Μὲ τούτους τοὺς λόγους λαβόντες θάρρος οἱ ἄνθρωποι τῆς Πόλεως καὶ ἀφήσαντες τὴν ἐλπίδα των ὅλην πρὸς τὴν Πανάχραντον Θεοτόκον καὶ πρὸς τὸν ἐξ αὐτῆς ἀσπόρως γεννηθέντα Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν ἀνέμενον νὰ ἴδωσι τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, τὸ ὁποῖον τελευταῖον καὶ εἶδον καὶ δὲν ἐψεύσθη ἡ ἐλπίς των, καθὼς θὰ τὸ ἀκούσητε κατόπιν.

Ὁ μὲν λαὸς λοιπὸν οὕτως ἤλπιζεν· ὁ δὲ πατρίκιος Βῶνος, τὸν ὁποῖον εἶχεν ἀφήσει ὁ βασιλεὺς ἀντιπρόσωπον, ἐνήργει καὶ αὐτός, ὅσον ἠδύνατο, πρὸς βοήθειαν τῆς Πόλεως καὶ δὲν ἠμέλει, διότι θέλει καὶ ἡμᾶς ὁ Θεός, νὰ μὴ καθήμεθα ἄπρακτοι, ἀλλὰ νὰ ἐνεργῶμεν ὅτι δυνάμεθα δι’ ὅσα εἶναι πρὸς βοήθειάν μας, εἰς δὲ τὸν Θεὸν νὰ ἔχωμεν ὅλην τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μας. Τοιουτοτρόπως καὶ εἰς τὸν παλαιὸν καιρὸν ὁ Θεὸς ἐπρόσταξε τὸν Ἰησοῦν τοῦ Ναυῆ νὰ αἰχμαλωτίσῃ διὰ τῶν στρατευμάτων του τὴν πόλιν Γαί, ὡς εὑρίσκεται γεγραμμένον εἰς τὸ βιβλίον τοῦ Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ (κεφ. ζ’ καὶ η’). Ὁμοίως καὶ τὸν Γεδεὼν τὸν ὥπλισε μὲ ὑδρίας (στάμνες) καὶ λαμπάδας νὰ νικήσῃ τοὺς Μαδιανίτας, καθὼς περιγράφεται τοῦτο εἰς τὸ βιβλίον, τὸ ὀνομαζόμενον Κριταί (ζ’ 15-23). Ὁ μὲν Βῶνος λοιπὸν προπαρεσκευάζετο ἐνισχύων τὴν ἀμυναν τῆς Πόλεως καὶ τὰ ἁρμόδια πρὸς πόλεμον διορθώνων· ὁ δὲ Πατριάρχης Σέργιος, κρατῶν τὴν ἁγίαν Εἰκόνα τῆς Θεομήτορος, εἰς τὴν ὁποίαν ἦτο ἐζωγραφημένος ὁ Χριστὸς ὡς Βρέφος κρατούμενον ἐν ταῖς ἀγκάλαις αὐτῆς, περιήρχετο λιτανεύων διὰ τῶν τειχῶν τῆς Πόλεως καὶ οὕτω τοὺς μὲν ὑπερασπιστὰς αὐτῶν ἐνεψύχωνε καὶ ἐνίσχυε, τοὺς δὲ πολεμίους βαρβάρους κατεφόβιζε καὶ εἰς φυγὴν προητοίμαζε· ἦτο δὲ τότε Ἰούλιος τοῦ ἔτους χκϛ’ (626).

Μετά τινας, ἡμέρας, βλέπων ὁ Πατριάρχης τὸν μὲν Σάρβαρον μὲ τοὺς Πέρσας ἀπὸ τὸ μέρος τῆς Χαλκηδόνος, θέτοντας πῦρ καὶ κατακαίοντας τὰ πέριξ χωρία καὶ φονεύοντας ἀγρίως ἢ αἰχμαλωτίζοντας τοὺς ἀνθρώπους, τὸν δὲ Χαγάνον καὶ τοὺς ἄλλους Σκύθας ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος τῆς Πόλεως ποιοῦντας τὰ ὅμοια καὶ χειρότερα τούτων, ἔλαβεν εἰς τὰς χεῖρας του τὴν ἀχειροποίητον Εἰκόνα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἤτοι τὸ Ἅγιον Μανδήλιον καὶ τὸ τίμιον καὶ ζωοποιὸν Ξύλον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, προσέτι δὲ καὶ τὴν τιμίαν Ἐσθῆτα τῆς Θεομήτορος καὶ περιφέρων αὐτὰ εἰς τὰ τείχη προσηύχετο μετὰ δακρύων λέγων· «Ἐξεγέρθητι, Κύριε, ἵνα διασκορπισθῶσιν οἱ ἐχθροί σου καὶ διαλυθῶσιν ὡς καπνὸς καὶ ἀναλύσωσιν ὥσπερ κηρίον ἐνώπιον τοῦ πυρός» (Ψαλμ. ξζ’ 2-3).