«Ταῦτα δὲ οὐκ ἔγνωσαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τὸ πρῶτον, ἀλλ’ ὅτε ἐδοξάσθη ὁ Ἰησοῦς, τότε ἐμνήσθησαν ὅτι ταῦτα ἦν ἐπ’ αὐτῷ γεγραμμένα καὶ ταῦτα ἐποίησαν αὐτῷ» (αὐτ. 16).
Ποῖα δὲν ἐγνώρισαν «οἱ μαθηταὶ τὸ πρῶτον;». Τὴν ἀνωτέρω δηλαδὴ προφητείαν τοῦ Ζαχαρίου καὶ ὅσα αὐτὴ περὶ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ προεῖπε καὶ προετύπωσε· τότε δὲ κατενόησαν, ὅτι ὁ Προφήτης περὶ αὐτοῦ ἐπροφήτευσε ταῦτα καὶ ὁ λαὸς ἐποίησε τοιαύτην ἔνδοξον ὑπάντησιν καὶ προπομπήν, «ὅτε ὁ Ἰησοῦς ἐδοξάσθη», ἤτοι ὅτε μετὰ τὸ Πάθος καὶ τὸν θάνατον καὶ τὴν ταφήν, ἀναστὰς ἐκ τῶν νεκρῶν, «διήνοιξεν αὐτῶν τὸν νοῦν τοῦ συνιέναι τὰς Γραφὰς» (Λουκ. κδ’ 45). Καὶ ὅτε, εἰς τοὺς οὐρανοὺς ἀναληφθείς, κατέπεμψεν ἐπ’ αὐτοὺς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καὶ διὰ τῆς Χάριτος Αὐτοῦ κατέστησεν αὐτοὺς πανσόφους, τότε ὄχι μόνον τὴν προφητείαν ταύτην τοῦ Ζαχαρίου, ἀλλὰ καὶ πάσας τὰς λοιπὰς προφητείας κατενόησαν.
«Ἐμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος, ὁ ὢν μετ’ αὐτοῦ, ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον».
Ὁ λαός, ὅστις ἦτο, μετ’ αὐτοῦ εἰς τὴν Βηθανίαν καὶ ἦλθεν ἀκολουθῶν αὐτὸν εἰς τὴν Ιερουσαλήμ, ἰδὼν καὶ πληροφορηθεὶς περὶ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Λαζάρου, ἐμαρτύρησεν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ὅτι ἀληθῶς ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἐφώνησε τὸν Λάζαρον ἐκ τοῦ μνημείου, εἰπών· «Λάζαρε, δεῦρο ἔξω» (Ἰωάν. ια’ 43) καὶ ἀνέστησεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν· ἀλλ’ ἐπειδή, λέγει, καὶ πρὸ τῆς μαρτυρίας ταύτης ἠκούσθη εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἐποίησε τοῦτο τὸ θαῦμα, διὰ τοῦτο τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ τὸ εὑρισκόμενον εἰς Ἱερουσαλήμ, ἐξῆλθεν ἐκεῖθεν καὶ προϋπήντησεν αὐτῷ μετὰ βαΐων καὶ κλάδων.