Ὅτι δὲ ἄλλη εἶναι ἡ ὑπὸ τοῦ Λουκᾶ ἱστορουμένη, πείθουν τὰ ἑξῆς· «αὐτὴ ἦν ἁμαρτωλός» ἤτοι πόρνη «καὶ ἰδού», λέγει ὁ ἱερὸς Λουκᾶς, «γυνὴ ἐν τῇ πόλει, ἥτις ἦν ἁμαρτωλὸς» (Λουκ. ζ’ 37)· ἡ δὲ Μαρία ἦτο σώφρων καὶ εὐλαβὴς καὶ ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ ἄλλοτε ἐπαινεθεῖσα, ὡς ἐκλέξασα «τὴν ἀγαθὴν μερίδα» (Λουκ. ι’ 42). Ἐκείνη, ὡς φαίνεται, προσέφερε τὸ μύρον ἐν τῇ πόλει Ναΐν (αὐτ. ζ’ 11), ἡ δὲ Μαρία ἐν τῇ Βηθανίᾳ. Ἐκείνη ἐν τῇ οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ Φαρισαίου, αὕτη ἐν τῇ οἰκίᾳ Σίμωνος, οὐχὶ τοῦ Φαρισαίου, ἀλλὰ τοῦ καλουμένου Λεπροῦ. Ἐκείνη πολὺν καιρὸν πρὸ τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, αὕτη πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ Πάσχα, ἐν ᾧ ὁ Χριστὸς ἐσταυρώθη. Περὶ ἐκείνης ἐσκανδαλίσθη ὁ Σίμων ὁ Φαρισσαῖος, νομίσας ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν ἐγνώρισεν, ὅτι αὐτὴ εἶναι ἁμαρτωλός· περὶ ταύτης ἠγανάκτησαν οἱ μαθηταί, ἐξόχως δὲ ὁ Ἰούδας, διὰ τὴν ἀπώλειαν δῆθεν τοῦ μύρου.

Ἡ Μαρία λοιπόν, ἡ ἀδελφὴ τοῦ Λαζάρου καὶ τῆς Μάρθας, αὐτή, περὶ ἧς καὶ ὁ Ματθαῖος καὶ ὁ Μάρκος ὁμιλοῦν, ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ τοῦ πολυτίμου ἐκείνου μύρου τῆς «πιστικῆς νάρδου». Τοσοῦτον δὲ εὐῶδες ἦτο τὸ μύρον ἐκεῖνο, ὥστε ἐγέμισε τὸν οἶκον τοῦ Σίμωνος εὐωδίας. Τίς δὲ ἐκίνησε τὴν Μαρίαν νὰ πράξῃ τοῦτο τὸ ἔργον; Τὴν χρῆσιν τῶν μύρων ἐσυνήθιζον εἰς τὰ συμπόσια ὄχι μόνοι οἱ ἐθνικοί, ἀλλὰ καὶ οἱ Ἑβραῖοι· αὐτὴ δέ, ὑπὸ Θεοῦ φωτισθεῖσα, τοῦτο ἔπραξεν ὡς αὐτὸς ὁ Θεάνθρωπος τοῦτο ἐφανέρωσεν, εἰπών· «Εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν αὐτὸ» (Ἰωάν. ιβ’ 7). Ὅθεν καὶ ὁ τρόπος διὰ τοῦ ὁποίου ἡ Μαρία ἤλειψε τὸν Κύριον, ἦτο ἔξω τῆς συνηθείας. Καὶ ὁ μὲν Ματθαῖος καὶ ὁ Μάρκος λέγουσιν, ὅτι αὐτὴ ἔφερεν ἀλάβαστρον μύρου, ἤτοι ἀγγεῖον ἐξ ἀλαβάστρου λίθου κατεσκευασμένον καὶ μύρου πεπληρωμένον καὶ ὅτι κατέχεεν αὐτὸ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ· ὁ δὲ Μάρκος προστίθησιν, ὅτι συνέτριψε τὸ ἀλάβαστρον· ταῦτα δὲ πάντα οὕτω καὶ ἐγένοντο. Πρῶτον μὲν ἡ Μαρία συνέτριψε τὴν κορυφὴν τοῦ ἀγγείου, ἵνα ἀπαρεμποδίστως καὶ ταχέως ἐξέρχηται τὸ μύρον καὶ τοῦτο εἶναι εκεῖνο τὸ ὁποῖον εἶπεν ὁ Μάρκος· «Καὶ συντρίψασα τὸ ἀλάβαστρον» (Μαρκ. ιδ’ 3), ἔπειτα κατέχεε τὸ μύρον ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Ματθ. κϛ’ 7), τοῦτο δὲ βεβαιοῦσι καὶ ὁ Μάρκος καὶ ὁ Ματθαῖος. Μετὰ ταῦτα ἐκ τοῦ ἐναπολειφθέντος ἐν τῷ ἀγγείῳ μύρου «ἤλειψε καὶ τοὺς πόδας» αὐτοῦ καὶ ἀπεσπόγγισεν αὐτοὺς διὰ τῶν τριχῶν τῆς κεφαλῆς αὐτῆς· τοῦτο δέ, ὡς σιωπηθὲν ὑπὸ τῶν δύο τούτων Εὐαγγελιστῶν, διηγήθη ὁ Ἰωάννης, ἱστορήσας καὶ τὰ ἑξῆς λόγια τοῦ προδότου Ἰούδα.