Κατ’ αὐτὸν λοιπὸν τὸν τρόπον ἀγωνιζόμενος ὁ τρισμακάριος Ὅσιος εἰς τὴν πατρίδα του τὴν Λυκίαν καὶ δείξας τὴν πρέπουσαν εἰς τοὺς Μοναχοὺς πολιτείαν καὶ πολλοὺς ἱδρῶτας ἀποβάλλων κατὰ τῶν πνευμάτων τῆς πονηρίας, ἐσκέφθη νὰ μεταβῇ εἰς τὴν παρὰ τὸν Ἰορδάνην ἔρημον, ἵνα ἀγωνισθῇ διὰ μεγαλυτέρων ἀγώνων μὲ τὴν πεποίθησιν, ὅτι ἡ ἐρημία εἶναι ὑψηλοτέρα τῆς φιλοσοφίας καὶ βοηθὸς καὶ συνεργὸς εἰς τὸν ἀγῶνα του. Ἔπραξε λοιπὸν τοῦτο καὶ εὐθὺς ὡς ἔφθασεν ἐκεῖ, ἤρχισε τὸν ἐρημικὸν βίον καθὼς ἐπεζήτησε, καλλιεργῶν καλλιτέραν ἀγωγὴν καὶ μεγαλυτέραν πρὸς τὴν ἀρετὴν ἀπόδοσιν. Διότι δὲν ἠθέλησε νὰ παραμείνῃ εἰς τὰς προτέρας συνηθείας, ἀλλ’ ἐπεδίδετο εἰς ἀληθεῖς κόπους πρὸς τὸ καλόν, καθ’ ἡμέραν προάγων τὸν ἑαυτόν του, δι’ ὃ καὶ τῶν ὄπισθεν ἐπιλανθανόμενος καὶ τοῖς ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος, καθὼς ὁ θεῖος Παῦλος λέγει (Φιλ. γ’ 14) καὶ προχωρῶν καθὼς ρωμαλέος τις δρομεύς, ἔτρεχεν ἄνευ ἐπιστροφῆς ταχέως εἰς τὸν δρόμον τῆς ἀρετῆς, ἐπειγόμενος, ἵνα ἀποκτήσῃ τὸ βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως.

Οὐχὶ δὲ μόνον ὡς καλὸς δρομεὺς διέτρεχε τὸν τῆς ἀσκήσεως δρόον ὁ Ἅγιος ἀλλὰ καὶ ὡς καλὸς στρατιώτης ἠγωνίζετο κατὰ τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ἐπιτιθέμενος γενναίως κατ’ αὐτῶν καὶ ἀντικρούων μετὰ τόλμης τοὺς κατ’ αὐτοῦ ἐπερχομένους, οὐχὶ πρὸς αἷμα καὶ σάρκα διαγωνιζόμενος, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας τοῦ σκότους, κατὰ τὸν ἴδιον θεῖον Παῦλον (Ἐφ. ϛ’ 12), καθ’ ὧν ἁρμόζει ἡ πολεμικὴ τέχνη καὶ μέθοδος τῶν γενναίων ἀνδρῶν καὶ κατὰ τῶν ὁποίων σκοτεινῶν δυνάμεων ἡ ἐπίθεσις εἶναι ἀνένδοτος καὶ σφοδροτάτη καὶ ἡ μάχη ἡρωϊκὴ καὶ διαρκής. Διότι αὗται δὲν ἡσυχάζουν, ὡς λέγει ὁ σοφός, ἐὰν δὲν κάμουν τὸ κακόν. Πρὸς τοιαύτας δυνάμεις ἐμάχετο ὁ ἀνήρ, πρὸς τόσον τρομεροὺς ἀντιπάλους καὶ τόσον φρικτοὺς πολεμίους. Ἀλλ’ ἦτο καλῶς ἠσφαλισμένος ὁ μακάριος διὰ τῶν ὅπλων τῆς ἀρετῆς καὶ ἐνδυναμούμενος ὑπὸ τῆς ἄνωθεν Χάριτος ἐμάχετο ἐπιμόνως, ὥστε ὄχι μόνον ἅπαξ νὰ τρέψῃ τοὺς ἐχθροὺς εἰς φυγὴν καὶ οὗτοι ὑποχωροῦντες νὰ τὸν ἀφήσωσι τοῦ λοιποῦ ἀνενόχλητον. Διότι καὶ τοῦτο δύναται νὰ συμβῇ. Φεύγουν δηλαδὴ οἱ ἐχθροί, ὅταν καθ’ ὁλοκληρίαν ἡττηθοῦν ἢ μᾶλλον δεικνύουν ὅτι φεύγουν, ἵνα οὕτω νεκρωθῇ τὸ ἀγωνιστικὸν φρόνημα τοῦ ἀγωνιστοῦ καὶ οὕτως ἐπανερχόμενοι οὗτοι καταλάβουν αὐτὸν ἐξ ἀπροόοττου. Δὲν ἔπραττεν ὅμως οὕτως ὁ θεῖος Γεράσιμος, ἀλλὰ διαρκῶς ἠγωνίζετο καὶ διαρκῶς εὑρίσκετο εἰς πόλεμον ἐναντίον τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων. Διότι ἂν ὁ στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ, καταξιούμενος τῆς ἐν πνεύματι γαλήνης, διάγει ἐν ἀναπαύσει, ποία ἡ ὠφέλεια;