ΣΕΒΗΡΙΑΝΟΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ἦτο εἰς τὴν Σεβάστειαν κατὰ τὸ ἔτος τκ’ (320) ἀπὸ Χριστοῦ, ὅτε ἐβασίλευεν εἰς τὴν Ἀνατολὴν ὁ τελευταῖος διώκτης τῶν Χριστιανῶν Λικίνιος ὁ ἐπ’ ἀδελφῇ γαμβρὸς τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, καὶ ὁ ὁμότροπος αὐτοῦ Λυσίας, ὁ πολὺ γνωστὸς ἐκ τῶν Μαρτυρικῶν ἱστοριῶν δούξ, ὅστις ὑπῆρχεν ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν αὐτοῦ. Οὗτος ὁ Λυσίας πορευθεὶς εἰς τὴν πόλιν τῆς Μικρᾶς Ἀρμενίας Σεβάστειαν διὰ τοὺς Ἁγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρας, ἐβασάνισεν αὐτοὺς καὶ ἐθανάτωσε διὰ τὴν εἰς τὸν Χριστὸν πίστιν των. Εἶτα δέ, ὡς ἔλαβε τέλος τὸ Μαρτύριον ἐκείνων, τότε καὶ τὰς περὶ τοῦ Ἁγίου τούτου Σεβηριανοῦ πληροφορίας ἔλαβεν ὁ Λυσίας, διότι ὁ Σεβηριανὸς ἦτο περιβόητος εἰς τὴν ἀρετήν, ἀνῆκε δὲ εἰς τὸ τάγμα τῶν λεγομένων σενατόρων, δηλαδὴ τῶν βασιλικῶν συμβούλων.

Ἔμαθε λοιπὸν ὁ Λυσίας διὰ τὸν Σεβηριανὸν ὅτι οὖτος ὄχι μόνον πρεσβεύει τὰ τῶν Χριστιανῶν δόγματα, ἐξυβρίζων τοὺς ψευδωνυμους θεούς του, ἀλλ’ ὅτι καὶ πολλοὺς τῶν Ἑλλήνων ἐξαπατᾷ δῆθεν, φέρων αὐτοὺς εἰς τὴν Χριστιανικὴν πίστιν· ἀκόμη δὲ ὅτι καὶ τοὺς πρὸ ὀλίγου θανατωθέντας Τεσσαράκοντα Μάρτυρας τοὺς εἰς τὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν καὶ ὁμολογίαν ἐγκαρτερήσαντας μέχρι θανάτου καὶ αὐτοὺς οὗτος τόσον ἐστερέωσε καὶ πρὸς τὸ μαρτύριον ἐφωδίασεν, ὥστε αὐτὸς ἦτο αἰτία τοῦ μαρτυρίου αὐτῶν. Καὶ προσέτι ἔμαθεν ὁ δοὺξ ὅτι αὐτὸς ὁ Σεβηριανός, πλούσιος πολὺ ὑπάρχων, οὐδένα τῶν ὁμοπίστων αὐτοῦ παραβλέπει δυστυχοῦντα, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς φυλακὰς πορευόμενος βοηθεῖ τοὺς ἐκεῖ κεκλεισμένους εἰς ὅλα τὰ ἀναγκαῖα, καὶ διδάσκει αὐτοὺς ἵνα ἵστανται στερεοὶ εἰς τὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν, καταφρονοῦντες καὶ ὑβρίζοντες τὰ βασιλικὰ προστάγματα.

Ταῦτα μαθὼν ὁ Λυσίας ἀπέστειλε τοὺς στρατιώτας μετὰ φοβεροῦ προστάγματος, ὅπως μετὰ βίας μεγίστης φέρωσιν ἔμπροσθέν του τὸν Σεβηριανόν. Τί δὲ ὁ τοῦ Χριστοῦ στρατιώτης ἐποίησε τοῦτο μαθών; Δραμὼν αὐτόκλητος καὶ φθάσας ἐρχομένους τοὺς στρατιώτας, παρέστη εἰς τὸν ἡγεμόνα καὶ ἐννοήσας, ὅτι ἦτο καιρὸς νὰ παρουσιασθῇ ὡς Χριστιανός, λέγει πρὸς αὐτόν· «Δὲν σὲ ἀρκεῖ ἡ ἰδική σου ἀπώλεια, ταλαίπωρε, μὲ τὸ ξίφος τὸ ὁποῖον ἀκονίζεις κατὰ σοῦ, ἀλλὰ καὶ τὰς ψυχὰς ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν θέλεις νὰ ἀπολέσῃς μετὰ σοῦ καὶ νὰ παραδώσῃς ταύτας εἰς τοὺς δαίμονας; Γνώρισον ὅτι δὲν συνομιλεῖς μετὰ ἀγενῶν οὐδὲ μετὰ ὀλιγοψύχων, διότι εἰς ἐμέ, κατὰ τὸν ἐμὸν διδάσκαλον Παῦλον, ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ζωή μου, καὶ τὸ νὰ ἀποθάνω δι’ ἐκεῖνον κέρδος εἶναι μέγιστον δι’ ἐμέ».