Αὐτὸς ὁ ὑψηλὸς πύργος, τὸν ὁποῖον διηγήθημεν, Χριστιανοί, εἶναι ὁ οὐρανος· ἡ γυνὴ ὅπου ἀνέβη εἰς αὐτόν, εἶναι ἡ Παναγία Παρθένος· ἐκεῖθεν κρημνίζει ὄχι λίθους, ἀλλὰ κεραυνοὺς καὶ ἀστραπὰς τῆς δικαίας της ὀργῆς διὰ νὰ συντρίβῃ τὴν κεφαλὴν τοῦ νοητοῦ Ἀβιμέλεχ, τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος σπουδάζει καθ’ ἑκάστην διὰ νὰ μᾶς κατακαύσῃ μὲ τὰ βέλη τῶν ἁμαρτιῶν τὰς ὁποίας πράττομεν καὶ ἀγωνίζεται νὰ μᾶς σύρῃ τοὺς ἀθλίους κάτω εἰς τὴν ἄσβεστον φλόγα τῆς κολάσεως, νὰ μᾶς κατακαίῃ αἰωνίως. Ἀλλ’ ἡ Παναγία Παρθένος θεωροῦσα τὴν ὑπερηφάνειαν καὶ τὸν φθόνον, τὸν ὁποῖον ἔχει εἰς ἡμᾶς τοὺς προσφεύγοντας, ὑπὸ τὴν σκέπην της, ρίπτει ὡς λίθους ἄνωθεν τοῦ οὐρανίου πύργου, ὅπου κάθηται, τοὺς κεραυνοὺς τῆς παντοδυναμίας της καὶ τοῦ συντρίβει τὴν κάραν, τὴν δύναμιν, τὴν ὀφρύν, καὶ τὸ θράσος ὅπερ ἔχει ἐναντίον μας, καὶ μᾶς διαφυλάττει μὲ τὴν ἁγίαν της χάριν καὶ σκέπην.
Ἀλλ’ ὦ θεοδόξαστε Κόρη, πανάσπιλε Μαριάμ, ἡ καλὴ ἐν γυναιξίν, ἡ ἀθάνατος καὶ Μήτηρ τῆς ζωῆς, ἡ μετὰ τῶν ἀΰλων Ἀγγέλων πρὸς οὐρανοὺς ἀνερχομένη καὶ ὑπὸ τῶν Μαθητῶν κηδευομένη, ἱκέτευσον, παρακαλῶ, τὸν Υἱόν σου, καθὼς μὲ ὑπερένδοξον τρόπον κατῴκησεν εἰς τὸν εὐανθέστατον κῆπον τῆς ἡγιασμένης σου κοιλίας, ὅπως ἀνασπάσῃ ἐκ ριζῶν τὰς ἡμετέρας ἁμαρτίας· δεῖξον, Πανάχραντε, τώρα, ὅτε συνίπτασαι τοῖς ἁγίοις Ἀγγέλοις διὰ νὰ καθίσῃς ὡς ἐστεφανωμένη Βασίλισσα ἐπάνω εἰς τὸν οὐράνιον καὶ ἡλιοστάλακτον πύργον τῆς δόξης, καὶ ἡμῖν τοῖς πανηγυρίζουσι τὴν μνήμην σου τὸ ὑπέρτατον βάθος τῶν χαρίτων σου, καὶ λάμψον τὰς φεγγοβόλους σου ἀκτῖνας εἰς τὰς λυπημένας καρδίας μας, διὰ νὰ ὁδεύωμεν εὐθαρσῶς τε καὶ ἀνδρείως εἰς τὴν εὐθεῖαν ὁδὸν τῆς τῶν οὐρανῶν Βασιλείας· ἐπίβλεψον εἰς τοὺς αἰχμαλώτους δούλους σου Χριστιανούς, καὶ εἰς τὴν πολυχρόνιον τυραννίαν τοῦ πονηροῦ Ἀβιμέλεχ, τοῦ διαβόλου, μὲ τὴν ὁποίαν τυραννεῖ καὶ αἰχμαλωτίζει ἡμᾶς τοὺς ἀθλίους, σπουδάζων καθ’ ἑκάστην διὰ νὰ μᾶς κατακαύσῃ καὶ νὰ μᾶς ρίψῃ ἐντὸς τῆς ἀσβέστου καμίνου τῆς ἀτελευτήτου κολάσεως· ἀλλ’ ὡς πάντα καὶ πάντοτε ἰσχύουσα, ἐπίρριψον ἐπ’ αὐτόν, ἄνωθεν τῶν οὐρανῶν, μὲ τὴν ἀκαταμάχητον δύναμιν τῆς παντοκρατορικῆς σου Βασιλείας, τοὺς κεραυνοὺς καὶ τὰς ἀστραπὰς τῆς ὀργῆς σου, διὰ νὰ συντρίψῃς τὴν καθ’ ἡμῶν κινουμένην αὐτοῦ δύναμιν καὶ τυραννίαν· ἀξίωσον ἡμᾶς, ὦ οὐρανία νύμφη, καθὼς ἀσπαζόμεθα τὴν εἰκόνα σου καὶ ἑορτάζομεν ἐδῶ κάτω τὴν Ἁγίαν σου Κοίμησιν, οὕτω καὶ αὐτοῦ εἰς τὸν Παράδεισον μετὰ θάνατον νὰ ἴδωμεν τὸν σεβάσμιον χαρακτῆρά σου, καὶ νὰ προσκυνῶμεν τὴν δόξαν σου, εἰς αἰῶνα αἰῶνος. Ἀμήν.