Μετὰ τρεῖς ἡμέρας, ἀφ’ ἧς ἔθεσαν τὸ πῦρ καὶ κατέκαιον τὰ περίχωρα, ὁ Χαγάνος μὲ ὅλον αὐτοῦ τὸ στράτευμα περιεκύκλωσε τὴν Πόλιν. Τόσον δὲ ἦτο τὸ στράτευμα τῶν πολεμίων κατὰ τάξιν ὡπλισμένον καὶ εἰς τὸ πλῆθος ἀναρίθμητον, ὥστε δέκα Σκύθαι ἀνελόγουν πρὸς ἕνα Χριστιανόν. Ἀλλ’ ὅμως ἡ Δέσποινα Θεοτόκος, ἥτις προπολεμεῖ εἰς τοὺς κινδύνους τῶν Χριστιανῶν καὶ ἥτις ἔρχεται ταχέως βοηθὸς εἰς ἐκείνους, οἵτινες μετὰ πίστεως τὴν ἐπικαλοῦνται, τὶ ᾠκονόμησεν; Ἔδωκε θάρρος εἴς τινας, οἱ ὁποῖοι ἦσαν ἐντὸς τῆς Πόλεως καὶ ἐξῆλθον εἰς τὸ Ἁγίασμα τῆς Χρυσοπηγῆς, τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται εἰς τὴν θύραν τῆς Σηλυβρίας καὶ τόσον ἐνίκησαν τὸ στράτευμα τοῦ Χαγάνου, ὥστε τοῦτο ἀπέβη ἀρραβὼν τῆς καταστροφῆς, τὴν ὁποίαν ἔπαθον ὕστερον, καθὼς θέλετε ἀκούσει. .

Ἀπὸ τὴν νίκην ταύτην ἔλαβον θάρρος οἱ Πολῖται καὶ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν ἐξήρχοντο καὶ συνεκρούοντο μὲ τοὺς Σκύθας· ἔχοντες δὲ τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον βοηθὸν καὶ ὑπέρμαχον, αὐτοὶ μὲν ἐπέστρεφον νικηταί, οἱ δὲ Σκύθαι ἐνικῶντο πάντοτε καὶ αἱ τέχναι των ἀπέβαινον εἰς τὸ ἐναντίον. Ἐνῷ δὲ συνέβαινον ταῦτα, μὲ γνώμην τοῦ λαοῦ ὅλου καὶ τοῦ Πατριάρχου ἐπορεύθησαν ἀπεσταλμένοι ἄρχοντές τινες ἀπὸ τὴν Πόλιν μὲ δῶρα, νὰ διαπραγματευθῶσι τὴν εἰρήνην μὲ τὸν Χαγάνον. Ἀλλὰ τὸ θηρίον ἐκεῖνο μᾶλλον καὶ ὄχι ἄνθρωπος Χαγάνος ὄχι μόνον δὲν ἐδέχθη τοὺς λόγους των, ἀλλὰ καὶ τὰ δῶρα λαβών, τοὺς ἐδίωξεν ἀπράκτους, τοῦτο μόνον εἰπών· «Μὴ ἀπατᾶσθε πιστεύοντες εἰς τὸν Θεόν σας, διότι ἐξάπαντος αὔριον θέλω καταλάβει καὶ ἐρημώσει τὴν πόλιν σας, ἕνεκεν ὅμως συμπαθείας σᾶς ἐπιτρέπω νὰ ἐξέλθητε ὅλοι μὲ τὸ καλὸν γυμνοί, νὰ ὑπάγητε ὅπου θέλετε. Λοιπὸν ὑπάγετε καὶ μὴ ἀναμένετε ἄλλην τινὰ μεγαλυτέραν φιλανθρωπίαν ἀπὸ ἐμέ».

Τοὺς λόγους αὐτοὺς ἀκούσαντες οἱ Πολῖται ἀπὸ τοὺς ἀπεσταλμένους καὶ στενάξαντες ἐκ βάθους καρδίας, ὕψωσαν τὰς χεῖράς των εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ὑπὸ πολλῶν δακρύων καταβρεχόμενοι, ἐδέοντο τοῦ τοῦ Θεοῦ λέγοντες· «Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ ἐν ἀνάγκαις ἀπροσμάχητος βοηθός, Σὺ ὅστις ἐναντιοῦσαι τοῖς ὑπερηφάνοις, ὁ ἔχων δύναμιν ἀκαταμάχητον καὶ Βασιλείαν ἀκατάλυτον, Σὺ ὅστις ἤκουσας τοὺς λόγους τοῦ βαρβάρου, ἀποκρούσαντος τὴν εἰρήνην καὶ ὀνειδίσαντος Σὲ τὸν πάντων Δεσπότην, λύτρωσον τὴν Πόλιν Σου ταύτην καὶ τὴν κληρονομίαν Σου, τὴν ὁποίαν ἐξηγόρασας ἐκ τοῦ διαβόλου τῷ Τιμίῳ σου Αἵματι, Σῶσον, Κύριε, τὸν λαὸν τοῦτον τὸν περιούσιον, ὅστις ἐπικαλεῖται τὸ ὄνομά Σου, ἵνα μὴ εἴπωσι τὰ ἔθνη, ποῦ εἶναι ὁ Θεὸς αὐτῶν;».