Ἀναστᾶσα δὲ ἡ παρθένος περὶ τὴν τρίτην ὥραν τῆς νυκτός, ἵνα ὡς συνήθως προσευχηθῇ, διεθερμαίνετο κατὰ τοὺς νεφρούς, καὶ τὸν πειρασμὸν ἐγνώρισεν, ἐπειδὴ δὲ περισσότερον ἐξήναπτεν αὐτὴν ἡ φλὸξ τῆς ἐπιθυμίας, ἔλεγε βιαζομένη· «Κύριε, παγίδας ἡτοίμασαν τοῖς ποσί μου καὶ κατέκαμψαν τὴν ψυχήν μου» (Ψαλμ. νϛ’ 7)· «ἐν τούτῳ ἔγνων ὅτι τεθέληκάς με (καὶ ἠγάπησάς με), ὅτι οὐ μὴ ἐπιχαρῇ ὁ ἐχθρός μου ἐπ’ ἐμὲ» (Ψαλμ. μ’ 12). «Ἡ ρομφαία αὐτῶν εἰσέλθοι εἰς τὴν καρδίαν αὐτῶν, καὶ τὰ τόξα αὐτῶν συντριβείη» (Ψαλμ. λϛ’ 15). «Διότι ἐγὼ εἰς σὲ τὸν ζῶντα καὶ αἰώνιον Θεὸν μὲ ὃλην μου τὴν ψυχὴν καὶ καρδίαν ἀφιερώθην». Ταῦτα τὰ ὅπλα μετεχειρίσθη ἡ γενναία κατὰ τοῦ δαίμονος, ἔπειτα καὶ τὸ σημεῖον τοῦ σταυροῦ ποιήσασα, τὸ φοβερὸν κατὰ τῶν δαιμόνων καὶ ἀνυπομόνητον ὑπ’ αὐτῶν ὃπλον, ἔφυγεν ὁ δαίμων. Ἐπιστρέψας δὲ μὲ μεγάλην ἐντροπὴν καὶ φόβον εἰς τὸν Κυπριανόν, ᾐσχύνετο νὰ εἴπῃ ὅτι ἐνικήθη· ὅμως ἐξεταζόμενος, καὶ μὴ θέλων εἶπε τὴν ἀλήθειαν· «Εἶδα, εἶπε, σημεῖόν τι, καὶ ἔφριξα δυνατὰ καὶ τὴν δύναμίν του δὲν ὑπέφερα».

Οὕτω λοιπὸν καταφρονηθεὶς ἐκεῖνος ὁ δαίμων, ἄλλος δυνατώτερος παρευθὺς ἐκαλεῖτο, ὁ ὁποῖος ἔπαθεν ὅσα ἔπαθε καὶ ὁ πρῶτος· τότε ἦλθεν ἄλλος τρίτος, ὁ ἄρχων καὶ ἐξουσιαστὴς αὐτῶν, καὶ εἶπεν εἰς τὸν Κυπριανὸν νὰ ἔχῃ θάρρος. Ἐπῆγε λοιπὸν οὗτος μὲ τρόπον πανοῦργον, μὲ σχῆμα, λέγω, γυναικὸς καὶ εἶπε τῆς παρθένου ὅτι ἐπέμφθη ἀπὸ τὸν Θεὸν διὰ νὰ συγκατοικοῦν μαζί, νὰ ἀλληλοβοηθῶνται εἰς τὴν ἀρετήν· μετὰ δὲ ταῦτα λέγει πρὸς τὴν Ἰουστῖναν· «Σὲ παρακαλῶ εἰπέ μου, ἂν ὅλαι αἱ γυναῖκες ἐπαρθένευον, τότε κατ’ ἀνάγκην δὲν θὰ ἐχάνοντο οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ τὸν κόσμον;». Ταῦτα ἀκούσασα ἡ Ἰουστῖνα ἠννόησε τὴν ἀπάτην τοῦ δαίμονος, καὶ μὲ τὴν προσευχὴν πάλιν καὶ τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ μετ’ αἰσχύνης καὶ τοῦτον ἀπεδίωξεν. Ἐλθὼν δὲ καὶ οὗτος εἰς τὸν Κυπριανόν, καὶ ἐρωτώμενος, ἐφανέρωσε τὴν ἀλήθειαν, λέγων· «Ὅπου τυπωθῇ τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ, οἱ δαίμονες ἔντρομοι καὶ κατῃσχυμμέντοι φεύγουσι». Ταῦτα ἀκούσας ὁ σοφὸς Κυπριανὸς σοφώτερος ἔγινε, καὶ καταφρονήσας τοὺς δαίμονας, ἀπεστράφη εὐθὺς καὶ τὴν πλάνην καὶ ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστόν. Διὰ νὰ δώσῃ δὲ περισσοτέραν πληροφορίαν εἰς τὸν Ἐπίσκοπον τοῦ καιροῦ ἐκείνου, Ἄνθιμον λεγόμενον, διηγήθη εἰς αὐτὸν ὅσα εἶδε καὶ ἔμαθε διὰ μέσου τῆς Ἰουστίνης περὶ τῆς δυνάμεως τοῦ Χριστοῦ. Ὁ δὲ Ἐπίσκοπος κατηχήσας αὐτὸν καὶ εὐλογήσας ἀπέλυσεν.