα; εἰς ποῖον ἐφάνη παράδοξον, ὅτι ὁ περιπατῶν ἐν τῇ σκοτίᾳ οὐκ οἶδε ποῦ ὑπάγει; εἰς τίνος ἀκοὰς ἔπεσεν ἀσυνείθιστον ἄκουσμα, ὅτι πλοῖον χωρὶς πηδάλιον στερούμενον ἀπὸ κυβερνήτην ἐναυάγησε; φῶς ὁ Θεός, καὶ ὁδὸς καὶ ζωὴ καὶ τὰ πάντα. Ἐγύμνωσε τὸν Ἡρῴδην ὁ ἔρως τῆς Ἡρῳδιάδος ἀπὸ ὅλον αὐτὸν τὸν πλοῦτον τῆς θείας χάριτος καὶ φαίνεται παράδοξον, πῶς ἥπλωσε, τὴν μάχαιραν εἰς τὸ κοινὸν ὄφελος τοῦ κόσμου καὶ εἰς τὴν σφραγῖδα τῶν Προφητῶν.