Ἀλλὰ ταῦτα πάντα ἐφαίνοντο φλυαρίαι ἀνόητοι εἰς τὸν Ζαχαρίαν. Ὅθεν ἀπεκρίθη πρὸς αὐτοὺς ὁ θεόφρων· «Οὔτε πλοῦτον θέλω, οὔτε πλουσίαν σύζυγον, οὔτε δέχομαι τὴν ἀχρείαν καὶ ψευδῆ πίστιν σας. Ἀλλ’ ἀρνοῦμαι ταύτην ἐξ ὅλης ψυχῆς καὶ καρδίας καὶ τὴν ἀναθεματίζω, ὡς δαιμονικὴν πλάνην. Πιστεύω δὲ ὡς Θεὸν ἀληθινὸν τὸν Κύριόν μου Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ εἶμαι Χριστιανός, καθὼς καὶ πρότερον. Μὴ ἐλπίζετε λοιπὸν ματαίως νὰ μεταβάλετε τὴν γνώμην μου, διότι ὅσα βάσανα καὶ ἄν μοῦ κάμητε καὶ εἰς μυρίους θανάτους ἂν μὲ καταδικάσητε, δὲν θέλετε δυνηθῆ νὰ μὲ χωρίσητε ἀπὸ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ μου».
Ὅθεν βλέποντες ἐκεῖνοι, ὅτι δὲν δύνανται μὲ τὰς κολακείας νὰ κατορθώσουν τίποτε, ἐδοκίμασαν δι’ ἀπειλῶν νὰ πτοήσουν τοῦτον. Ἀλλὰ βλέποντες, ὅτι παρ’ ὅλας τὰς φοβερὰς ἀπειλὰς ἐναντίον του, ἡ γνώμη αὐτοῦ ἔμενε στερεὰ καὶ ἀμετάτρεπτος, ἔρριψαν αὐτὸν καὶ πάλιν εἰς τὴν φυλακήν. Ἐκεῖνος δὲ ὁ μακάριος ἔμενεν εἰς τὴν φυλακὴν χαίρων καὶ εὐφραινόμενος, διότι ἡ θεία Χάρις κατῴκησεν ἐντὸς αὐτοῦ καὶ ἐνέβαλλε θάρρος καὶ ἀνδρείαν εἰς τὴν καρδίαν του καὶ πόθον καὶ ἀγάπην πρὸς τὸν Χριστὸν καὶ διὰ τὸν ὑπὲρ Ἐκείνου θάνατον. Οἱ δὲ Ἀγαρηνοί, ἀφ’ οὗ συνεσκέφθησαν, ἀπεφάσισαν νὰ δείρουν πρῶτον τὸν Ἅγιον Ἱερομάρτυρα ἀνηλεῶς εἰς τοὺς πόδας. Ὅπερ καὶ ἐγένετο. Κατόπιν ἐπύρωσαν σιδηροῦν τρίποδα, τὸν ὁποῖον ἔθεσαν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς του. Τούτου γενομένου, ἐκάη μὲν τὸ δέρμα τῆς κεφαλῆς καὶ πολλοὺς πόνους ᾐσθάνετο ὁ Ἅγιος Μάρτυς. Ὅμως ἀνεφλέγετο καὶ ἡ καρδία του καὶ ἤναπτεν ἀπὸ τὴν φλόγα τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀγάπης. Διὸ καὶ θείαν δύναμιν ἔλαβεν εἰς τὸ νὰ ὑποφέρῃ γενναίως ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα, κατὰ φυσικὸν τρόπον, εἶναι ἀδύνατον ἄνθρωπος νὰ ὑπομείνῃ. Ὅθεν μὲ περισσοτέραν παρρησίαν ἐκήρυττε τὴν εὐσέβειαν καὶ ἤλεγχε πικρῶς τὴν ἀσέβειαν καὶ πλάνην τῶν πεπλανημένων ἐκείνων Ἀγαρηνῶν.
Ταῦτα βλέποντες οἱ ἀσεβεῖς, τί ἐμηχανεύθησαν; Ἄλλην ἐπενόησαν βάσανον καὶ αὐτὴν ὁμοίως πικρὰν καὶ ἀλγεινήν. Ἐπύρωσαν χάλκινον κάλυμμα καὶ ἔθεσαν τοῦτο ἐπὶ τῆς κεφαλῆς του. Ὁ δὲ ὑψηλόφρων Ζαχαρίας μὲ μεγάλην ἀνδρείαν καὶ γενναιότητα καὶ μὲ ἀγαλλίασιν ψυχῆς ὑπέφερε καὶ τὴν βάσανον ταύτην, ὁ ἀοίδιμος. Ἀλλ’ ἐπειδὴ οὔτε δαρμοὶ οὔτε καύματα τῆς κεφαλῆς οὔτε σκοτειναὶ φυλακαὶ οὔτε ἅλυσοι ἢ πεῖνα ἢ δίψα δὲν ἐστάθησαν ἱκανὰ νὰ μεταβάλουν τὴν γνώμην του, ἄλλα πικρότερα καὶ δριμύτερα ἐπενόησαν βάσανα οἱ αἱμοσταγεῖς ἐκεῖνοι βάρβαροι.