Ω ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΗ καὶ κοσμοχαρμόσυνος αὕτη ἡμέρα τῆς Κοιμήσεως τῆς Παρθένου, εἰς τὴν ὁποίαν ἐκπληττόμενα τὰ πλήθη τῶν μακαρίων Ἀγγέλων, ὡς δεδιδαγμένα ἀπὸ τὸ Πανάγιον Πνεῦμα, κράζουν μὲ τὸ στόμα τοῦ Σολομῶντος· «Ποῦ ἀπῆλθεν ὁ ἀδελφιδός σου ἡ καλὴ ἐν γυναιξί;». Σὺ ἡ ὡραία καὶ πάγκαλος κόρη, ἡ καλὴ ἐν γυναιξίν, ἡ νεκρὰ καὶ ἀθάνατος, ἡ τεθνηκυῖα καὶ ζῶσα, ἡ ἐκ τῶν Ἀποστόλων κάτω ἐν Γεσθημανῇ κηδευομένη καὶ ἀπὸ ἡμᾶς τοὺς Ἀγγέλους ἐν οὐρανῷ δοξαζομένη, δεῖξον ἡμῖν ποῦ ἀπῆλθεν ὁ ἀδελφιδός σου, ὁ ἀγαπητός σου καὶ μονογενὴς Υἱός; Σήμερον ὅπου συνίπταται ἡ μακαρία ψυχή σου μὲ ἡμᾶς τὰς ἀΰλους δυνάμεις τῆς οὐρανίου ἱεραρχίας, σήμερον ὅπου ἀνέρχεσαι ἀπὸ τὸν κόσμον εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ ἀπὸ τὴν Γεθσημανῆ εἰς τὸν Παράδεισον, φανέρωσον ἡμῖν «Ποῦ ἀπῆλθεν ὁ ἀδελφιδός σου, ἡ καλὴ ἐν γυναιξίν;».

«Ἂν ἡμεῖς οἱ οὐράνιοι Νόες, αἱ στρατιαὶ τῶν ἀσωμάτων, ἐγείρωμεν σήμερον Σὲ τὴν Βασίλισσαν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς ἐπάνω εἰς τὸν θρόνον τῆς οὐρανίου καθέδρας, ἐπάνω εἰς τὸν ἡλιοστάλακτον θῶκον τῆς δόξης σου καὶ ἂν ἡμεῖς ὅλαι αἱ Δυνάμεις τῶν οὐρανῶν, ὅσαι περικυκλοῦμεν τὸν οὐράνιον Βασιλέα καὶ Υἱόν σου, ψάλλοντες ἐνώπιον αὐτοῦ τὸν τρισάγιον, ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος, ἂν ἡμεῖς δοξάζωμεν ἀσιγήτοις τοῖς στόμασι τὸν ἐκ τῶν καθαρωτάτων σου αἱμάτων γεννηθέντα Χριστόν, οὐκ ἰσχύομεν ἀτενίσαι εἰς τὸ σεβάσμιον αὐτοῦ πρόσωπον, ἀλλ’ ἔχομεν τὰ πρόσωπα κεκαλυμμένα ταῖς ἡμετέραις πτέρυξιν ἀπὸ τὸν φόβον, διὰ τοῦτο Σύ, ἥτις ἔγινες Μήτηρ Αὐτοῦ, δύνασαι νὰ μᾶς φανερώσῃς τὸν ἄρρητον τρόπον τῆς συγκαταβάσεώς του· οὐκ ἰσχύομεν μαθεῖν τὸν ἀπερίγραπτον, πῶς περιεγράφη ἐν τῇ μήτρᾳ Σου, οὐκ ἰσχύομεν καταλαβεῖν τὸν ἀχώρητον, πῶς ἐχωρήθη ἐν τῇ κοιλίᾳ Σου, καὶ διὰ τοῦτο μόνη Σύ, ἥτις τὸν ἐχώρησας, μόνη Σύ, ἥτις τὸν ἐγέννησας, Σὺ μόνη δύνασαι νὰ μᾶς εἴπῃς τὸ τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας ἀπόρρητον μυστήριον».

Οὕτω μὲ ἔκπληξιν καὶ θάμβος, βαστάζοντες σήμερον οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι τὴν τῆς Πανάγνου ψυχήν, ἐρωτῶσι τὴν Θεοτόκον διὰ νὰ μάθουν τὸ τῆς θείας οἰκονομίας μυστήριον, ἐρωτῶσι, διότι ἀκόμη δὲν ἐννόησαν τὴν θείαν τοῦ Λόγου σάρκωσιν, καθὼς ἡ Ἁγία Παρθένος ἐγνώρισεν ἀφράστως· «Οὐδέπω γὰρ ἐπέγνωσαν τὴν σάρκωσιν τοῦ Λόγου, ἥν κατελθὼν ἀρρήτως ἐσαρκώθη· ὅτι δὲ οὐ πᾶσιν ἔγνωστο, Δέσποινα, τοῖς Ἀγγέλοις τὸ τῆς ἐνανθρωπήσεως μυστήριον τοῦ Λόγου».