Τῇ Ε’ (5ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΓΑΛΑΚΤΙΩΝΟΣ καὶ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ.

Κατὰ τὴν ἡμέραν δὲ ἐκείνην ἦτο ἡ Λευκίππη περίλυπος, διότι τὴν ὠνείδισε διὰ τὴν ἀπαιδίαν ὁ σύζυγός της· ὅθεν ἔκλεισε τὴν θύραν νὰ μὴ εἰσέλθῃ ὁ Ὀνούφριος, ἀλλ’ ἐκεῖνος, γνωρίζων διὰ τῆς ἐνοικούσης εἰς αὐτὸν θείας Χάριτος, ὅτι ὄχι αὐτὸς εἶχεν ἀνάγκην νὰ τοῦ δώσουν ἐκεῖνοι δωρεάν, ἀλλὰ μᾶλλον αὐτοὶ ἀπὸ αὐτὸν ἐχρειάζοντο λόγον σωτήριον, δὲν ἀνεχώρησεν, ἀλλὰ μᾶλλον ἐκτύπα τὴν θύραν· ὅθεν ἀνοίξαντες οἱ ὑπηρέται ἔλαβον αὐτὸν καὶ τὸν ἐφίλευσαν. Ἐνῷ δὲ ἔτρωγεν ὁ Ὀνούφριος, ἐλθοῦσα ἡ Λευκίππη τοῦ εἶπε τὴν αἰτίαν τῆς λύπης αὐτῆς, προσθέσασα ὅτι δὲν εὑρέθη οὐδεὶς θεός, ἀπὸ τόσους τοὺς ὁποίους προσκυνεῖ, νὰ τὴν λυτρώσῃ ἀπὸ τὴν αἰσχύνην καὶ τὸ ὄνειδος τῆς ἀτεκνίας.

Εὑρὼν τότε τὸν καιρὸν κατάλληλον ὁ Ὀνούφριος διὰ νὰ ὁδηγήσῃ τὴν Λευκίππην πρὸς τὴν εὐσέβειαν, ἀπεκρίθη πανσόφως καὶ τῆς λεγει· «Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ σὲ λυτρώσουν τῆς αἰσχύνης οἱ κατῃσχυμμένοι θεοί σου καὶ νὰ σοῦ δώσουν παιδίον οἱ ἀνύπαρκτοι; Ἐὰν θέλῃς νὰ πιστεύσῃς εἰς τὸν ἀληθῆ Θεόν, αὐτὸς ὡς παντοδύναμος δύναται οὐχὶ μόνον νὰ σοῦ δώσῃ τεκνογονίαν, ἀλλὰ νὰ σοῦ κάμῃ καὶ ἄλλας μεγάλας χάριτας. Ταῦτα ἀκούσασα ἡ Λευκίππη, ἐδέχθη ὡς καλὴ γῆ εἰς τὴν ψυχὴν τὸν σπόρον τῆς πίστεως καὶ τὸν ἠρώτησε, νὰ τῆς εἴπῃ διὰ τὸν νόμον τῶν Χριστιανῶν πῶς πιστεύουσιν. Ὁ δὲ εἶπεν εἰς αὐτὴν καταλεπτῶς τὸ τῆς Τριάδος μυστήριον, τὴν Σάρκωσιν τοῦ Χριστοῦ, τὸ Πάθος καὶ τὴν Ἀνάστασιν καὶ τὰ ἐπίλοιπα ἅπαντα, καθὼς καὶ ὅσα ἔπρεπε νὰ τελέσῃ αὐτή, ἤτοι ἐλεημοσύνας καὶ ἄλλας ἀρετὰς καὶ πρὸ πάντων τὴν ἐσυμβούλευσε νὰ λάβῃ τὸ Ἅγιον Βάπτισμα, διὰ νὰ καθαρισθῇ ἀπὸ τοὺς προτέρους μολυσμοὺς καὶ βδελύγματα· τῆς ἔδειξε δὲ καὶ τὸ σχῆμα τῶν Μοναχῶν, τὸ ὁποῖον ἐφόρει κρυφίως, διὰ νὰ μὴ τὸν γνωρίζουν οἱ ἄνθρωποι, τῆς εἶπε δὲ καὶ ὅτι, διὰ νὰ ὁδηγήσῃ αὐτὴν εἰς τὴν εὐσέβειαν καὶ νὰ σώσῃ τὴν ψυχήν της, προσεποιεῖτο ὅτι ἦτο ἐπαίτης. Ἡ δὲ εἶπεν εἰς αὐτόν· «Δύο μεγάλα ἐμπόδια ἔχομεν εἰς αὐτὴν τὴν ὑπόθεσιν· ἕνα μὲν ὅτι μισοῦσι πολλὰ τοὺς Χριστιανοὺς οἱ ἄρχοντες καὶ τοὺς δίδουσι δεινὰ κολαστήρια, ἄλλο δὲ ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἶμαι ἐγὼ Χριστιανὴ καὶ ὁ ἄνδρας μου εἰδωλολάτρης». Ὁ δὲ Ὀνούφριος ἀπεκρίνατο, ὅτι εἰς ὀλίγας ἡμέρας γίνεται Χριστιανὸς καὶ ὁ ἄνδρας της καὶ ἄλλους ψυχωφελεῖς λόγους τῆς εἶπεν.