Τοιουτοτρόπως ἡ Δέσποινα Θεοτόκος πολεμοῦσα καὶ ὑπερμαχοῦσα διὰ τὴν Πόλιν της, ἐνίκησε καὶ ἀπὸ θαλάσσης ἄνευ μάχης τοὺς ἐχθρούς της· καὶ τοὺς μὲν Σκύθας, οἵτινες ἐκήρυξαν πόλεμον κατὰ τῆς κληρονομίας της, πάντας ἐβύθισε, τοὺς δὲ Χριστιανούς, οἵτινες ἤλπισαν εἰς αὐτήν, ἠλευθέρωσεν ἀπὸ τοὺς ἐπαπειλήσαντας αὐτοὺς κινδύνους. Τότε δὲ καὶ αὐτὸς ὁ Χαγάνος καθήμενος ἐφ’ ὑψηλοῦ τόπου μετά τινων καλῶς ὡπλισμένων στρατιωτῶν του, βλέπων διὰ τῶν ἰδίων του ὀφθαλμῶν τὴν ἀπώλειαν τῶν στρατιωτῶν του, ἔτυπτε μὲ τὰς χεῖράς του τὰ στήθη του καὶ τὸ πρόσωπόν του. Οἱ δὲ Χριστιανοί, ὡς ἔμαθον τὴν καταστροφὴν τῶν βαρβάρων εἰς τὴν θάλασσαν, παρευθὺς μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ ἰσχὺν λαβόντες καὶ εἰς τὴν βοήθειαν τῆς Παναγίας θαρρήσαντες, ἤνοιξαν τὰς θύρας τῶν τειχῶν καὶ μὲ βοὴν καὶ ἀλαλαγμὸν ἔδραμον κατ’ ἐπάνω τῶν ἐχθρῶν των. Τόση δὲ χαρὰ καὶ δύναμις περιεχύθη τότε εἰς τοὺς Χριστιανούς, εἰς δὲ τοὺς βαρβάρους δειλία, ὥστε καὶ γυναῖκες καὶ παιδία ὥρμησαν κατὰ τοῦ στρατεύματος τῶν Σκυθῶν. Τότε ἔβλεπε πᾶς τις πληρουμένους τοὺς λόγους τοῦ Προφήτου Μωϋσέως. Διότι εἷς ἐδίωκε χιλίους καὶ δύο ἄνδρες ἐδίωκαν μυριάδας. Τοιαύτην δύναμιν ἔδωκεν ἡ πάναγνος Θεοτόκος εἰς τοὺς φοβισμένους Χριστιανούς, τοσαύτην δὲ δειλίαν ἐποίησεν εἰς τοὺς ὑπερηφάνους Σκύθας.
Ἀφοῦ δὲ παρῆλθεν ἡ ἡμέρα ἐκείνη καὶ ἔγινε νύξ, συνήθροισαν οἱ ὑπολειφθέντες βάρβαροι ὅλα τὰ ξυλόκαστρα, τὰ ὁποῖα εἶχον κάμει διὰ τὸν πόλεμον τοῦ τείχους καὶ τὰ κατέκαυσαν μόνοι των. Ὁ δὲ Πατριάρχης Σέργιος καὶ ὁ λοιπὸς λαὸς ἄραντες τὰς χεῖρας των εἰς τὸν οὐρανόν, ηὐχαρίστουν τὸν Θεὸν μετὰ δακρύων λέγοντες· «Ἡ δεξιά σου, Κύριε, ἐδοξάσθη μὲ δύναμιν. Ἡ δεξιά σου χείρ, Κύριε, ἔθραυσε τοὺς ἐχθροὺς καὶ μὲ τὸ πλῆθος τῆς δόξης σου συνέτριψας τοὺς ὑπεναντίους σου» (Ἐξ. ιε’ 6-7). Καὶ ὁ μὲν λαὸς οὕτω προσηύχετο, εὐχαριστῶν τὸν Θεόν. Ὁ δὲ ἀνόητος Χαγάνος, ἐνῷ πρότερον εἶχε τοσοῦτον πλῆθος στρατοῦ, ὅμως μὲ ἐντροπὴν πολλὴν καὶ πικρίαν, θέτων τὸν δάκτυλόν του εἰς τὸ στόμα του, ἐπέστρεψε κατῃσχυμμένος μὲ τὸν ὑπόλοιπον στρατόν. Ὁμοίως καὶ ὁ Σάρβαρος ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος, βλέπων τὴν συμφορὰν τοῦ Χαγάνου καὶ φοβούμενος μήπως πάθη τὰ ὅμοια, ἔφυγεν εἰς τὰ ὀπίσω. Τότε καὶ ὁ Σιρόης, ὁ υἱὸς τοῦ βασιλέως Χοσρόου, ἀποστατήσας ἀπὸ τὸν πατέρα του, συνήθροισεν ἰδικόν του στρατὸν καὶ ἀνέδειξεν ἑαυτὸν βασιλέα τῆς Περσίας· φονεύσας δὲ τὸν πατέρα του ἐποίησε ἀγάπην μὲ τὸν βασιλέα Ἡράκλειον, ὅστις ἐπέστρεψεν νικητὴς εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν.