Ἀφοῦ λοιπὸν ἔφθασαν εἰς τὸν τύραννον, ἠτένισεν οὗτος τὸν Ἅγιον μὲ βλέμμα ἄγριον λέγων· «Τίς εἶναι οὗτος ο ἀναιδέστατος, ὅστις τολμᾷ νὰ καταφρονῇ τοὺς ζῶντας θεούς, προσκυνῶν θεὸν κακοθάνατον;». Ὁ δὲ Ἅγιος μὲ παρρησίαν πολλὴν ἀπεκρίνατο· «Μοναχὸς εἶμαι εἰς τὸ ἀξίωμα καὶ ὀνομάζομαι Χριστιανὸς ἀπὸ τὸν Χριστόν μου, τὸν ὁποῖον προσκυνῶ ὡς φρόνιμος, ἐπειδὴ αὐτὸς μόνος εἶναι Θεὸς ἀθάνατος, ἐνῷ οἱ ἰδικοί σας θεοὶ εἶναι ἄψυχοι ὄντως καὶ ἀναίσθητοι, σεῖς δὲ πάλιν, ὅσοι σέβεσθε τοιαῦτα βδελύγματα, εἶσθε τυφλότεροι τούτων καὶ ἄξιοι γέλωτος». Τότε προστάσσει ὁ τύραννος νὰ δέσωσιν ὀπίσω τὰς χεῖράς του καὶ νὰ τὸν δέρουν μὲ βούνευρα ἄσπλαγχνα. Καθ᾽ ὃν δὲ χρόνον τὸν ἔδερον, ἰδοῦσα τοῦτον ἡ Ἐπιστήμη, ἐπόνεσεν εἰς τὴν ψυχὴν καὶ λέγει ταῦτα πρὸς τὸν δικάζοντα· «Ὦ ψυχὴ ἄσπλαγχνος, διατὶ δὲν λυπεῖσαι τοιοῦτον νέον εὐγενέστατον, οὗτινος εἶναι τρυφερὰ τὰ μέλη του καὶ ἀδύνατα τοσοῦτον ἀπὸ τὴν ἄσκησιν, ἀλλὰ τὸν δέρετε τόσον ἀχόρταγα;». Ταῦτα ἀκούων ὁ τύραννος εἶπε πρὸς τοὺς στρατιώτας· «Γυμνώσατε καὶ αὐτὴν τὴν ἀναίσχυντον καὶ δέρετε αὐτὴν ἀνηλεῶς, διὰ νὰ μὴ ἔχῃ τόσην αὐθάδειαν, ἀλλὰ νὰ ὁμιλῇ εὐτακτώτερα». Τότε οἱ τοῦ παρανόμου δικαστοῦ ὑπηρέται, παρανομώτεροι καὶ ἀσπλαγχνότεροι τούτου, ἔδειραν τὴν Ἁγίαν ἀπανθρώπως ὥραν πολλὴν καὶ τὴν ἐβασάνιζον, ὑπέμεινε δὲ αὕτη ἡ μακαρία τὰς πληγὰς μὲ ἀγαλλιώμενον πρόσωπον καὶ ὠνείδιζε τὸν δικαστὴν λέγουσα· «Δὲν ἔπρεπεν, ἄσεμνε, νὰ ξεγυμνώσῃς μίαν κόρην σεβασμίαν καὶ εὔσχημον, νὰ τὴν βλέπωσι τόσοι ἄνθρωποι εἰς τὸ θέατρον καὶ νὰ μὲ παιδεύητε ἀδίκως ὥσπερ φονεύτριαν. Διὰ ταύτην ὅμως τὴν πρᾶξιν σας δικαίως σᾶς ἀναμένουσι τὰ αἰώνια κολαστήρια, ἀλλὰ καὶ ἐδῶ πάλιν δὲν θέλει λείψει ἡ πρόσκαιρος τιμωρία».
Ἐνῷ δὲ ταῦτα μὲ πνεῦμα προφητικὸν ἔλεγεν ἡ Μάρτυς, παρευθὺς ἔφθασεν ἡ θεία δίκη τοὺς ἀδίκους δικαίως παιδεύουσα καὶ ἔμειναν τυφλοὶ ἅπαντες οἱ παριστάμενοι πλησίον τοῦ ἄρχοντος. Ἀλλὰ τοῦτο συνέβη πρῶτον μὲν εἰς δόξαν τῆς Μάρτυρος, δεύτερον δὲ εἰς αὐτοὺς οἵτινες τὴν ἐπαίδευον ἔγινε σωτηρίας πρόξενος· διότι ἡ τύφλωσις τῶν σωματικῶν ὀφθαλμῶν ἐφώτισε τῆς ψυχῆς τὰ ὄμματα καὶ ἐγνώρισαν τὸ φῶς τῆς θεογνωσίας, παρρησίᾳ τὸν Χριστὸν Θεὸν ὁμολογήσαντες. Ὅθεν ἀντιστρόφως πάλιν μὲ τὸ φῶς τῆς ψυχῆς ἀπέλαβον καὶ τοῦ σώματος, καὶ ἐφωτίσθησαν ὕστερον·