Ἀληθῶς ἐπαινῶ σου, ὦ Σεβηριανέ, τὴν σταθερότητα, ἀλλὰ ταύτην σου τὴν γενναιότητα κατὰ τῶν ἐχθρῶν σου δεῖξον· τὸ δὲ νὰ παλαίῃς μὲ τὸν σίδηρον, τὸ πῦρ καὶ τοὺς λίθους εἶναι ἀνοησίας βλαστός, ἵνα μὴ εἴπω ὅτι καὶ αὐτῆς τῆς μανίας χειρότερον. Ἢ δὲν βλέπεις ὅτι ἐλύθη τὸ σῶμα σου καὶ ἐφθάρη;». Διὰ τούτων τῶν λόγων ὁ Λυσίας ἐπεχείρει νὰ παγιδεύσῃ τὸν νοῦν τοῦ Μάρτυρος, ὅστις ἀπεκρίθη πρὸς τὸν τύραννον λέγων· «Μὴ πρὸς τὰς κακοπαθούσας μου σάρκας ἀπόβλεπε μόνον, τὰς ὁποίας ἐὰν καὶ σὺ δὲν ἀναλώσῃς, θέλει ἀναλώσει πάντως ὁ θάνατος ἐρχόμενος ἐνωρίτερον ἢ βραδύτερον· ἡ δὲ ἰδική μου προαίρεσις καὶ ἐλπὶς ὑπάρχει βεβαία, τὴν ὁποίαν οὔτε αἱ ἀπειλαί σου φοβίζουσιν, οὔτε αἱ τιμωρίαι σου θὰ δυνηθοῦν ποτὲ νὰ μεταβάλουν· ἀπεναντίας μάλιστα ἐνδυναμοῦσιν αὐτὴν ὑπὲρ Χριστοῦ πάσχουσαν καὶ προθυμοτέραν ποιοῦσιν. Ὅθεν μὴ μάστιζε μόνον, ἀλλὰ καὶ λίθαζέ με καὶ καῖε, καὶ πᾶν ὅ,τι βούλεσαι ποίησον εἰς ἐμέ· ἰδοὺ γὰρ ἐχθρὸς σὺ ὑπάρχεις εἰς ἐμὲ πάντων τῶν ἐχθρῶν χαλεπώτερος, ὅτι αὐτὴν τὴν ψυχήν μου ἐπιχειρεῖς νὰ ἁρπάσῃς καὶ νὰ μὲ γυμνώσῃς ἐκ τῶν τῆς εὐσεβείας ὅπλων, καὶ νὰ ποιήσῃς τὴν ψυχήν μου δούλην καὶ αἰχμάλωτον εἰς τὸν διάβολον».
Ταῦτα ἀκούσας ὁ δούξ, τὸ τῆς ἐπιεικείας προσωπεῖον εὐθὺς ἀπυρρίπτει καὶ Λυσίας πάλιν μετὰ τῆς συνήθους αὐτῷ λύσσης γνωρίζεται. Ὅθεν προστάσσει ἵνα συντρίψωσι τὸ στόμα τοῦ Ἁγίου διὰ λίθων· καὶ τούτου γινομένου, οἱ δήμιοι ἔλεγον εἰς αὐτὸν κατὰ προσταγὴν τοῦ ἄρχοντος· «Μάθε νὰ μὴ ἀναφέρῃς εἰς τὸ στόμα σου τὸν Ἐσταυρωμένον Ἰησοῦν, μηδὲ νὰ λυπῇς διὰ τῆς ἐκείνου μνήμης τὰς τοῦ δουκὸς ἀκοὰς καὶ πληροῖς αὐτὰς πάσης ἀηδίας». Ὁ γενναῖος ὅμως Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Σεβηριανός, ἂν καὶ εὑρίσκετο εἰς τοιαύτας βασάνους, δὲν ἔμενεν ἀναπολόγητος, ἀλλ’ ἔλεγεν εἰς τὸν ἄρχοντα· «Τῷ ὄντι, ἄθλιε, σὺ ὅστις τὴν μιαράν σου ψυχὴν κατοικητήριον τῶν δαιμόνων ἐποίησας, δικαίως οὐδὲ διὰ μόνης τῆς ἀκοῆς δύνασαι νὰ ὑπομένῃς τὸ τοῦ ἐμοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ ὄνομα». Πρὸς ταῦτα πάλιν ἀπεκρίθη ὁ τύραννος· «Ἐγώ, Σεβηριανέ, ἐπιθυμῶ ὅπως σὲ σωφρονίσω, διὰ τοῦτο καὶ μόνον σοῦ ἔδωκα τὰς προλαβούσας βασάνους καὶ τὸν τῆς ἀπολογίας καιρόν, καὶ τὰ λοιπὰ ἄλλα πρέποντα σὲ συνεβούλευσα· ἀλλ’ ἐπειδὴ σὺ περισσότερον προσπαθεῖς ἵνα μὲ νικήσῃς, ἐγὼ θὰ σοῦ ἀποδείξω διὰ τῶν ὑστέρων βασάνων ὅτι, οὐδὲ δι’ αὐτῶν, οὐδὲ διὰ τῶν προτέρων μέλλεις νὰ ἀπολαύσῃς τιμῆς τινος καὶ ἐπαίνου παρὰ τῶν ὁμοπίστων σου Χριστιανῶν, καὶ διὰ τῆς δοκιμῆς θὰ μάθῃς ὅτι οὐδὲ τὸ παραμικρὸν θέλει σὲ ὠφελήσει ὁ Χριστός σου».