Οὕτως ἐπροσπαθοῦσεν ὁ Ἀντίοχος μὲ τοιαῦτα ἀπατηλὰ καὶ μελίρρυτα λόγια νὰ μεταστρέψῃ τοὺς Ἁγίους, συμβουλεύων δῆθεν αὐτοὺς ὡς φίλους ἠγαπημένους του. Οἱ δὲ Ἅγιοι οὔτε μὲ τὰς θωπείας καὶ κολακείας του ἐμαλάχθησαν, οὔτε τὰς ἀπειλὰς ἐφοβήθησαν, ἀλλὰ γνωστικῶς καὶ σοφῶς ἀπεκρίθησαν· «Ἡμεῖς, ὦ δικαστά, δὲν φοβούμεθα ποσῶς αὐτὰ τὰ ρέοντα καὶ φθειρόμενα, οὔτε τιμήν, ἢ δόξαν, ἢ ἄλλο τι ἀπὸ ὅσα ποθοῦν οἱ φιλόκοσμοι, μόνον τὸν Χριστὸν ἀρεσκόμεθα νὰ κερδήσωμεν, καὶ τὴν Βασιλείαν αὐτοῦ ἐπιποθοῦμεν. Λοιπὸν μὴ πειράζεσαι κολακεύων ἡμᾶς πονηρὰ καὶ δόλια λόγια ὡς διάβολος, διότι γνωρίζομεν τὸ συμφέρον μας καὶ βλέπομεν τὸ δηλητήριον ποὺ ρέει ἐκ τῶν χειλέων σου· διὰ τοῦτο καταφρονοῦμεν τὴν συμβουλήν σου ὡς ἐπίβουλον καὶ ψυχώλεθρον· μὴ πλανᾶσαι λοιπόν, νὰ δαπανᾷς τὸν καιρὸν ματαίως μὲ κενὴν ἐλπίδα καὶ ἀνωφελῆ, διότι οὔτε μὲ κολακείας, οὔτε μὲ ἀπειλὰς θέλεις δυνηθῆ νὰ μᾶς διαστρέψῃς εἰς τὴν ἀσέβειαν, καὶ νὰ πρσκυνήσωμεν ἀναίσθητα εἴδωλα, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων, τὰ ὁποῖα δὲν δύνανται τὰ ὠφελήσουν ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι τὰ σέβονται. Ἀπὸ τούτους τοὺς λόγους ἠννόησεν ὁ τύραννος, ὅτι δὲν θέλει δυνηθῆ νὰ τοὺς διαστρέψῃ χωρὶς κολαστήρια· ὅθεν τὸν μὲν Σέργιον ἐφυλάκισε, δίδων οὕτως εἰς αὐτὸν τοιαύτην ἀμοιβὴν τῆς εὐργεσίας ὁ ἀχάριστος, τὸν δὲ Βάκχον προσέταξε νὰ τανύσουν καὶ νὰ τὸν δέρωσι τέσσαρες μὲ βούνευρα ἀνελεημόνως καὶ ἀσπλάγχνως.
Τούτου γενομένου ἦτο ἐλεεινὸν καὶ θαυμάσιον θέαμα· τὰ μέλη του ἐξεκόπτοντο ἀπὸ τὸ σῶμα, καὶ ἐπετοῦσαν φερόμενα εἰς τον ἀέρα, τὰ αἵματα ἔτρεχον εἰς τὴν γῆν ποταμηδόν, τὰ σπλάγχνα του ἀπὸ τὸν πολὺν ξεσχισμὸν παρ’ ὀλίγον ἐφαίνοντο, καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν, ὅλον τὸ σῶμα του ἀπενεκροῦτο καὶ ἡ δύναμις ἠλαττοῦτο καὶ ἐξέλιπεν· ὅμως ὑπέμεινε τὰς κολάσεις, διὰ νὰ ἐπιτύχῃ πλουσίων βραβείων καὶ μεγάλης ἀπολαύσεως. Οἱ Ἄγγελοι ἐχαίροντο βλέποντες τὴν ὑπερφυᾶ καρτερίαν τοῦ Μάρτυρος, οἱ δαίμονες ἐλυποῦντο ὅτι ἐνικήθησαν· οἱ δήμιοι ἐκουράσθησαν καὶ ἐκάθησαν· ὁ δὲ Ἅγιος δὲν ἐφοβήθη τὸν θάνατον, ἀλλὰ φαιδρὸς τὴν ὄψιν καὶ ἀγαλλόμενος παρέδωκε τὴν μακαρίαν ψυχήν του εἰς χεῖρας Θεοῦ· τὸ δὲ σῶμα ἀφῆκεν ὁ παράνομος δικαστὴς νὰ τὸ φάγωσι τὰ θηρία, τὰ ὁποῖα (ὤ τοῦ θαύματος!) ἔδειξαν περισσοτέραν γνῶσιν καὶ ἡμερότητα, ὄχι δὲ μόνον δὲν ἤγγισαν τὸ ἃγιον λείψανον, ἀλλὰ καὶ ὅταν ἐπῆραν αὐτὸ οἱ Χριστιανοὶ νὰ τὸ θάψωσιν, ἠκολούθουν καὶ αὐτὰ ὡς δορυφόροι, φανερῶς οὕτω διελέγχοντα τὴν ἀγνωσίαν τῶν θεομάχων.