Ἀκούσατε λοιπὸν ἓν ἐκ τῶν πολλῶν θαυμάτων αὐτοῦ, ἵνα ἐκ τούτου ἐννοήσητε καὶ τὰ ἄλλα, πειθόμενοι διὰ τὴν δόξαν ἧς ἠξιώθη παρὰ Θεοῦ.
Εἰς τὰ μέρη τῆς Ἀνατολῆς, εἰς τὴν αὐτήν δηλαδή χώραν ὅπου ἐγεννήθη καὶ ἀνετράφη ὁ Ὁσιομάρτυς Νικόλαος, ἦτο μέγας ἄρχων, πολὺ πλούσιος, ὅστις προσεβλήθη ὑπὸ βαρυτάτης ἀσθενείας, τῆς λώβης, ἥτις κατέτρωγεν ἐπὶ πολὺν καιρὸν τὰς σάρκας του. Οὗτος, ἂν καὶ ἐξώδευσε πολλὰ χρήματα εἰς τοὺς ἰατρούς, δὲν εἶδε καμμίαν ὠφέλειαν. Ἀντιθέτως μάλιστα, ὅσον ἐξώδευε, τοσοῦτον ἡ ἀσθένειά του ἐχειροτέρευεν. Ὅθεν ᾐσθάνετο θλῖψιν ἀνείπωτον. Μίαν δὲ νύκτα, ἐνῷ ἐκοιμᾶτο, ἐφάνη εἰς αὐτὸν ὁ Ἅγιος, λέγων· «Διατί κοπιάζεις καὶ ἐξοδεύεις τὸν πλοῦτόν σου ἀσκόπως; Ὕπαγε εἰς τὸ μέρος τῆς Λαρίσης καὶ ἀφοῦ ἐρωτήσῃς, θὰ σοῦ δείξουν τὸ ὄρος τῆς Βουνένης. Ἐκεῖ θὰ ἐρευνήσῃς τὸν τόπον καλῶς καὶ θὰ εὕρῃς, εἰς πηγήν τινα, τὸ Λείψανόν μου, τὸ ὁποῖον θέλει δώσει εἰς σὲ τὴν θεραπείαν ἐκ τῆς δεινῆς ταύτης ἀσθενείας ἀπὸ τὴν ὁποίαν πάσχεις».
Τὸ πρωΐ, ὅταν ἐξημέρωσεν, ὁ ἄρρωστος ἠγέρθη τῆς κλίνης. Χωρὶς δὲ νὰ εἴπῃ τίποτε εἰς οὐδένα, ἐπορεύθη εὐθὺς εἰς τὴν παραλίαν ὅπου εὗρε πλοῖον καὶ ἐταξίδευσεν εἰς τὴν Λάρισαν. Ὡς δὲ ἔφθασεν εἰς τὸν τόπον τὸν ὁποῖον ὑπέδειξεν εἰς αὐτὸν ὁ Ἅγιος, εὗρε τὴν πηγὴν καὶ ἐχάρη πολύ. Ἔπειτα, μὲ πολὺν κόπον, ἐρευνήσας ἐπιμελέστατα, διότι ἦσαν ἄγριοι θάμνοι πυκνοὶ καὶ τὰ δένδρα μεγάλα καὶ δασέα, διὰ τῆς θείας βοηθείας ἀνεῦρε τὸ πάντιμον τοῦ Μάρτυρος Λείψανον, τὸ ὁποῖον, ὤ τοῦ θαύματος! ἄν καὶ παρῆλθον τόσοι χρόνοι, ἦτο σῶον καὶ ἀκέραιον καὶ εὐωδίαζεν. Ὁ ἄρχων λοιπόν, ἀφοῦ πρῶτον ἐλούσθη εἰς τὴν πηγήν, κατησπάζετο τὸ ἅγιον ἐκεῖνο Λείψανον μετ’ εὐλαβείας καὶ πίστεως. Εὐθὺς τότε, ὤ τοῦ θαύματος! ἔφυγεν ἡ ἀσθένειά του καθὼς ὑπὸ τοῦ φωτὸς ἀφανίζεται τὸ σκότος καὶ εἰς μίαν στιγμὴν ἰάθη τελείως, χωρὶς νὰ μείνῃ οὐδὲ ἡ ἐλαχίστη ἀσχημία εἰς τὴν σάρκα του. Ὅθεν, διὰ νὰ μὴ φανῇ πρὸς τὴν τοιαύτην μεγίστην εὐεργεσίαν ἀχάριστος, ἐκαθάρισεν ὅλον ἐκεῖνον τὸν τόπον, ὅπου εὗρε τὸν πάντιμον αὐτὸν θησαυρὸν καὶ ἔκτισεν Ἐκκλησίαν ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου. Κατόπιν ἐπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἀγαλλόμενος, δοξάζων τὸν Θεὸν καὶ εὐχαριστῶν τὸν Ἅγιον. Ἔλαβε δὲ μεθ’ ἑαυτοῦ καὶ μικρὸν μέρος τοῦ ἁγίου Λειψάνου καὶ χῶμα ἐξ ἐκείνου τοῦ τόπου, ὅσοι δὲ ἠσπάζοντο ταῦτα ἰατρεύοντο ἀπὸ πᾶσαν ἀσθένειαν.