Λόγος εἰς τὴν Παραβολὴν τῶν ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ, διασκευὴ ἐκ τῶν Λόγων τοῦ ἐν Ἅγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου.

Αἱ μωραὶ ὅμως ἵσταντο, κρατοῦσαι τὰς λαμπάδας τῶν λύχιων ἄνευ ἐλαίου, ἐφαίνοντο δὲ ἀπὸ τὸν Νυμφίον ἀπὸ μακρόθεν. Πῶς; Διότι ἓν καὶ μόνον εἶχον τὸ κατόρθωμα· ἤτοι τὴν μὲν παρθενίαν εἶχον, τὴν δὲ ἐλεημοσύνην καὶ φιλανθρωπίαν δὲν εἶχον· τὴν μὲν τιμὴν τοῦ σώματος εἶχον, τὴν δὲ φιλοξενίαν ἀπεστράφησαν. Ποῖον δὲ ἦτο τὸ τέλος; Χρονίζοντος, λέγει, τοῦ Νυμφίου, ἐνύσταξαν αἱ Παρθένοι καὶ ἐκοιμῶντο, ἤτοι ἤργησε νὰ ἔλθῃ ὁ Νυμφίος καὶ αὐταὶ νυστάζουσαι ἐκοιμήθησαν, δηλαδὴ ἀπέθανον.

«Μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν· ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ» (αὐτ. 6).

Ἔφθασεν ἡ ὥρα τοῦ Νυμφίου, τοῦ Δικαίου Κριτοῦ, ἦλθεν ὁ καιρός, ἤχησαν αἱ σάλπιγγες, κροτοῦν οἱ κτύποι, τρέμουν τὰ στοιχεῖα καὶ ὁ ἀήρ, τρέμει ὁ οὐρανὸς καὶ τυλίσσεται ὡς χαρτίον· τὸ στερέωμα καὶ οἱ ἀστέρες λύονται, ταράττονται αἱ ἀσώματοι Δυνάμεις, προτρέχουσιν οἱ Ἄγγελοι, τρέμει ὁ κόσμος καὶ σείεται ἀπὸ τὰς βροντὰς καὶ ἀστραπάς. Μέγας ὁ θόρυβος καὶ ἀπερίγραπτος ὁ φόβος, ὁ ὁποῖος καταλαμβάνει τὸν κόσμον ὁλόκληρον. Πέραν δὲ τούτων ὁ Δίκαιος Κριτὴς δὲν ἔρχεται πρὸς ἐκείνους, οἵτινες ἔζησαν πρότερον κατὰ διαφόρους καιροὺς ἐν ἡμέρᾳ, ἀλλ’ ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός, ἐν μέσῳ δηλαδὴ τοῦ θανάτου αὐτῶν. Καὶ λοιπὸν ἦλθε τότε ἡ ὥρα τῆς τῶν νεκρῶν ἀναστάσεως. Σαλπίζουσι λοιπὸν τότε μὲ τὰς σάλπιγγας αὐτῶν οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι καὶ λέγουσιν· «Ἀκούετε, ἰδοὺ ἔρχεται ὁ Νυμφίος, ἐλᾶτε εἰς τὴν ἀπάντησιν αὐτοῦ».

«Τότε, ἠγέρθησαν πᾶσαι αἱ Παρθένοι ἐκεῖναι καὶ ἐκόσμησαν τὰς λαμπάδας αὐτῶν» (αὐτ. 7).

Τότε ἐγείρονται ἀπὸ τὸν τόπον αὐτῶν πᾶσαι αἱ Παρθένοι καὶ στολίζουν τὰς λαμπάδας των· τότε δηλαδὴ αἱ δέκα Παρθένοι, ὡς νὰ ἐκοιμῶντο, ἐξύπνησαν ἀπὸ τοὺς τάφους των καὶ ἐστόλισαν τὰς ἰδικάς των λαμπάδας τῶν λύχνων. Καὶ τῶν μὲν φρονίμων οἱ λύχνοι ἦσαν καλῶς ἀνημμένοι, διότι εἶχον τὴν ἐλεημοσύνην· τῶν μωρῶν ὅμως ἔμενον ἐσβεσμένοι. Ὤ τῆς ζημίας! Ἡ ἀνάγκη περιεκύκλωσε τὰ γύναια. Καὶ τί γίνεται λοιπόν;

«Αἱ δὲ μωραὶ ταῖς φρονίμοις εἶπον· δότε ἡμῖν ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν, ὅτι αἱ λαμπάδες ἡμῶν σβέννυνται. Ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι λέγουσαι· μήποτε οὐκ ἀρκέσει ἡμῖν καὶ ὑμῖν· πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τοὺς πωλοῦντας, καὶ ἀγοράσατε ἑαυταῖς» (αὐτ. 8-9).