Ὑπῆρχε δὲ κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν μάντις τις, ὀνόματι Βαλαάμ, υἱὸς τοῦ Βεώρ, ὅστις ἐκεῖνον τὸν ὁποῖον ἤθελε καταρασθῆ, ἦτο κατηραμένος, καὶ ἐκεῖνον τὸν ὁποῖον ἤθελεν εὐλογήσει, ἦτο εὐλογημένος. Τοῦτον σκεφθέντες ἀπεφάσισαν πάντες μετὰ τοῦ βασιλέως νὰ τὸν καλέσουν διὰ νὰ καταρασθῇ τοὺς Ἑβραίους· καὶ παρευθὺς ἔστειλαν ἄρχοντας νὰ ὑπάγωσι πρὸς Βαλαὰμ μὲ δῶρα πολλά, δεόμενοι νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸν βασιλέα Βαλάκ. Ὁ δὲ μάντις τοὺς εἶπε· «Μείνετε ἐδῶ ταύτην τὴν νύκτα καὶ ἐγὼ θὰ ἐρωτήσω τὸν Θεὸν καὶ ἂν μὲ ἀφήσῃ ὁ Θεός μου, θέλω ἔλθει μαζί σας». Ὁ δὲ Θεὸς τοῦ εἶπε νὰ μὴ ὑπάγῃ. Πρωΐας δὲ γενομένης, εἶπεν ὁ Βαλαὰμ πρὸς τοὺς ἀπεσταλμένους· «Δὲν μὲ ἀφήνει ὁ Θεός μου».
Ἐπιστρέψαντες οἱ ἀπεσταλμένοι εἰς τὸν βασιλέα, τοῦ εἶπον τὴν ἀπάντησιν· τότε στέλλει δεύτερον περισσότερους ἀνθρώπους καὶ χρήματα καὶ δῶρα περισσότερα· ὁ δὲ Βαλαὰμ πάλιν τοὺς εἶπεν· «Ἐὰν μοῦ δώσῃ ὁ βασιλεὺς ὅλον τὸν οἶκόν του γεμᾶτον χρυσίον, δὲν γίνομαι παρήκοος τοῦ Θεοῦ μου· ἀλλὰ πάλιν μείνατε ταύτην τὴν νύκτα καὶ ὡς μὲ διατάξει ὁ Θεός μου θέλω σᾶς εἰπῇ». Ἐκείνην δὲ τὴν νύκτα τοῦ εἶπεν ὁ Θεός· «Ὕπαγε καὶ ὅ,τι θὰ σὲ προστάξω, ἐκεῖνο καὶ θὰ ποιήσῃς». Ἠγέρθη δὲ τὸ πρωῒ ὁ Βαλαὰμ καὶ ἀνεχώρησε μὲ τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ βασιλέως διὰ νὰ ὑπάγῃ. Καθ’ ὁδὸν ὅμως ἔτυχε νὰ ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ τοὺς ἀπεσταλμένους· ὁ δὲ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ, σταθεὶς ἔμπροσθεν τῆς ὄνου, δὲν τὴν ἄφηνε νὰ προχωρήσῃ. Ὁ Βαλαάμ, μὴ βλέπων τὸν Ἄγγελον, ἔδερε τὴν ὄνον του πολύ, αὐτὴ δὲ ἄφησε τὴν ὁδὸν καὶ ἐπεριπάτει μέσα εἰς τοὺς ἀγρούς· ὅθεν πάλιν τὴν ἔδειρε καὶ ὠρθοπόδησεν εἰς τὴν ὁδόν. Ὁ δὲ Ἄγγελος ἐπῆγε καὶ ἐστάθη ἐν μέσῳ δύο φραγμῶν, ὅπου ἦσαν ἄμπελοι καὶ δὲν ἄφηνε πλέον τὴν ὄνον νὰ διέλθῃ· βιαζόμενος δὲ ὁ Βαλαὰμ νὰ διαβῇ, ἐξεδάρη ὁ πούς του ἀπὸ τὸν φράκτην· ὅθεν ἔδερε καὶ πάλιν τὴν ὄνον του· ὁ δὲ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ πάλιν ἐπῆγε καὶ ἐστάθη εἰς ἄλλον τόπον, ὅπου δὲν ἠδύνατο πλέον οὐδὲ δεξιὰ οὐδὲ ἀριστερὰ νὰ διέλθῃ τις καὶ οὐδὲ ἐκεῖ ἄφηνε τὴν ὄνον νὰ διέλθῃ· ὅθεν ἐγονάτισεν αὕτη ἀπὸ τὸν φόβον της καὶ πλέον δὲν ἤθελε νὰ προχωρήσῃ περισσότερον· ὁ δὲ Βαλαὰμ ἐθυμώθη καὶ λαβὼν ράβδον τὴν ἔδερε πολύ.
Τότε ἤνοιξεν ὁ Θεὸς τὸ στόμα τῆς ὄνου καὶ ὡμίλησεν αὕτη πρὸς τὸν Βαλαὰμ λέγουσα· «Τί ἔχεις μετ’ ἐμοῦ καὶ μὲ δέρεις;». Ὁ δὲ Βαλαὰμ λέγει· «Τί ἔχω; ἔχεις τώρα τόσας φορὰς ποὺ δὲν ὑπάγεις εἰς τὴν ὁδόν σου, ἀλλὰ περιπατεῖς ἔνθεν κἀκεῖθεν καὶ ἐὰν εἶχον μάχαιραν ἤθελον σὲ σφάξει».