Μόνον δὲ ὁ Χριστὸς εἶναι ἀθάνατος καὶ αἰώνιος Νυμφίος καὶ καταπλουτίζει τοὺς ἀγαπῶντας Αὐτὸν μὲ ἀμολύντους καὶ ἀπεριγράπτους εἰς ἀξίαν δωρεάς». Ὁ δοὺξ τῆς λέγει ἐν συνεχείᾳ· «Παῦσαι αὐτὰς τὰς φλυαρίας, ποὺ δὲν σὲ ὠφελοῦν, καὶ ἔλα τώρα νὰ θυσιάσῃς εἰς τοὺς θεούς, διὰ νὰ μὴ ὑποβληθῇς εἰς σκληρὰς τιμωρίας καὶ εἰς πικρὰ βασανιστήρια καὶ τοιουτοτρόπως ἀποθάνῃς κακῶς καὶ μὲ πόνους». Τελείως ἀφόβως ἡ Μάρτυς ἀπήντησεν· «Ἐγὼ νομίζω, ὅτι τὸ ὄνομά μου, Στεφανίς, μὲ τὸ ὁποῖον μὲ φωνάζουν, μοῦ ἐδόθη ὑπὸ τῆς Θείας Προνοίας, διὰ νὰ μοῦ ὑπενθυμίζῃ, ὅτι πρέπει νὰ ἀγωνισθῶ, διὰ νὰ λάβω παρὰ τοῦ ἀληθινοῦ ἀθλοθέτου, τοῦ Κυρίου μου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸν προορισθέντα δι’ ἐμὲ στέφανον· δι’ αὐτὸ δὲν πειθαρχῶ εἰς σὲ νὰ θυσιάσω εἰς τοὺς ψευδεῖς θεούς. Ἐὰν λοιπὸν σκέπτεσαι νὰ πράξῃς τι ἐναντίον μου, καθόλου μὴ ἀναβάλῃς, ἀλλὰ νὰ ἐνεργήσῃς συντομώτατα».
Εὐθὺς ὡς ἤκουσεν αὐτὴν τὴν ἀπάντησιν, τὴν πλήρη ἀρρενωποῦ φρονήματος, ἀπὸ τὴν Μάρτυρα ὁ ὑπὸ ἀγρίου θυμοῦ κυριευμένος καὶ ἀπὸ χαρακτῆρος εὐερέθιστος καὶ θυμώδης δούξ, δὲν ἠδυνήθη νὰ ὑποφέρῃ· ἄφησε λοιπὸν τὴν καρδίαν του νὰ ἐκχύσῃ κατὰ τῆς Ἁγίας Μάρτυρος ὅλον τὸν κοχλάζοντα θυμόν του, ὅσον περισσότερον μανιακὰ καὶ παράλογα ἠδύνατο κανεὶς νὰ φαντασθῇ. Καὶ προσέξατε, φίλοι ἀναγνῶσται, νὰ διαπιστώσητε τὴν ὑπερβολικήν του κακουργίαν. Διατάσσει τοὺς στρατιώτας του νὰ λυγίσουν δύο φοινικόδενδρα, τὰ ὁποῖα ἦσαν φυτευμένα πλησίον ἀλλήλων· ἀφοῦ λοιπὸν προσέδεσε τὴν δεξιὰν χεῖρα καὶ τὸν δεξιὸν πόδα τῆς στεφανηφόρου καὶ ἀθλοφόρου γυναικὸς εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ἑνὸς φοινικοδένδρου καὶ τὴν ἀριστερὰν χεῖρα καὶ τὸν ἀριστερὸν πόδα αὐτῆς εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ἄλλου φοινικοδένδρου, διέταξεν ἐν συνεχείᾳ νὰ ἀφήσουν συγχρόνως τὰς κορυφὰς νὰ ἐπανέλθουν εἰς τὴν φυσικήν των θέσιν. Ἡ πανένδοξος Μάρτυς, διὰ τοῦ ἀσυνηθίστου αὐτοῦ μηχανήματος τῆς τρομακτικῆς ἐφευρέσεως τοῦ τυράννου, διαμελισθεῖσα οἰκτρῶς, ἐπτερύγισε πρὸς τὸ οὐράνιον ὕψος ὡς καθαρὰ περιστερὰ καὶ ἀμίαντος τρυγών. Οὕτω δὲ ἐπετέλεσε τοὺς πνευματικούς της γάμους μετὰ τοῦ καθαρωτάτου Νυμφίου τῶν ψυχῶν, τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, καὶ ἡσύχασε πλέον ἐγκατασταθεῖσα εἰς τὸν ἄφθαρτον Νυμφῶνα τῆς ἀμιάντου ἐπουρανίου κατοικίας.
Ἀπὸ αὐτὰ τὰ λαμπρὰ ἀνδραγαθήματα, κατῃσχύνθη ὁ κακότροπος δούξ, ὁ θρησκευτικος αὐτὸς ὀπαδὸς τῆς αἰσχύνης τῶν εἰδώλων, διότι ἐνικήθη κατὰ κράτος ἀπὸ μίαν ἀσθενῆ, κατὰ τὴν φύσιν, γυναῖκα.