Θυμωθεὶς διὰ ταῦτα ὁ Αὐρηλιανὸς κατὰ τοῦ παιδός, διέταξε νὰ δείρουν αὐτον μὲ ράβδους. Ὅθεν ἐξεσχίζετο τὸ ἁπαλὸν καὶ τρυφερὸν σῶμα τοῦ φρονιμωτάτου παιδός, οὗτος δὲ ὑπομένων ἀγογγύστως τοῦ ἐφαίνετο πῶς πάσχει ἐν ὀνείρῳ. Ὁ δὲ βασιλεὺς καὶ εἰς ταύτην τὴν ὥραν τῶν βασάνων μεγάλην προσπάθειαν κατέβαλε διὰ νὰ ἀμβλύνῃ καὶ μετατρέψῃ τὴν γνώμην τοῦ παιδός, λέγων εἰς αὐτόν· «Εἰπὲ μόνον μὲ τὰ χείλη πῶς θυσιάζεις, καὶ εὐθὺς θέλεις ἐλευθερωθῆ ἀπὸ πᾶσαν τιμωρίαν καὶ βάσανον». Ὁ δὲ Μάμας εἶπεν· «Οὐδέποτε, ὦ βασιλεῦ, θέλω ἀρνηθῇ οὔτε διὰ τῶν χειλέων οὔτε μὲ τὴν καρδίαν τὸν μόνον ἀληθινὸν Βασιλέα Χριστόν, ἐὰν καὶ ἀναρίθμητα κατ’ ἐμοῦ ἐπινοήσῃς βασανιστήρια· ἀλλὰ μάλιστα πολὺ σὲ εὐχαριστῶ, ὅτι διὰ μέσου τῶν βασάνων αὐτῶν μὲ φιλιώνεις περισσότερον μὲ τὸν ποθούμενόν μου Χριστόν· παρακαλῶ δὲ νὰ μὴ κουρασθοῦν αἱ χεῖρες τῶν δημίων, ἀλλὰ νὰ ἐνδυναμωθοῦν περισσότερον· διότι καθὼς βλέπω γίνονται εἰς ἐμὲ πρόξενοι μεγάλων ἀγαθῶν».
Βλέπων ὁ Αὐρηλιανὸς ὅτι εἰς οὐδὲν ἐλογίζετο ὁ Ἅγιος τὰς πληγὰς καὶ τὰς μάστιγας, τὰς ὁποίας τοῦ ἔδιδε, διέταξε νὰ τὸν ἀπογυμνώσουν καὶ νὰ κατακαίουν μὲ λαμπάδας πυρὸς ὁλόκληρον τὸ σῶμα του διὰ νὰ ἀναλύῃ τοῦτο ὀλίγον κατ’ ὀλίγον, καὶ οὕτω μὲ τὴν βραδύτητα νὰ αἰσθάνεται δριμύτερον καὶ πικρότερον τὸν πόνον τῆς βασάνου. Ἐγένετο ὅθεν καὶ ἡ σκληρὰ αὕτη βάσανος εἰς τὸν ἀκατάβλητον παῖδα καὶ ἤγγιζον αἱ ἀνημμέναι λαμπάδες τὸ μαρτυρικόν του σῶμα· ἀλλ᾽ ὅμως τὸ πῦρ ηὐλαβεῖτο τὸν ἀθλητὴν καὶ ἵστατο ὁ Μάρτυς ἀτάραχος ἄνευ τινὸς πόνου ἢ βλάβης, ἤναπτε δὲ μᾶλλον καὶ ἐφλογίζετο ἀπὸ τὸν θυμόν του ὁ τύραννος βλέπων ταῦτα. Προσέταξεν ὅθεν νὰ δέρουν τὸν Μάρτυρα καὶ νὰ κτυποῦν αὐτὸν μὲ λίθους· ὁ Ἅγιος ὅμως ἔμενεν ἀβλαβὴς ὡσὰν νὰ ἐλιθοβολεῖτο μὲ ἄνθη καὶ τριαντάφυλλα, καὶ ἔχαιρε μὲ τὰς ἐλπίδας τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ἀπορῶν ὅθεν ὁ Αὐρηλιανός, καὶ μὴ γνωρίζων τί νὰ πράξῃ, βλέπων δὲ τὸν Μάρτυρα ἀήττητον εἰς ὅλας τὰς βασάνους, διέταξε νὰ δέσουν εἰς τὸν λαιμόν του μίαν σφαῖραν μολυβδίνην καὶ οὕτω νὰ τὸν ρίψωσιν εἰς τὸ μέσον τοῦ πελάγους.
Ὁδηγουμένου ὅθεν τοῦ Μάρτυρος εἰς τὴν θάλασσαν, ἰδοὺ αἴφνης Ἄγγελος Κυρίου ἐμφανισθεὶς καθ’ ὁδὸν μὲ μορφὴν φοβερὰν ἠπείλησε δι’ ἀνθρωπίνης φωνῆς τοὺς στρατιώτας, οἵτινες φοβηθέντες ἀφῆκαν τὸν Μάρτυρα καὶ ἀνεχώρησαν, τὸν δὲ Μάρτυρα προσέταξεν ὁ Ἄγγελος νὰ ἀναβῇ εἰς τὸ ὄρος τῆς Καισαρείας καὶ νὰ παραμείνῃ ἐκεῖ.