διὰ τοῦτο λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τὸ ιε’ (15) κεφάλαιον τῆς πρὸς Κορινθίους πρώτης Ἐπιστολῆς, λαβὼν τὴν παροιμίαν ἐκ τοῦ ποιητοῦ Μενάνδρου· «Φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαὶ». Καὶ μὴ θαυμάζωμεν, πῶς γίνονταί τινες κλέπται ἢ πόρνοι ἢ ἀρνηταὶ τῆς πίστεως τῶν Χριστιανῶν, διότι δὲν διδάσκονται μικρόθεν τὰ παιδία ὑπὸ τῶν πατέρων των ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου, ἀλλὰ συνηθίζουν ἀπὸ μικρὰ εἰς τὴν ἁμαρτίαν, καὶ ὅταν εὕρωσιν ὀλίγην αἰτίαν, παρευθὺς ἐκτρέπονται τῆς εὐθείας ὁδοῦ καὶ περιπίπτουσιν εἰς τὴν ἀπώλειαν.

Διὰ τοῦτο παραγγέλλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τὸ ἕκτον κεφάλαιον τῆς πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολῆς· «Τὰ τέκνα ὑπακούετε τοῖς γονεῦσιν ὑμῶν ἐν Κυρίῳ· τοῦτο γάρ ἐστι δίκαιον· τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα σου, ἥτις ἐστὶν ἐντολὴ πρώτη ἐν ἐπαγγελίᾳ ἵνα εὖ σοι γένηται, καὶ ἔσῃ μακροχρόνιος ἐπὶ τῆς γῆς· καὶ οἱ πατέρες μὴ παροργίζετε τὰ τέκνα ὑμῶν, ἀλλ’ ἐκτρέφετε αὐτὰ ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου». Καὶ πάλιν εἰς τὸ δωδέκατον κεφάλαιον τῆς πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς· «Τίς γάρ ἐστιν υἱός, ὃν οὐ παιδεύει πατήρ;». Καὶ ὁ σοφὸς Σολομῶν εἰς τὸ ι’ (10) κεφάλαιον τῶν Παροιμιῶν οὕτω λέγει· «Υἱὸς πεπαιδευμένος, σοφὸς ἔσται». Καὶ τάλιν εἰς τὸ ιζ’ (17), «Οὐκ εὐφραίνεται πατὴρ ἐπὶ υἱῷ ἀπαιδεύτῳ, υἱὸς δὲ φρόνιμος εὐφραίνει μητέρα αὐτοῦ». Καὶ πάλιν εἰς τὸ ιγ’ (13), «Ὅς φείδεται τῆς βακτηρίας μισεῖ τὸν υἱὸν αὐτοῦ, ὁ δὲ ἀγαπῶν ἐπιμελῶς παιδεύει».

Ταῦτα λέγων περὶ τῶν ἀρρένων παιδίων, πολλῷ μᾶλλον σᾶς παραγγέλλω περισσότερον νὰ παιδεύητε τὰ θήλεα, ἐπειδὴ εἶναι ἀσθενέστερον γένος καὶ εὔκολον εἰς τὴν ἁμαρτίαν. Ὁ σοφὸς Σειρὰχ εἰς τὸ ἕβδομον κεφάλαιον παραγγέλλει· «Τέκνα σοί ἐστι; παίδευσον αὐτά, καὶ κάμψον ἐκ νεότητος τὸν τράχηλον αὐτῶν. Θυγατέρες σοί εἰσι; πρόσεχε τῷ σώματι αὐτῶν, καὶ μὴ ἱλαρώσῃς πρὸς αὐτὰς τὸ πρόσωπόν σου». Ἀκούετε ὅσαι εἶσθε μητέρες θυγατέρων, καὶ μὴ γίνεσθε κακὰ παραδείγματα τῶν κορασίων, διότι, ὅταν σεῖς ὁμιλῆτε λόγους, οἵτινες μολύνουσι τὰς ψυχὰς ἁπαλῶν ἀνθρώπων, ὅταν δὲν ἀγαπᾶτε τὴν ἐργασίαν τοῦ οἴκου, ὅταν ἀντιλέγητε εἰς τοὺς ἄνδοας, ὅταν προκύπτητε συχνάκις ἐκ τῶν παραθυρίδων, ὅταν ἀτακτῆτε καὶ χορεύητε, πόθεν θὰ μάθωσιν αἱ μικραὶ κόραι τὴν παίδευσιν, αἵτινες δὲν ἐξέρχονται ἔξω τοῦ οἴκου; Διὰ τοῦτο, ὅπως ὀνομάζεται θυγάτηρ τοῦ δεῖνος καὶ τῆς δεῖνος, ὁμοίως πρέπει πάλιν καὶ ἐκ τοῦ πατρὸς καὶ ἐκ τῆς μητρὸς νὰ ἔχῃ τὴν παίδευσιν. Διότι, ἐὰν μὲν ἡ θυγάτηρ αὐτῶν γίνῃ φρόνιμος, εἶναι τιμὴ καὶ ἀγαλλίασις ἀμφοτέρων, ἐὰν δὲ ἀποβῇ τὸ ἐναντίον, ἀμφοτέρων πάλιν εἶναι διὰ παντὸς κατηγορία καὶ ἀτιμία καὶ ὄνειδος καὶ ἐξουθένημα.