Ἀπεκρίθη ὁ Δαβίδ· «Στενά μοι εἶναι καὶ τὰ τρία, πλὴν κάλλιον νὰ πέσω εἰς τοὺς οἰκτιρμοὺς τοῦ Θεοῦ, παρὰ εἰς χεῖρας ἀνθρώπων ἂς γίνῃ τρεῖς ἡμέρας θανατικόν». Τότε ἔστειλεν ὁ Θεὸς τὸν Ἀρχιστράτηγον Μιχαὴλ καὶ ἐν διαστήματι τριῶν ὡρῶν ἐφόνευσεν ἑβδομήκοντα χιλιάδας λαοῦ· ὁ δὲ Κύριος πάλιν εἶπεν εἰς τὸν Ἄγγελον καὶ ἔπαυσε τὸ θανατικόν. Ἀναβλέψας δὲ ὁ Δαβίδ, εἶδε τὸν Ἄγγελον ἱστάμενον εἰς τὸ ἁλώνιον ἀνθρώπου τινός, Ὀρνᾶ ὀνόματι, ἦτο δὲ ὑψηλὸς ὁ Ἄγγελος ἀπὸ τὴν γῆν ἕως τὸν οὐρανὸν καὶ εἰς τὴν χεῖρά του ἐκράτει ξίφος γυμνόν, ἡ δὲ χείρ του ἦτο ἡπλωμένη πρὸς τὰ Ἱεροσόλυμα· καὶ ἐκ τοῦ φόβου του ὁ Δαβὶδ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον κλαίων καὶ λέγων· «Ἀρκεῖ, Κύριέ μου, ἡ ὀργή σου· ἂς ἔλθῃ εἰς ἐμὲ ὁ θυμός σου καὶ μὴ εἰς τὸν λαόν σου». Ἀπεκρίθη ὁ Ἄγγελος καὶ λέγει εἰς τὸν Δαβίδ· «Γρήγορα ποίησον θυσίαν εἰς τὸν Θεὸν ἐδῶ εἰς τὸ ἁλώνιον, διὰ νὰ παύσῃ ὁ θυμός του». Ἐπῆγε παρευθὺς ὁ Δαβὶδ καὶ ἠγόρασε τὸ ἁλώνιον ἐκεῖνο μαζὶ μὲ τὸν σῖτον τὸν ὁποῖον ἡλώνιζεν ὁ Ὀρνᾶ, τοὺς βόας καὶ τὸ ἄροτρον· καὶ τὸ μὲν ἄροτρον ἔσχισεν εἰς τεμάχια, τοὺς δὲ βόας ἔσφαξε, καὶ τὸν σῖτον ἔκαυσεν ὁμοῦ μὲ τοὺς βόας καὶ ἐποίησε θυσίαν εἰς τὸν Θεόν. Τότε εἶπεν ὁ Θεὸς εἰς τὸν Ἀρχιστράτηγον Μιχαὴλ καὶ ἔπαυσε φονεύων τοὺς Ἑβραίους. Ἐκεῖ εἰς ἐκεῖνο τὸ ἁλώνιον ἔκτισεν ὁ Σολομὼν μετὰ ταῦτα τὴν Σιών.

θ’, ι’ καὶ ια’. Ἐμφανίσεις εἰς τὸν Προφήτην Ἠλίαν.

Μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Δαβίδ, τοῦ Σολομῶντος καὶ τοῦ Ροβοάμ, ἐβασίλευσεν εἰς τὴν Σαμάρειαν ὁ βασιλεὺς Ἀχαάβ. Τούτου ἡ γυνὴ ὠνομάζετο Ἰεζάβελ, αὐτὴ δὲ ἐζήτει νὰ φονεύσῃ τὸν Προφήτην Ἠλίαν, διότι ὁ Ἠλίας ἐφόνευσε πεντήκοντα εἰδωλολάτρας ἱερεῖς τῆς Ἰεζάβελ. Ὁ δὲ Ἡλίας, φοβούμενος τὴν Ἰεζάβελ, ἔφυγεν εἰς τὴν ἔρημον καὶ ἐκάθισε κάτωθεν δένδρου νὰ κοιμηθῇ, λυπούμενος δὲ ἔλεγεν· «Λάβε, Θεέ μου, τὴν ψυχήν μου, διότι δὲν δύναμαι νὰ ὑπομένω πεινασμένος καὶ διωκόμενος». Μὲ τὸν λόγον τοῦτον ἐκοιμήθη· ὁ δὲ Ἀρχιστράτηγος Μιχαὴλ ἐπῆγε καὶ τὸν ἐξύπνησε, λέγων πρὸς αὐτόν· «Ἀνάστηθι καὶ φάγε». Ἀναβλέψας δὲ ὁ Ἠλίας εἶδεν ἄνωθεν τῆς κεφαλῆς του ἄρτον ζεστὸν καὶ ὕδωρ εἰς ἀγγεῖον· ὅθεν ἐγερθεὶς ἔφαγε καὶ ἔπιε καὶ ἐκοιμήθη πάλιν· ὁ δὲ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ τὸν ἐξύπνησε πάλιν καὶ τοῦ εἶπε· «Ἐγείρου καὶ φάγε ἀκόμη, διότι πολλὴν ὁδὸν ἔχεις νὰ βαδίσῃς». Τότε ὁ Ἠλίας ἐγερθεὶς ἔφαγε πάλιν καὶ ἐχορτάσθη, μὲ τὴν δύναμιν δὲ τοῦ φαγητοῦ ἐκείνου ἐπεριπάτησε τεσσαράκοντα ἡμέρας νῆστις.