Διὰ τί, λέγει, ἐνοχλεῖτε αὐτὴν τὴν γυναῖκα; Αὕτη ἔπραξεν εἰς ἐμὲ ἔργον καλὸν καὶ ἅγιον· σεῖς λέγετε, ὅτι ἡ τιμὴ τοῦ μύρου, ἤτοι τὰ τριακόσια δηνάρια, ἠδύνατο νὰ δοθῇ εἰς τοὺς πτωχούς· ἀλλὰ τοὺς πτωχοὺς πάντοτε ἔχετε ἔμπροσθεν εἰς τοὺς ὀφθαλμούς σας καί, ὅταν θέλητε, δύνασθε νὰ εὐεργετήσητε αὐτούς· «ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε», διότι μετ’ ὀλίγας ἡμέρας ἀποθνῄσκω. Αὐτή, ὑπὸ τοῦ Θεοῦ φωτισθεῖσα καὶ προγνωρίσασα τὸν θάνατόν μου, ἔπραξεν εἰς ἐμὲ ὅ,τι ἠδυνήθη· προέλαβε τὸν θάνατόν μου καί, ἀλείψασα διὰ μύρου τὸ σῶμά μου, ἡτοίμασεν αὐτὸ εἰς τὸν μέλλοντα νὰ ἀκολουθήσῃ μετ’ ὀλίγον ἐνταφιασμόν μου· «βαλοῦσα γὰρ αὕτη τὸ μύρον τοῦτο ἐπὶ τοῦ σώματός μου, πρὸς τὸ ἐνταφιάσαι με ἐποίησε» (Ματθ. κϛ’ 12).
Τοιουτοτρόπως λοιπὸν δικαιολογήσας ὁ Θεάνθρωπος τὸ ἔργον τῆς Μαρίας καὶ παρρησιάσας τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν ἐν αὐτῇ χάριν τοῦ Θεοῦ ἐφανέρωσε καὶ τὸν ὑπὲρ τοῦ ἔργου τούτου μισθὸν αὐτῆς, εἰπών· «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν· ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ Εὐαγγέλιον τοῦτο εἰς ὅλον τὸν κόσμον καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη λαληθήσεται εἰς μνημόσυνον αὐτῆς». (Μάρκ. ιδ’ 9, Ματθ. κϛ’ 13). Βλέπομεν δὲ καὶ ταύτην τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν τὴν προφητείαν ὀφθαλμοφανῶς ἐκπληρουμένην. Διότι ἄχρι σήμερον, ὅπου διδάσκεται τὸ Εὐαγγέλιον, ἤτοι εἰς τὰ τέσσαρα μέρη τοῦ κόσμου, Εὐρώπην καὶ Ἀσίαν καὶ Ἀφρικὴν καὶ Ἀμερικήν, ἐκεῖ κηρύττεται τὸ ἅγιον αὐτῆς ἔργον καὶ μνημονεύεται τὸ σεβάσμιον αὐτῆς ὄνομα. Διηγηθεὶς δὲ ὁ Ἰωάννης τὰ περὶ αὐτῆς μεταβαίνει εἰς ἄλλην ὑπόθεσιν λέγων.
«Ἔγνω οὖν ὄχλος πολὺς ἐκ τῶν Ἰουδαίων ὅτι ἐκεῖ ἐστι καὶ ἦλθον οὐ διὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον, ἀλλ’ ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἴδωσιν, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. Ἐβουλεύσαντο δὲ οἱ ἀρχιερεῖς, ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἀποκτείνωσιν· ὅτι πολλοὶ δι’ αὐτὸν ὑπῆγον τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐπίστευον εἰς τὸν Ἰησοῦν» (αὐτ. 9-11).
Πολὺ πλῆθος λαοῦ «ἐκ τῶν Ἰουδαίων» ἔμαθον, ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εὑρίσκεται ἐκεῖ, ἤτοι εἰς τὴν Βηθανίαν· διὸ «ἦλθον» ἐκεῖ «οὐ μόνον διὰ τὸν Ἰησοῦν», ἤτοι ὄχι μόνον ἵνα ἀκούσωσι τὴν διδασκαλίαν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, «ἀλλ’ ἵνα ἴδωσι καὶ τὸν Λάζαρον, τὸν ὁποῖον αὐτὸς ἀνέστησεν «ἐκ νεκρῶν». Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς, βλέποντες ὅτι «πολλοὶ τῶν Ἰουδαίων» ἤρχοντο πρὸς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, θέλοντες νὰ ἴδουν καὶ τὸν Λάζαρον, ἐρχόμενοι δὲ διὰ τὸν Λάζαρον, ἐπίστευον εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ ἐγένετο ὁ Λάζαρος μαγνήτης, ἕλκων πρὸς τὴν εἰς Χριστὸν Πίστιν, ἔκαμαν συμβούλιον «ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον» φονεύσωσιν.