Ὁ Μωϋσῆς, ἔβοσκε, τότε τὰ πρόβατα τοῦ πενθεροῦ του εἰς τὴν ἔρημον· ἀναβὰς δὲ εἰς τὸ ὄρος Χωρήβ, πλησίον τοῦ Σινᾶ, εἶδε τὴν βάτον, ἡ ὁποία ἐξέπεμπε φλόγας χωρὶς ὅμως νὰ καίηται καὶ νὰ χωνεύηται. Ἐπλησίασε λοιπὸν καὶ ἤκουσε φωνὴν ἐκ τῆς βάτου λέγουσαν· «Μωϋσῆ, Μωϋσῆ· μὴ πλησιάσῃς, διότι ὁ τόπος, εἰς τὸν ὁποῖον ἵστασαι, εἶναι ἅγιος. Ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεὸς τοῦ πατρός σου Ἀβραάμ, Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ». Ὁ Μωϋσῆς ἐκάλυψε τὸ πρόσωπον φοβηθείς, ὁ δὲ Κύριος εἶπε πάλιν πρὸς αὐτόν· «Εἶδον τὰ δεινὰ τοῦ λαοῦ μου εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ θέλω νὰ ἐλευθερώσω αὐτὸν καὶ νὰ τὸν ὁδηγήσω εἰς γῆν ἀγαθήν, ρέουσαν γάλα καὶ μέλι, εἰς τὴν γῆν Χαναάν. Ὕπαγε λοιπὸν εἰς τὸν Φαραὼ καὶ ζήτησον τὴν ἄδειαν νὰ ἐξαγάγῃς ἐκ τῆς Αἰγύπτου τοὺς Ἰσραηλίτας». Ὁ Μωϋσῆς ἐν τῇ ταπεινοφροσύνῃ του ἐφοβήθη ν’ ἀναλάβῃ ἔργον τόσον μέγα. Ἀλλ’ ὁ Κύριος τὸν ἐνίσχυσε, βεβαιώσας αὐτὸν ὅτι θὰ εἶναι μετ’ αὐτοῦ. Ὁ Μωϋσῆς ἐδίσταζεν ἀκόμη, διότι ἦτο βραδύγλωσσος καὶ ἰσχνόφωνος· ἀλλ’ ὁ Κύριος τὸν ἐνεθάρρυνε καὶ πάλιν, εἰπὼν ὅτι θὰ δώσῃ εἰς αὐτὸν βοηθὸν τὸν ἀδελφόν του Ἀαρών. Ὁ Μωϋσῆς ὑπήκουσε παραλαβὼν δὲ τὸν Ἀαρὼν ἦλθεν εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ ἀνήγγειλεν εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας τὸν σκοπὸν τῆς ἐλεύσεώς των.

Παρουσιάσθησαν λοιπὸν ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἀαρὼν πρὸς τὸν Φαραὼ καὶ ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ ἐζήτησαν νὰ ἐπιτρέψῃ εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας ν’ ἀναχωρήσωσιν εἰς τὴν ἔρημον διὰ νὰ τελέσωσιν ἑορτὴν εἰς τὸν Θεόν. Ἀλλ’ ὁ Φαραὼ ἀπέπεμψεν αὐτούς, εἰπὼν ὅτι καὶ τὸν Θεὸν δὲν γνωρίζει καὶ τοὺς Ἰσραηλίτας δὲν ἐξαποστέλλει, διέταξε μάλιστα νὰ τοὺς καταπιέζωσι βαρύτερα καὶ σκληρότερα. Ὁ Μωϋσῆς παρηγόρει τοὺς ὁμοεθνεῖς του καὶ τοὺς ὑπέσχετο ὅτι ταχέως θὰ ἐλευθερωθῶσι. Παρουσιάσθη δὲ καὶ πάλιν εἰς τὸν Φαραὼ καὶ ἔκαμεν ἐνώπιον αὐτοῦ διάφορα ἔκτακτα σημεῖα διὰ νὰ πείσῃ αὐτὸν ὅτι ἀπὸ τὸν Θεὸν ἐστάλη. Ἀλλ’ ἡ καρδία τοῦ Φαραὼ ἐσκληρύνθη καὶ δὲν ἐπείθετο. Τότε ὁ Θεὸς ἔστειλε δέκα μεγάλας τιμωρίας ἢ πληγὰς κατὰ τοῦ Φαραὼ καὶ τῆς χώρας του. Καὶ ἐφ’ ὅσον μὲν διήρκει ἡ τιμωρία, ὁ Φαραὼ ἦτο ἕτοιμος ν’ ἀφήσῃ τοὺς Ἰσραηλίτας ν’ ἀναχωρήσωσιν· ὅταν δὲ παρήρχετο ἡ τιμωρία, ἡ καρδία του ἐσκληρύνετο ἔτι περισσότερον. Τὴν τελευταίαν ὅμως φοβερωτέραν καὶ σκληροτέραν τιμωρίαν ἐφοβήθη τόσον πολύ, ὥστε ἐπείσθη νὰ δώσῃ τὴν ἄδειαν νὰ ἀναχωρήσωσι. Καὶ οὕτως οἱ Ἰσραηλῖται τετρακόσια τριάκοντα ἔτη μετὰ τὴν ὑπόσχεσιν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν Ἀβραάμ, ἀνεχώρησαν ἐξ Αἰγύπτου συμποσούμενοι εἰς ἑξακοσίας χιλιάδας ἀνδρῶν χωρὶς τῶν γυναικῶν καὶ τῶν παιδίων.