Ἐστάθη δὲ πάλιν ὁ Ραψάκης ἐν μέσῳ καὶ εἶπε μεγαλοφώνως· «Οὕτω προστάζει ὁ βασιλεὺς Ἀσσυρίας Σενναχηρίμ· Μὴ σᾶς γελᾷ ὁ βασιλεύς σας Ἐζεκίας καὶ σᾶς λέγει ὅτι δὲν φοβεῖται· μόνον ἐλᾶτε μὲ τὸ καλὸν καὶ προσκυνήσετέ με καὶ ἐγὼ νὰ σᾶς δώσω ἐδῶ ἀμπέλους καὶ χωράφια καὶ οἴκους, διπλᾶ ἀπ’ ὅσα ἔχετε αὐτοῦ, μὴ ἐλπίζετε δὲ εἰς τὸν Θεόν σας νὰ σᾶς σώσῃ· ποῦ εἶναι ὁ Θεὸς τῶν ἄλλων πόλεων ποὺ ᾐχμαλωτίσαμεν; πῶς δὲν ἐβοήθησε τὴν Αἰμὰθ χώραν καὶ τὴν Ἀρφὰδ καὶ τὴν Σεπφαουραῒμ καὶ τὴν Σαμάρειαν, ἀλλὰ τὰς ᾐχμαλωτίσαμεν πάσας; ποῖος Θεὸς δύναται νὰ σώσῃ πόλιν ἀπὸ τὰς ἰδικάς μας χεῖρας;». Ὅλοι τότε ἐσιώπησαν καὶ δὲν ἠδυνήθη τις νὰ τοῦ ἀποκριθῇ.
Ἐπιστρέψαντες οἱ τρεῖς ἐκεῖνοι ἄνδρες εἰς τὸν βασιλέα, τοῦ εἶπον τοὺς λόγους τοῦ Ραψάκου καὶ ὡς ἤκουσεν ο βασιλεὺς Ἐζεκίας τοὺς λόγους αὐτούς, ἔσχισε τὰ ἱμάτιά του καὶ ἐνδυθεὶς σάκκον ἐπῆγεν εἰς τὸν ναόν, ἔστειλε δὲ καὶ τοὺς τρεῖς ἄνδρας ἐκείνους πρὸς τὸν Προφήτην Ἡσαΐαν νὰ τοῦ εἴπωσιν· «Οὕτω λέγει ὁ βασιλεὺς Ἐζεκίας· Ἡμέρα θλίψεως καὶ ὀνειδισμοῦ εἶναι ἡ σήμερον ἡμέρα καὶ φοβούμεθα πολὺ μήπως ἀποθάνωμεν· διὰ τοῦτο δεήθητι τοῦ Θεοῦ, ἐὰν σοῦ ἀκούσῃ, νὰ μᾶς ἐλευθερώσῃ ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν. Ἀπεκρίθη ὁ Ἡσαΐας καὶ εἶπε πρὸς τοὺς ἀπεσταλμένους· «Εἴπατε εἰς τὸν βασιλέα Ἐζεκίαν, ἂς μὴ φοβηθῇ ἀπὸ τοὺς λόγους τοῦ Ραψάκου, διότι οὕτω λέγει ὁ Θεὸς τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς· φόβον μέγα θέλω βάλει εἰς τὸ στράτευμα τοῦ Σενναχηρὶμ καὶ συντριμμὸν μέγαν θὰ ποιήσω εἰς τοὺς ἀνθρώπους του, τελευταῖον δὲ, θὰ φονεύσω καὶ αὐτόν». Τὴν νύκτα ἐκείνην, κατὰ τὸν λόγον τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου, ὁ Ἀρχιστράτηγος Μιχαὴλ κατέκοψε ἀπὸ τὸν στρατὸν τοῦ Σενναχηρὶμ ἑκατὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδες λαοῦ· πρωΐας δὲ γενομένης ἠγέρθησαν οἱ ἐπίλοιποι ἀπὸ τὸν ὕπνον καὶ εὗρον τὸ πλῆθος τῶν φονευθέντων στρατιωτῶν, ὅθεν φοβηθέντες φόβον μέγαν ἔφυγαν ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα, τὸν δὲ βασιλέα Σενναχηρὶμ τὸν ἐφόνευσαν οἱ δύο υἱοί του, ὁ Ἀδραμέλεχ καὶ ὁ Σαρασάρ· καὶ ἐβασίλευσεν ὁ τρίτος υἱός του Ἀσορδάν.
ιγ’. Ἡ ἀπὸ τοῦ πυρὸς τῆς καμίνου διαφύλαξις τῶν Ἁγίων Τριῶν Παίδων.
Ὁ βασιλεὺς Ναβουχοδονόσορ ἐποίησεν εἰκόνα χρυσῆν, τῆς ὁποίας τὸ ὕψος ἦτο πήχεις ἑξήκοντα καὶ τὸ πλάτος πήχεις ἕξ· ἔστησε δὲ αὐτὴν εἰς κάμπον, ὀνόματι Δεειρὰ, εἰς τὴν Βαβυλῶνα.