Τοῦ λέγει ὁ βασιλεύς· «Ποίησον ὡς θέλεις». Τότε ἔλαβεν ὁ Δανιὴλ πίσσαν, λίπος καὶ τρίχας, ἑνώσας δὲ ὅλα αὐτὰ ὁμοῦ ἐποίησε δώδεκα ἄρτους καὶ τοὺς ἔρριψεν εἰς τὸ στόμα τοῦ θηρίου, παρευθὺς δὲ ἔσκασε τὸ θηρίον ἐκεῖνο. Ὡς εἶδον οἱ Βαβυλώνιοι ὅτι ἐφόνευσεν ὁ Δανιὴλ τὸν θεόν των, ἐλυπήθησαν πολύ, δραμόντες δὲ ὅλοι ὁμοῦ εἰς τὸν βασιλέα Κῦρον τοῦ εἶπον· «Δός μας τὸν Δανιὴλ νὰ τὸν φονεύσωμεν, εἰδεμὴ σὲ κατακαίομεν». Τότε καὶ μὴ θέλων ὁ βασιλεὺς παρέδωκεν εἰς τὰς χεῖρας τῶν Βαβυλωνίων τὸν Δανιήλ. Ἐκεῖ δὲ εἰς τὴν Βαβυλῶνα ἦτο λάκκος μέγας, ὅστις εἶχεν ἑπτὰ λέοντας, εἰς αὐτὸν δὲ τὸν λάκκον ἔρριψαν τὸν Δανιήλ, καὶ ἔμεινεν ἓξ ἡμέρας.

Κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ἦτο καὶ ὁ Προφήτης Ἀββακοὺμ εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα. Οὗτος εἶχε βράσει ὄσπρια νὰ τὰ ὑπάγῃ εἰς τὸν ἀγρόν του διὰ τοὺς ἐργάτας, διότι ἦτο καιρὸς θέρους· λαβὼν δὲ αὐτὰ καὶ ἄρτον εἰς καλάθιον ἐπορεύετο, εἰς δὲ τὴν ὁδὸν συνήντησε τὸν Ἀρχιστράτηγον Μιχαήλ, ὅστις τοῦ λέγει· «Ἀββακούμ, τὸ φαγητὸν αὐτὸ νὰ τὸ ὑπάγῃς εἰς τὴν Βαβυλῶνα, εἰς τὸν λάκκον τῶν λεόντων, ὅπου εὑρίσκεται ὁ Προφήτης Δανιήλ, διὰ νὰ φάγῃ, διότι εἶναι πεινασμένος». Ὁ δὲ Ἀββακοὺμ τοῦ λέγει· «Κύριε, ἐγὼ τὴν Βαβυλῶνα δὲν εἶδα καὶ τὸν λάκκον τῶν λεόντων δὲν γινώσκω ποῦ εἶναι». Τότε τὸν ἔλαβεν ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ ἀπὸ τὴν κορυφὴν καὶ κρατῶν αὐτὸν τὸν ἐπῆγεν ἕως εἰς τὸν λάκκον τῶν λεόντων, ἔκραξε δὲ ὁ Ἀββακούμ· «Δανιήλ, Δανιήλ, λάβε αὐτὸ τὸ φαγητόν, τὸ ὁποῖον σοῦ ἔστειλεν ὁ Θεός». Καὶ εἶπεν ὁ Δανιήλ· «Μὲ ἐνεθυμήθη ὁ Θεὸς καὶ δὲν μὲ ἄφησε νὰ ἀποθάνω;». Ἐγερθεὶς δὲ ἔφαγεν ἕως οὗ ἐχόρτασε. Καὶ πάλιν ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ ἥρπασε τὸν Ἀββακοὺμ καὶ τὸν ἐπῆγεν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, ἡ δὲ ἀπόστασις τῆς ὁδοῦ ταύτης εἶναι, ὡς λέγουσι, δώδεκα ἡμερῶν, καὶ πάλιν ἐπῆγε τὸ φαγητὸν εἰς τοὺς ἐργάτας ζεστόν. Πρωΐας δὲ γενομένης ἐπῆγεν ὁ βασιλεὺς Κῦρος καὶ ἐξέβαλε τὸν Δανιὴλ ἀπὸ τὸν λάκκον ζῶντα, ἐκείνους δὲ οἵτινες τὸν ἔρριψαν εἰς αὐτόν, τοὺς ἔβαλεν εἰς τὸν λάκκον καὶ τοὺς ἔφαγαν τὰ θηρία.

Θαύματα τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ ἀναφερόμενα ἐν τῇ Καινῇ Διαθήκῃ.

ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ, τὰ ὁποῖα προείπομεν, ἐποίησεν ὁ Ἀρχιστράτηγος Μιχαὴλ πρὸ τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας τοῦ Χριστοῦ. Μετὰ δὲ τὴν σάρκωσιν ἐποίησε περισσότερα. Αὐτὸς ὁ Μιχαὴλ ἠλευθέρωσε τοὺς Ἀποστόλους ἀπὸ τὴν φυλακήν, εἰς τὴν ὁποίαν τοὺς ἐφύλαττον οἱ ἀρχιερεῖς, διότι ἐδίδασκον τὸν λαόν, καθὼς τὸ διηγοῦνται αἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων·