Ὁ Θεὸς ὡδήγει τοὺς Ἰσραηλίτας εἰς τὸν δρόμον των, τὴν μὲν ἡμέραν ὡς στύλος νεφέλης, τὴν δὲ νύκτα ὡς στύλος πυρός. Ἀλλ’ ὁ Φαραὼ μετανοήσας ἐδίωξεν αὐτοὺς δι’ ἑξήκοντα ἐκλεκτῶν ἁρμάτων καὶ ἵππων καὶ στρατοῦ πολυαρίθμου. Οἱ Ἰσραηλῖται εἶχον φθάσει εἰς τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν, ὅτε οἱ Αἰγύπτιοι ἐπλησίασαν. Φόβος μέγας καὶ ἀπελπισία κατέλαβε τοὺς Ἰσραηλίτας, διότι εὑρίσκοντο μεταξὺ τῶν ἐχθρῶν καὶ τῆς θαλάσσης. Ἀλλὰ διὰ τῆς θείας βοηθείας, τοῦ Μωϋσέως πατάξαντος διὰ τῆς ράβδου του τὴν θάλασσαν, τὰ ὕδατα τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης ἐσχίσθησαν εἰς δύο καὶ οἱ Ἰσραηλῖται διέβησαν αὐτὴν ἀβλαβῶς ὡς διὰ ξηρᾶς. Οἱ δὲ Αἰγύπτιοι καταδιώκοντες αὐτοὺς κατεποντίσθησαν, διότι, ὅταν διέβησαν οἱ Ἑβραῖοι, ἐκλείσθη καὶ πάλιν ἡ θάλασσα. Τότε ὁ Μωϋσῆς καὶ οἱ Ἰσραηλῖται ἐδόξασαν ἀπὸ καρδίας τὸν Θεὸν καὶ ἔψαλλον τὴν ἐπινίκιον ᾠδὴν τοῦ Μωϋσέως· «Ἄσωμεν τῷ Κυρίῳ…» [1], τὴν ὁποίαν καὶ μέχρι σήμερον ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν ψάλλει.

Ἀπὸ τῆς Αἰγύπτου εἰς τὴν γῆν Χαναὰν φέρει μακρὰ καὶ κατάξηρος ἔρημος. Ἐπὶ τρεῖς ἡμερας οἱ Ἰσραηλῖται ὡδοιπόρουν χωρὶς νὰ εὕρωσι πουθενὰ ὕδωρ. Ὅτε δὲ ἔφθασαν εἰς Μερράν, εὗρον μὲν ἐκεῖ ὕδωρ, ἀλλ’ ἦτο πικρὸν καὶ δὲν ἠδύναντο νὰ πίωσι. Τότε ὁ λαὸς ἀχαριστῶν ἐγόγγυζε κατὰ τοῦ Μωϋσέως· ὁ Θεὸς ὅμως ἔδειξεν εἰς τὸν Μωϋσῆν ξύλον (προεικόνισμα τοῦ Σταυροῦ), τὸ ὁποῖον ἔβαλεν εἰς τὸ πικρὸν ὕδωρ καὶ μετεβλήθη τοῦτο εἰς γλυκύ. Ἔπειτα ἤρχισαν καὶ πάλιν οἱ Ἰσραηλῖται νὰ γογγύζωσι κατὰ τοῦ Μωϋσέως καὶ τοῦ Ἀαρών, διότι δὲν εἶχον ἄρτον καὶ κρέας, καὶ ἔλεγον· «Εἴθε νὰ ἀπεθνῄσκομεν εἰς τὴν Αἴγυπτον, ὅπου εἴχομεν τὰ πάντα ἐν ἀφθονίᾳ μάλιστα δὲ τὰ κρέατα καὶ τὰ σκόροδα καὶ τὰ κρόμμυα· μᾶς ἐφέρατε εἰς τὴν ἔρημον ταύτην διὰ νὰ ἀποθάνωμεν τῆς πείνης». Ἀλλὰ καὶ πάλιν ἤκουσεν ὁ Θεὸς τὰς δεήσεις τοῦ Μωϋσέως καὶ ἔπεμπεν εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας ὄρτυγας καὶ μάννα, τὸ ὁποῖον ἦτο λευκόν τι φαγητὸν μικρὸν καὶ στρογγύλον καὶ εἶχε γεῦσιν πίττας σεμιγδαλίνου ζυμωμένης μετὰ μέλιτος. Ἐπειδὴ δὲ ὅταν ἐπροχώρησαν βαθύτερον ἔλειψε πάλιν τὸ ὕδωρ καὶ οἱ Ἰσραηλῖται ἐγόγγυζον πάλιν, ὁ Μωϋσῆς ἐπεκαλέσθη τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ, ὁ δὲ Θεὸς τοῦ εἶπε νὰ κτυπήσῃ μὲ τὴν ράβδον του μίαν πέτραν· ἀφοῦ δὲ ἔκαμε τοῦτο ὁ Μωϋσῆς, ἐξῆλθεν ὕδωρ ἄφθονον. Οἱ Ἰσραηλῖται εἶχον καὶ νὰ πολεμήσωσιν ἐναντίον τῶν μαχίμων καὶ ἀλλοφύλων Ἀμαληκιτῶν, οἱ ὁποῖοι προσέβαλον αὐτούς· ἀλλ’ ὁ Μωϋσῆς ἔπεμψε κατ᾽ αὐτῶν τὸν Ἰησοῦν, τὸν υἱὸν τοῦ Ναυῆ, μὲ ἐκλεκτοὺς ἄνδρας, αὐτὸς δὲ προσηύχετο μὲ ἐκτεταμένας τὰς χεῖρας, εἰς σχῆμα σταυροῦ, τὰς ὁποίας ἐστήριζον ὁ Ἀαρὼν καὶ ὁ Ὤρ καὶ οὕτω κατετρόπωσαν αὐτούς.