Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν ΙΕΡΟΘΕΟΥ τοῦ Νέου τοῦ ἀσκήσαντος ἐν τῇ τοῦ Ἄθω Ἱερᾷ Μονῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντος.

καὶ δὲν ἠξεύρουν οἱ μάταιοι ὅτι παρακινοῦντες αὐτὰ εἰς τὴν παρθενίαν, ἥτις εἶναι ἀληθὴς ἐλευθερία, τὰ κάμνουν περισσότερον εὐτυχισμένα παρὰ μὲ τὸν γάμον, ὅστις εἶναι βαρὺς δεσμός· ἐπειδὴ ὅσοι νυμφεύονται, θλῖψιν θέλουσιν ἔχει εἰς τὴν σάρκα, ὡς λέγει ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ὅπερ σημαίνει λύπας καὶ κακουχίας.

Οἱ μὲν γονεῖς του λοιπὸν εὑρίσκοντο εἰς αὐτὴν τὴν φροντίδα καὶ ἀφοῦ τὸν ἠρραβώνισαν, ἡτοίμαζον καὶ τὰ τοῦ γάμου· ὁ δὲ μακάριος ἐλυπεῖτο μὲν καὶ ἠγανάκτει, ἐπειδὴ ἔγιναν οἱ ἀρραβῶνες χωρὶς τὴν θέλησίν του, ὑπετάσσετο ὅμως εἰς τὰ προστάγματα τῶν γονέων, κατὰ τὸ γραφικὸν παράγγελμα· «Τὰ τέκνα ὑπακούετε τοῖς γονεῦσι κατὰ πάντα»· ἀλλὰ δὲν παρέλειπε καὶ νὰ παρακαλῇ ἀπὸ καρδίας τὸν Ἅγιον Θεόν, οἷς εἶδε τρόποις ἡ πρόνοιά του, νὰ ἐμποδίσῃ τοὺς γάμους καὶ νὰ μείνῃ παρθένος εἰς ὅλην του τὴν ζωὴν διὰ νὰ ἔχῃ καιρὸν νὰ γυμνάζεται ἐλευθέρως εἰς τὰ μαθήματα. Βλέπων δὲ ὁ Κύριος τὴν μεγάλην εὐλάβειαν ὅπου εἶχεν εἰς αὐτὸν ὁ θεῖος Ἱερόθεος ἐκ νεότητος, ἐξεπλήρωσε τὸν πόθον του· «Θέλημα γὰρ τῶν φοβουμένων αὐτὸν ποιήσει»· καὶ εἰς δεκαὲξ ἡμέρας, καθ’ ἃς ἐμελέτων οἱ γονεῖς του νὰ τελέσουν τοὺς γάμους, παρέλαβεν ἀμφοτέρους εἰς τὴν ἄλλην ζωήν· καὶ ὄχι ὅτι ἐπόθει αὐτὸς τὸν θάνατον τῶν γονέων του, ἀλλὰ τοιαύτη ἀπόφασις εὑρέθη εὔλογος εἰς ἐκεῖνο τὸ ἀνεξερεύνητον κριτήριον, ὥστε τοιουτοτρόπως καὶ τὴν παρθενίαν νὰ φυλάξῃ ὁ Ἅγιος καὶ εἰς τὰ μαθήματα νὰ προχωρήσῃ.

Καὶ σκεφθῆτε καρδίαν τοῦ γενναιόφρονος! διὰ νὰ μὴ δώσῃ καμμίαν ὑποψίαν εἰς τοὺς γονεῖς τῆς μνηστῆς του, ὅτι ἔφυγε καὶ δράμουν κατόπιν του καὶ τὸν ἐμποδίσουν, ἀφῆκε τὰς θύρας τῆς οἰκίας του ἀνοικτάς, καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν Ζάκυνθον, χωρὶς νὰ λάβῃ τίποτε ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά του. Ἐκεῖ δὲ διατρίβων ὀλίγον καιρόν, καὶ σχολάζων εἰς τὴν μάθησιν, παρεκινεῖτο ἀπό τινας πλουσίους συγγενεῖς του, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο ἐκεῖ, νὰ ὑπάγῃ δι’ ἐξόδων των εἰς τὴν Εὐρώπην, διὰ νὰ σπουδάσῃ τὴν φιλοσοφίαν. Ἀλλ’ αὐτὸς ὁ ἀείμνηστος, ἂν καὶ εἶχε διακαῆ τὸν ἔρωτα τῶν μαθήσεων, ἐπειδὴ ἤκουσεν, ὅτι εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος εὑρίσκονται ἄνδρες, οἵτινες ὡς ἄλλαι μέλισσαι ἐργάζονται τὸ μέλι τῶν ἀρετῶν, προτιμᾷ νὰ ὑπάγῃ ἐκεῖσε κατὰ τὸ παρόν, διὰ νὰ κοινωνήσῃ ἀπὸ τὸ μέλι ἐκεῖνο, μὲ σκοπόν, ὅτι, ἂν συναντήσῃ ὕστερον εἰς τὴν Εὐρώπην πικρίαν τινὰ περὶ τὰ δόγματα ἢ περὶ τὰ ἤθη, νὰ ὑπερνικήσῃ ἡ γλυκύτης τῶν ἀρετῶν τὴν πικρίαν ἐκείνην.