Μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἀχαὰβ ἐβασίλευσεν ὁ Ὀχοζίας· ἡμέραν δέ τινα βλέπων ἀπὸ τὰς κιγκλίδας τοῦ παλατίου του, ἔπεσε κάτω καὶ ἐκτύπησε, ἐκ τούτου δὲ ἐκινδύνευσε νὰ ἀποθάνῃ. Ἔστειλε λοιπὸν ἀνθρώπους νὰ ὑπάγουν εἰς μάντισσάν τινα, νὰ τὴν ἐρωτήσουν ἐὰν θὰ ὑγιάνῃ. Ὁ δὲ Ἀρχιστράτηγος Μιχαὴλ ἐπῆγεν εἰς τὸν Προφήτην Ἠλίαν καὶ τοῦ λέγει· «Ἐγείρου καὶ ὕπαγε εἰς συνάντησιν τῶν ἀνθρώπων τοῦ βασιλέως καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτούς· ἐπειδὴ ὁ βασιλεὺς δὲν ἐλπίζει εἰς τὸν Θεόν, ἀλλὰ εἰς μάντισσαν γυναῖκα ἁμαρτωλήν, οὕτω λέγει ὁ Θεός: Νὰ μὴ ἐγερθῇ ἀπὸ τὸν κράββατον, εἰς τὸν ὁποῖον κεῖται, ἕως νὰ τὸν ἐγείρουν τεθνεῶτα». Ἐπῆγε λοιπὸν ὁ Προφήτης καὶ εἶπε τοὺς λόγους τοῦ Ἀγγέλου εἰς τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ βασιλέως. Καὶ ἄλλοτε πάλιν ἐζήτουν οἱ στρατιῶται τὸν Προφήτην Ἠλίαν, ἐπειδὴ δὲ ἐφοβεῖτο οὗτος νὰ καταβῇ ἀπὸ τὸ ὄρος, εἰς τὸ ὁποῖον ἦτο κρυμμένος, ἐπῆγεν ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ καὶ τοῦ εἶπε νὰ καταβῇ.

ιβ’. Ἡ συντριβὴ τῶν Ἀσσυρίων.

Εἰς τὴν Ἀσσυρίαν ἦτο τις βασιλεὺς ὀνόματι Σενναχηρίμ, εἰς δὲ τὰ Ἱεροσόλυμα ἦτο βασιλεὺς ὀνόματι Ἐζεκίας. Ὁ Σενναχηρὶμ ἠθέλησε νὰ αἰχμαλωτίσῃ τὰ Ἱεροσόλυμα. Ὅθεν συναθροίσας ὅλον του τὸν στρατόν, ἀπέστειλεν αὐτὸν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα μὲ τὸν ἀρχιστράτηγον Ραψάκην ὀνόματι. Ἡμέραν τινὰ ἐξῆλθον τρεῖς ἄνθρωποι ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ διὰ νὰ συνομιλήσουν μὲ τὸν Ραψάκην λόγους εἰρηνικούς· ὁ δὲ Ραψάκης τοὺς λέγει· «Οὕτω ποοστάζει ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων Σενναχηρὶμ πρὸς τὸν βασιλέα Ἐζεκίαν: Εἰς τὶ εἶσαι θαρρετός; μήπως μὲ λόγους γίνεται ποτὲ πόλεμος; καὶ τώρα εἰς τί ἐλπίζεις καὶ δὲν μὲ προσκυνεῖς; ἔλθετε νὰ μὲ προσκυνήσητε καὶ ἐγὼ θὰ σᾶς δώσω δύο χιλιάδας ἵππους, ἂν δύνασθε καὶ σεῖς νὰ δώσετε ἀναβάτας δι’ αὐτούς. Μὴ ἐλπίζετε δὲ εἰς τὸν Θεόν σας νὰ σᾶς σώσῃ ἀπὸ τὰς χεῖράς μου, διότι ὁ Θεὸς εἶπεν εἰς ἐμὲ νὰ ἔλθω νὰ σᾶς πολεμήσω». Οἱ δὲ τρεῖς ἄνδρες ἐκεῖνοι, οἵτινες ἐλέγοντο ὁ μὲν εἷς Σωμνᾶς, ὁ ἄλλος Ἐλιακὶμ καὶ ὁ τρίτος Ἰωάς, ἀπεκρίθησαν πρὸς αὐτὸν καὶ τοῦ λέγουν· «Λάλει πρὸς ἡμᾶς καὶ μὴ πρὸς τὸν λαόν». Ὁ δὲ Ραψάκης τοὺς λέγει· «Μὴ πρὸς τὸν κύριον ὑμῶν ἢ πρὸς ὑμᾶς μὲ ἀπέστειλεν ὁ κύριός μου νὰ εἴπω τοὺς λόγους τούτους; Οὐχὶ οὕτως, ἀλλὰ πρὸς τὸν λαὸν τὸν καθήμενον ἐπὶ τὰ τείχη καὶ τρώγοντα κόπρον καὶ πίνοντα οὖρον. Μὴ δὲ καὶ σεῖς οὕτω ποιήσητε, ἀλλ’ ὡς λέγει ὁ βασιλεύς μου νὰ γίνῃ».