Ὁ δὲ Μάρτυς μετὰ συνέσεως εἶπεν· «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Μάμας, δοῦλος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ σῴζοντος μὲν ἐκείνους, οἵτινες πιστεύουσιν εἰς αὐτὸν καὶ ποιοῦσι τὸ ἅγιον Αὐτοῦ θέλημα, παραδίδοντος δὲ εἰς αἰώνιον πῦρ τοὺς μάγους καὶ εἰδωλολάτρας. Ἀλλ’ ὅμως διὰ ποίαν αἰτίαν ἀπέστειλες τοὺς στρατιώτας καὶ μὲ ἔφεραν ἐδῶ;». Ὁ δὲ ἡγεμὼν εἶπε· «Διότι δὲν δύναμαι νὰ ἐννοήσω μὲ ποίας μαγείας ἐξημερώνεις τὰ ἄγρια ζῷα, καὶ συναναστρέφονται μαζί σου, καὶ τὰ προστάζεις ὡς νὰ ἦσαν λογικά». Ὁ δὲ Μάρτυς, διακόπτων τὸν λόγον του, εἶπεν· «Ὅστις ὑπηρετεῖ τὸν μόνον ἀληθινὸν καὶ αἰώνιον Θεὸν καταφρονεῖ τὰς μαγείας καὶ τὰ εἴδωλα. Πρέπει δὲ νὰ θαυμάζῃς πῶς, ἂν καὶ εἶναι ἄλογα καὶ ἀνόητα ζῷα, εὐλαβοῦνται τὸν ἐμὸν Δεσπότην καὶ Θεὸν καὶ τιμῶσι τοὺς δούλους του, σεῖς ὅμως εἶσθε κατὰ πολὺ ἀλογώτεροι καὶ ἀπὸ αὐτά· διότι ἔχοντες πρὸ ὀφθαλμῶν καὶ τοιοῦτον παράδειγμα, δὲν θέλετε νὰ γνωρίσετε τὴν ἀλήθειαν». Ὁ δὲ ἡγεμών, ἐπειδὴ δὲν ἠδύνατο νὰ ἀποκριθῇ, ἐβίαζεν ἔτι περισσότερον τὸν Μάρτυρα καὶ ἔλεγε· «Διατί ἦλθες εἰς τόσην αὐθάδειαν καὶ μωρίαν, ὥστε νὰ ἐναντιώνησαι εἰς τὰς βασιλικὰς προσταγάς, καὶ νὰ ὑβρίζῃς καὶ ἡμᾶς ἀναισχύντως; Ἀλλ’ ὅμως τὰ βασανιστήρια καὶ αἱ τιμωρίαι θέλουν σὲ διδάξει τὸ πρέπον». Καὶ παρευθὺς προσέταξε νὰ τὸν κρεμάσουν καὶ νὰ τὸν ξεσχίζουν μὲ δύναμιν.
Ὁ δὲ καλλίνικος τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς καὶ μὲ ὅλον ὅτι ἐξεσχίζετο οὕτω πικρῶς, παρέμενεν ὅμως γενναῖος ὡσὰν νὰ μη ᾐσθάνετο κανένα πόνον, εἰς τὸν οὐρανὸν μόνον ἐνατενίζων καὶ ἐκεῖθεν τὴν παρηγορίαν ἐκδεχόμενος· ὁ δὲ ἡγεμὼν βλέπων τὴν καρτερίαν τοῦ νέου διέταξε νὰ ξεσχίζουν ἔτι περισσότερον τὸν Μάρτυρα. Τότε ἠκούσθη οὐρανόθεν θεία φωνὴ καὶ σὺν αὐτῇ ἐμετριάσθησαν οἱ πόνοι τοῦ Ἁγίου καὶ ἀνεδείχθη νικητὴς τῶν βασάνων καὶ τῶν τιμωριῶν. Ταῦτα πολλοὶ Χριστιανοὶ ἀκούσαντες καὶ μαθόντες ἐστερεώνοντο περισσότερον εἰς Τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ. Ὁ δὲ Ἀλέξανδρος, βλέπων τὸν γενναῖον Μάμαντα μὴ πτοούμενον ἐκ τῶν σιδηρῶν ὀνύχων καὶ τῶν ἐκδορῶν, αὐτὸς μᾶλλον ἀπὸ τὴν μανίαν καὶ ὀργὴν περισσότερον ἐσπαράσσετο τὴν καρδίαν, καὶ τὸν μὲν Ἅγιον κατέβασεν ἀπ’ ἐκεῖ, ἡτοίμασαν δὲ κάμινον πυρὸς διὰ νὰ τὸν ρίψουν ἐντὸς αὐτῆς. Ἡτοιμάζετο ὅθεν ἡ κάμινος, ὁ δὲ ἡγεμὼν ἐσκέφθη νὰ ἐγκλείσῃ ἐν τῷ μεταξὺ τὸν Μάρτυρα εἰς τὴν φυλακήν, ἵνα στοχαζόμενος ἐκεῖ μὲ περισσοτέραν προσοχὴν τὰς βασάνους τὰς ὁποίας ἔλαβε, καὶ τὴν κάμινον, ἥτις μέλλει νὰ τὸν δεχθῇ, γίνῃ ἴσως μαλακώτερος εἰς δευτέρας ἀποκρίσεις καὶ ἀλλάξῃ γνώμην.