Καὶ εἶπεν ὁ Ἄγγελος· «Μένω, μόνον ὕπαγε». Ἐπῆγε δὲ ὁ Γεδεὼν καὶ ἐποίησεν ἐρίφιον βρασμένον, ἔλαβε δὲ καὶ ἄζυμον ἄρτον καὶ ἐπῆγεν εἰς τὸν Ἄγγελον νὰ φάγῃ. Ὁ δὲ Ἄγγελος τοῦ λέγει· «Λάβε αὐτὰ καὶ θέσον πλησίον αὐτοῦ τοῦ λίθου». Τότε ἐκτείνας ὁ Ἄγγελος πρὸς τὸ κρέας τὴν ράβδον, τὴν ὁποίαν ἐκράτει εἰς τὴν χεῖρά του, ἐξῆλθε πῦρ ἐκ τοῦ λίθου καὶ κατέκαυσε τὰ φαγητὰ ἐκεῖνα, παρευθὺς δὲ ἀνελήφθη ἀπ’ ἔμπροσθεν τοῦ Γεδεὼν ὁ Ἄγγελος. Ὁ δὲ Γεδεὼν ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον καὶ εἶπεν· «Οὐαὶ ἡμῖν, ὅτι εἶδον τὸν Ἄγγελον Κυρίου πρόσωπον πρὸς πρόσωπον».

ζ’. Ἐμφάνισις εἰς τὸν Μανωὲ καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ.

Μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Γεδεών, ἦτο τις ἄνθρωπος ἀπὸ τὴν χώραν Σαραά, ἐκ τῆς φυλῆς Δάν, ὀνόματι Μανωέ. Οὗτος εἶχε γυναῖκα, ἥτις ἦτο στεῖρα· ὁ δὲ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ ἐφάνη πρὸς τὴν γυναῖκα καὶ τῆς εἶπε· «Σὺ εἶσαι στεῖρα καὶ δὲν ἐγέννησες ἀκόμη, ἀλλὰ θέλεις γεννήσει καὶ φυλάττου ἀπὸ σήμερον νὰ μὴ πίῃς οἶνον καὶ τοῦ παιδίου τὴν κεφαλὴν νὰ μὴ τὴν ξυρίσῃς, διότι εἶναι δῶρον εἰς τὸν Θεόν· καὶ αὐτὸ θέλει βασιλεύσει εἰς τοὺς Ἑβραίους». Ἡ δὲ γυνὴ ἐπῆγεν εὐθὺς καὶ εὗρε τὸν ἄνδρα της καὶ τοῦ λέγει· «Σήμερον, ἐκεῖ ὅπου ἐκαθήμην, ἐφάνη τις ἄνθρωπος λαμπρός, τοῦ ὁποίου ἡ θεωρία ἦτο ὡς Ἀγγέλου καὶ τὸν ἠρώτησα πῶς τὸν λέγουν, ἀλλὰ δὲν ἠθέλησε νὰ μοῦ ὁμολογήσῃ· μόνον μοῦ εἶπεν ὅτι θέλω γεννήσει υἱὸν καὶ νὰ μὴ πίω οἶνον οὔτε ξυράφιον νὰ βάλω εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ παιδίου». Τότε ἐδεήθη ὁ Μανωὲ πρὸς τὸν Θεὸν καὶ εἶπε· «Παρακαλῶ σε, Θεέ μου, δεῖξε μας τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον, νὰ τὸν ἴδωμεν τίς εἶναι, νὰ μᾶς καθοδηγήσῃ τί νὰ ποιήσωμεν εἰς τὸ παιδίον ὅταν γεννηθῇ».

Ἐπήκουσε λοιπὸν ὁ Θεὸς τὸν Μανωὲ καὶ ἐπῆγε καὶ πάλιν ὁ Ἀρχιστράτηγος Μιχαὴλ εἰς τὴν γυναῖκα τοῦ Μανωὲ καθημένην εἰς τὸ χωράφιον· δραμοῦσα δὲ ἐκείνη γρήγορα εὗρε τὸν ἄνδρα της καὶ τοῦ λέγει· «Πάλιν ἐφάνη ὁ ἄνθρωπος ὁ χθεσινός, καὶ τρέχε γρήγορα νὰ τὸν ἴδῃς». Ἐπῆγεν λοιπὸν ὁ Μανωὲ καὶ εὗρε τὸν Ἄγγελον καὶ τοῦ λέγει· «Σὺ εἶσαι ὁ φανεὶς εἰς τὴν γυναῖκα μου;». Ἀπεκρίθη ὁ Μιχαήλ· «Ἐγὼ εἶμαι». Τοῦ λέγει ὁ Μανωέ· «Τί προστάζεις νὰ ποιήσω εἰς τὸ παιδίον ὅταν γεννηθῇ;». Ἀπεκρίθη ὁ Ἄγγελος· «Ὅ,τι εἶπον εἰς τὴν γυναῖκα σου νὰ φυλάττεται· ὁμοίως καὶ τὸ παιδίον οἶνον νὰ μὴ πίῃ, ἀκάθαρτον νὰ μὴ φάγῃ καὶ νὰ μὴ ξυρισθῇ». Ὁ δὲ Μανωὲ τοῦ λέγει· «Μένε αὐτοῦ νὰ φέρω φαγητὸν νὰ σὲ φιλεύσω» (διότι δὲν ἐγνώριζεν ὁ Μανωὲ ὅτι ἦτο Ἄγγελος ὁ φαινόμενος).