Λόγος εἰς τὴν ΚΥΡΙΑΚΗΝ τῶν ΒΑΪΩΝ περὶ τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Μὲ ποίαν προετοιμασίαν πρέπει νὰ μεταλαμβάνωμεν τὰ ἄχραντα Μυστήρια. Μακαρίου Σκορδίλη τοῦ Κρητός, ἐλαφρῶς διασκευασθείς, ἐκ τῆς ἐκδόσεως Βενετίας 1787.

Διότι ἂν ἀλλέως κάμετε, αὐτὸς ὁ φοβερὸς καὶ παντοδύναμος Βασιλεὺς δὲν κόπτει μόνον κεφαλὰς καὶ ζωήν, ἀλλὰ κατακαίει καὶ τὰς ψυχὰς εἰς τὸ ἄσβεστον πῦρ τῆς αἰωνίου κολάσεως, «πῦρ γὰρ ὑπάρχον, τοὺς ἀναξίους φλέγον».

Χριστιανοί, Χριστιανοί, ὅταν βλέπετε καὶ ἀνοίγει ἡ θύρα τοῦ ἀγίου Βήματος, στοχασθῆτε, ὅτι ἀνοίγει κατ’ ἐκείνην τὴν ὥραν ὁ οὐρανὸς καὶ προβαίνουσιν ὅλα τὰ στρατεύματα τῶν ἀΰλων Ἀγγέλων καὶ Ἀρχαγγέλων, ὅλα τὰ στρατεύματα τῶν Ἁγίων Προφητῶν, Δικαίων, Μαρτύρων, Ὁσίων, Ἱεραρχῶν, ὅλοι σηκώνουν καὶ βαστάζουν Αὐτὸν τὸν φοβερὸν Βασιλέα· ὅλοι μὲ πᾶσαν συστολὴν καὶ εὐλάβειαν, μὲ κάθε φόβον καὶ τρόμον, πίπτουν καὶ προσκυνοῦν τὴν φοβερὰν ἐξουσίαν καὶ τὸ κράτος Του. Καὶ σεῖς, Χριστιανοί, καὶ σεῖς, ἁμαρτωλοί, οἱ ὁποῖοι ἑτοιμάζεσθε διὰ νὰ τὸν δεχθῆτε εἰς τὴν ψυχήν σας, τί πρέπει νὰ κάμετε τότε; «Φρίττομεν, Δέσποτα (πρέπει νὰ λέγετε), ἡμεῖς οἱ ἀνάξιοι δοῦλοί Σου, γνωρίζομεν τὴν ἀναξιότητά μας, ὅτι οὐδεὶς ἄξιος, κατὰ τὸν θεῖον Χρυσόστομον. Βλέπομεν τὰς ἁμαρτίας μας ὑπὲρ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης καὶ ὑπὲρ τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς μας, δὲν ἔχομεν ἄλλο νὰ εἴπωμεν ἔμπροσθεν τοῦ κράτους Σου, παρὰ ὅτι κράζομεν ὡς ὁ Τελώνης, κλαίομεν ὡς ὁ Πέτρος, μετανοοῦμεν ὡς ὁ Λῃστὴς καὶ πίπτομεν ὡς ἡ Πόρνη, φιλοῦντες καὶ προσκυνοῦντες τοὺς ἀχράντους Σου πόδας καὶ λέγοντες· ἱλάσθητι ἡμῖν ὁ Θεὸς τοῖς ἁμαρτωλοῖς, μνήσθητι ἡμῶν, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου». «Ὅταν ἴδητε (γράφει πρὸς Ἐφεσίους ὁμιλίᾳ γ’ ὁ θεῖος Χρυσόστομος) ἀνελκόμενα τὰ ἀμφίθυρα, τότε νομίσατε ὅτι διαστέλλεται ἄνωθεν ὁ οὐρανός, ἐννοήσατε τὶς ὁ προβαίνων ἐνταῦθα καὶ φρίξατε».

Κάμνοντες λοιπὸν τὴν τοιαύτην προετοιμασίαν, τὴν ὁποίαν ἠκούσατε ἕως τώρα καὶ προκαθαριζόμενοι πρὸ πολλῶν ἡμερῶν, προσέρχεσθε εἰς αὐτὴν τὴν τράπεζαν, ὅλοι μὲ φόβον, συλλογιζόμενοι τὰς ἁμαρτίας σας· ὅλοι μὲ πίστιν, συλλογιζόμενοι καὶ πιστεύοντες ἀδιστάκτως ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός, ὁ φοβερὸς Βασιλεύς, τὸν ὁποῖον πρέπει νὰ γευθῆτε ὅλοι μὲ ἀγάπην, διώκοντες πᾶσαν ἔχθραν καὶ πᾶν μῖσος ἀπὸ τὴν ψυχήν σας, εἰρηνεύοντες καὶ ἀγαπῶντες τοὺς ἀδελφούς σας ὡς τὸν ἑαυτόν σας. «Μετὰ φόβου Θεοῦ πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε», φωνάζει καθ’ ἑκάστην ὁ μακάριος Ἰωάννης.