ἀλλὰ κατεδέχθης νὰ γίνῃς διὰ τὴν σωτηρίαν μας ἄνθρωπος, καὶ ὑπέμεινας ἑκούσιον θάνατον, παρακαλῶ τὴν εὐσπλαγχνίαν σου σήμερον νὰ συγχωρήσῃς ὅσους μοῦ ἔπταισαν, νὰ τοὺς λυτρώσῃς τοὺς ἀθλίους ἀπὸ τὴν τυραννίαν τοῦ δαίμονος καὶ νὰ τοὺς φωτίσῃς μὲ τὴν θείαν Χάριν διὰ νὰ γνωρίσουν τὸ πανάγιον Ὄνομά σου, ἡμᾶς δὲ οἱ ὁποῖοι θυσιάζομεν πρὸς Σὲ τὰς ψυχὰς καὶ τὰ σώματα, καὶ λαμβάνομεν μετὰ χαρᾶς τὴν σφαγὴν διὰ τὴν ἀγάπην Σου, πρόσδεξαι ὡς ἱερεῖα δεκτὰ καὶ θυσίαν εὐάρεστον, καὶ εἰσάγαγέ μας εὐφραινομένους εἰς τὸ οὐράνιον θυσιαστήριον». Ταῦτα εὐξάμενος ἤκουσε φωνήν, ἥτις τὸν προσεκάλει εἰς αἰώνιον ἀνάπαυσιν· ὅθεν ἔκλινε τὸν αὐχένα ἀγαλλιώμενος, καὶ δέχεται τὴν τομήν, τὴν ἑβδόμην τοῦ Ὀκτωβρίου. Καὶ οὕτως ἡ μὲν μακαρία αὐτοῦ ψυχὴ ἀπῆλθεν εἰς τὰς οὐρανίους μονάς, διὰ νὰ λάβῃ τὴν πρέπουσαν ἀπόλαυσιν, τὸ δὲ ἅγιον αὐτοῦ καὶ τίμιον λείψανον ἐνεταφίασαν οἱ εὐλαβεῖς Χριστιανοὶ λαμπρῶς καὶ ἐντίμως εἰς αὐτὸν τὸν τόπον τῆς τελειώσεως.
Μετὰ καιρὸν ἦλθον τινὲς εὐλαβεῖς ἀπὸ τὴν πόλιν Σουρῶν διὰ νὰ λάβωσι τὸ ἅγιον λείψανον, ἀλλ’ ὁ Ἅγιος δὲν ἠθέλησε· καθὼς δὲ ἐκεῖνοι ἐπῆγαν τὴν νύκτα διὰ νὰ τὸ πάρουν, ἐξῆλθε φλὸξ μεγάλη ἀπὸ τὸν τάφον καὶ τοὺς ἠμπόδισε. Τότε οἱ ἐγχώριοι τῶν Ρωσαφῶν συνήχθησαν μὲ τὰ ὅπλα νομίζοντες ὅτι ἦσαν πολέμιοι, μαθόντες δὲ τὴν ὑπόθεσιν, δὲν ἀφῆκαν αὐτοὺς νὰ πάρουν τὸ ἅγιον λείψανον, μόνον ἔμειναν ὀλίγας ἡμέρας καὶ ἔκτισαν εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου Ναὸν μικρόν, καὶ τὸν ἀφιέρωσαν εἰς τὸν Ἅγιον, καὶ ἀκολούθως ἐπέστρεψαν ἄπρακτοι. Ὕστερον δὲ πάλιν ἀφοῦ ἐπέλαμψεν ἡ εὐσέβεια, ἦλθον ἐκεῖ εἰς τὴν πόλιν Ρωσαφῶν δεκαπέντε Ἐπίσκοποι καὶ ἔκτισαν Ναὸν περιφανῆ καὶ θαυμάσιον, τὸν ὁποῖον καθιερώσαντες ἀφιέρωσαν εἰς αὐτὸν τὰ τοῦ Μάρτυρος ἅγια λείψανα, εἰς δόξαν Πατρός, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ ἑνὸς Τρισυποστάτου Θεοῦ. Ἀμήν.