Ποιήσας τότε ὁ Ἅγιος εὐχήν, ἐπρόσταξε τὸν ὑπηρέτην του καὶ ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος ὅπου ἦσαν τὰ ζῷα ἐκεῖνα καὶ ἐξέλεξε δύο, τὰ πλέον καλλίτερα, τὰ ὁποῖα μὲ τὸν λόγον καὶ μόνον τοῦ Ἁγίου εὐθὺς ἡμέρωσαν καὶ ἠκολούθησαν τὸν ὑπηρέτην. Συνάξας δὲ ὁ Ἅγιος δι’ αὐτῶν τὴν ὕλην, ὠκοδόμησε Ναὸν κάλλιστον τιμώμενον ἐπ’ ὀνόματι τῆς Θεοτόκου. Ἔπειτα κτίσας καὶ κελλία συνέστησε Μοναστήριον, εἰς τὸ ὁποῖον συνήχθησαν ἀρκετοὶ διὰ τὴν φήμην τοῦ Ἁγίου καὶ ἔγιναν Μοναχοί, ὑποτασσόμενοι εἰς αὐτόν, ὅστις ἦτο Ποιμὴν ἄγρυπνος καὶ κυβερνήτης κατὰ πάντα σοφώτατος· ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν εἶχεν ὁ τόπος ἐκεῖνος ὕδωρ ἐλυποῦντο οἱ Μοναχοὶ καὶ εἶχον μεγάλην στενοχωρίαν. Ὅθεν ὑψώσας ὁ Ἅγιος χεῖρας καὶ νοῦν εἰς τὸν οὐρανόν, ἐδέετο τοῦ ἐν Ὑψίστοις Θεοῦ μετὰ πίστεως καὶ δακρύων, διὰ νὰ τοὺς δώσῃ ὕδωρ πρὸς ἀναψυχήν. Ἄγγελος δὲ Κυρίου καταβὰς ἐξ οὐρανοῦ ἦλθε πρὸς αὐτὸν καὶ τοῦ ἐφανέρωσε τὴν μετάστασιν αὐτοῦ καὶ δείξας τὸν τόπον τῆς ταφῆς του εἶπεν, ὅτι ἀπὸ αὐτὸν θέλει ἀναβλύσει ὕδωρ γλυκύτατον. Ταῦτα ἀφοῦ εἶπεν ὁ Ἄγγελος ἀνέβη εἰς τοὺς οὐρανούς.
Τότε ὁ θεῖος Γρηγόριος, καλέσας τὸν μαθητὴν αὐτοῦ Λεόντιον καὶ τοὺς λοιποὺς ἀδελφοὺς καὶ ἀναγγείλας εἰς αὐτοὺς ὅσα ἤκουσε παρὰ τοῦ Ἀγγέλου, τοὺς ἐδίδαξεν ἱκανῶς, διατάσσων εἰς αὐτοὺς ὅσα ἁρμόζουν εἰς τὴν μοναδικὴν πολιτείαν. Ἔπειτα ἐδόθη ὅλος εἰς προσευχὴν καὶ οὕτω προσευχόμενος ἀπῆλθε πρὸς Κύριον. Τὸ δὲ ἱερὸν καὶ πάνσεπτον αὐτοῦ Λείψανον ἐτάφη εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον διώρισεν ὁ θεῖος Ἄγγελος καὶ εἰς τὸν ὁποῖον ὠκοδομήθη ὕστερον καὶ Ναὸς ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου εἰς τὸ μέσον τοῦ ὁποίου εὑρίσκεται ὁ τάφος του, ἐξ οὗ ἀναβλύζει ὕδωρ ἱκανὸν καὶ γλυκύτατον καὶ θεραπεύει πᾶσαν ἀσθένειαν εἰς τοὺς μετὰ πίστεως προσερχομένους μέχρι τῆς σήμερον, εἰς δόξαν Θεοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου, οὗ ταῖς ἁγίαις πρεσβείαις ρυσθείημεν καὶ ἡμεῖς ἀπὸ παντὸς κακοῦ καὶ ἀξιωθείημεν τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἀμήν.