Λόγος Β’. Πανηνυρικὸς εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου. Τοῦ Μακαρίου Σκορδύλη ἢ Κωφοῦ.

πορεύομαι ἐπάνω ὑψηλότερα εἰς τοὺς οὐρανούς, διὰ νὰ μὲ βλέπουν ὄχι ἀπὸ μόνην τὴν Γεθσημανῆ, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμον οἱ Χριστιανοί· αὐτοῦ ὅπου θὰ κάθημαι ὡς Βασίλισσα ἐστεφανωμένη, ὅποιος μὲ ἐπικαλεῖται μετὰ πίστεως, εὐθὺς θὰ εἰσακούσω εἰς τὴν αἴτησίν του καὶ θὰ ἀποστέλλω σᾶς τοὺς Ἀγγέλους ἐκείνου νὰ διώκητε τὰ πονηρὰ πνεύματα, τούτου τὴν παραλυσίαν, ἄλλου τὸ θανατικόν, καὶ ἑτέρου πᾶσαν ἄλλην ἀσθένειαν· ἑτοίμη εἶμαι καὶ δυνατή, εὐθὺς ὡς μὲ ζητήσῃ τις εἰς βοήθειαν, νὰ προφθάνω εἰς τὴν ἀνάγκην του, καὶ νὰ τοῦ χαρίζω τὰ πρὸς ὠφέλειαν αἰτήματα».

«Πορεύομαι εἰς τοὺς φωτεινοὺς τόπους, διὰ νὰ φωτίζω τοὺς τυφλούς· εἰς τὴν χαράν, διὰ νὰ χαροποιῶ τοὺς λελυπημένους· εἰς τὴν ἀπέραντον ἡδονήν, διὰ νὰ γλυκαίνω τοὺς πικραμένους· εἰς τὴν αἰώνιον ζωήν, διὰ νὰ ζωοποιῶ τοὺς νεκρούς· εἰς τὴν πάντερπνον εὐφροσύνην, διὰ νὰ εὐφραίνω τοὺς ὁμολογοῦντάς με Θεοτόκον καὶ Δέσποιναν· ἄνωθεν τῶν οὐρανῶν ὅπου κάθημαι μετὰ δόξης μεγάλης, θὰ τιμῶμαι καὶ θὰ δοξάζωμαι ἀπὸ τοὺς Ἀγγέλους καὶ ἀνθρώπους, θὰ βρέχω τὰς ἀγαθοεργίας εἰς πᾶσαν ψυχήν, ἥτις θὰ μὲ ἐπικαλῆται, θὰ ζωοποιῶ ἐκείνους, οἵτινες ἑορτάζουν τὴν Κοίμησίν μου, θὰ τιμῶ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι τιμῶσι σήμερον τὴν ταφήν μου, θὰ δυναμώνω ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐνήστευον τὴν τεσσαρακοστήν μου, θὰ παρακαλῶ δι’ ἐκείνους ποὺ ἔκαμαν τὴν παράκλησίν μου, καὶ θὰ φυλάττω ἀπὸ κάθε κακὸν ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι μὲ ἱερουργοῦσιν, ἐκείνους ποὺ μὲ ἑορτάζουσι καὶ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ψάλλουσι τοὺς ὕμνους εἰς τὴν ταφήν μου».

Οὕτως ἐλάλησεν ἡ οὐράνιος Νύμφη τοῖς μακαρίοις Ἀγγέλοις ἀνερχομένοις εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ εὐθὺς ἀνοίγονται αἱ πύλαι τοῦ Παραδείσου, διὰ νὰ δεχθῶσι τὴν μακαρίαν της ψυχήν· τὴν ὁποίαν ἐν ᾧ δέχεται ὁ Υἱός της εἰς τὰς ἀχράντους του χεῖρας, πίπτουσι παρευθὺς ὅλαι αἱ οὐράνιαι οὐσίαι, καὶ Χερουβεὶμ καὶ Σεραφείμ, καὶ Θρόνοι καὶ Κυριότητες, καὶ Δυνάμεις, καὶ Ἐξουσίαι, καὶ Ἀρχαί, καὶ Ἄγγελοι, καὶ προσκυνοῦσι σὺν φόβῳ καὶ τρόμῳ τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ψάλλοντες καὶ δοξολογοῦντες οὕτω· «Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον, καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον Σὲ μεγαλύνομεν». Ὦ ἀγγελοπροσκύνησις καὶ δοξολογία τῆς Παρθένου! ὦ ὑπέρλαμπρος ἡμέρα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου! ὦ ἀγαλλίασις τοῦ ἀνθρωπίνου γένους εἰς τὴν λαμπροφόρον ταύτην πανήγυριν!