Τότε οἱ παρευρεθέντες ἐκεῖ Χριστιανοί, ἀκούοντες τοὺς ἱεροὺς τούτους λόγους τοῦ Μάρτυρος καὶ γνωρίζοντες ὅτι εἶναι ἀγράμματος ἐθαύμασαν καί, ὡς δι’ ἑνὸς στόματος, εἶπον· «Τῷ ὄντι καὶ εἰς τοῦτον τὸν νεώτερον Μάρτυρα, καθὼς καὶ εἰς τοὺς παλαιούς, ἐπληρώθη τὸ ἱερὸν λόγιον τοῦ Κυρίου. «Ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν στόμα καὶ σοφίαν ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδὲ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν» (Λουκ. κα’ 15). Οἱ δὲ Ἀγαρηνοὶ ὥρμησαν ὁμοθυμαδὸν διὰ νὰ ξεσχίσουν τὸ ἄκακον ἀρνίον τοῦ Χριστοῦ, ἐὰν ἦτο δυνατόν, μὲ τοὺς ὄνυχάς των, ὡς πάλαι οἱ Ἰουδαῖοι οἱ λιθοβολήσαντες τὸν Πρωτομάρτυρα Στέφανον. Μετὰ δὲ ταῦτα, δοκιμάσας αὐτὸν ὁ ἡγεμὼν μὲ διαφόρους τρόπους καὶ ἐννοήσας τὸ ἀμετάθετον τῆς γνώμης του, ἐξέδωκεν εὐθὺς τὴν ἀπόφασιν νὰ τὸν καύσουν. Τινὲς ὅμως τῶν Ἀγαρηνῶν ἠναντιώθησαν, διὰ νὰ μὴ ἔχουν ἔπειτα οἱ Χριστιανοὶ τὰ ἐναπομείναντα ἐκ τῶν λειψάνων του καὶ τὸν τιμοῦν ὡς Ἅγιον. Ἕνεκα τούτου ἔδωσε δευτέραν ἀπόφασιν ὁ ἡγεμών; Νὰ καρατομήσουν αὐτὸν διὰ τριῶν ξιφισμῶν πρὸς περισσοτέραν βάσανον.

Τότε οἱ ὑπηρέται τοῦ τυράννου, παραλαβόντες τὸν Μάρτυρα, ἐξέβαλον τοῦ δικαστηρίου καὶ τύπτοντες καὶ μαστιγοῦντες αὐτόν, ἔφερον εἰς τὸν ὁρισθέντα τόπον τῆς καταδίκης. Ἐκεῖ ὁ γενναῖος τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς, γονυπετήσας καὶ ὑψώσας τὸν νοῦν πρὸς τὸν οὐρανόν, προσηυχήθη πρὸς τὸν ἐν Τριάδι Θεὸν ἡμῶν. Ἔπειτα εἶπε πρὸς τὸν δήμιον, θαρρύνων αὐτόν· «Τώρα θέλω ἴδει ἂν εἶσαι ἀνδρεῖος, καθὼς λέγεις». Ἐκεῖνος δέ, ἐπαρθεὶς ἐκ τοῦ λόγου τοῦ Ἁγίου, ἀπέτεμε τὴν ἱερὰν αὐτοῦ κεφαλὴν δι’ ἑνὸς μόνον κτυπήματος ἀντὶ νὰ τελειώσῃ αὐτὸν διὰ τριῶν, ὡς εἶχε προσταχθῆ. Οὕτως ἔλαβεν ὁ ἀοίδιμος τὸν ἀμάραντον στέφανον τοῦ Μαρτυρίου καὶ ἀπῆλθεν ἡ μακαρία αὐτοῦ ψυχὴ πρὸς ὃν ἐπόθησε Σωτῆρα Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν, ἵνα ἀγάλλεται μετὰ τοῦ συνωνύμου αὐτοῦ, τοῦ σκεύους τῆς ἐκλογῆς, Παύλου τοῦ Ἀποστόλου καὶ τῶν λοιπῶν Ὁσίων καὶ Μαρτύρων, πρεσβεύων ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς Κύριον.

Τὸ δὲ τίμιον αὐτοῦ Λείψανον ἔμεινε τρεῖς ἡμέρας ἐρριμμένον εἰς τὸν τόπον ὅπου ἐτελειώθη, προστάξαντος τοῦ δυσσεβοῦς τυράννου, ὅτι, ὅστις θὰ ἐπλησίαζεν ἢ θὰ ἐλάμβανε μέρος ἐξ αὐτοῦ ἢ μέρος τῶν ἱματίων του ἢ αἷμα, νὰ τιμωρῆται διὰ θανάτου. Ὡς ἐκ τούτου οὐδεὶς τῶν Χριστιανῶν ἐτόλμα οὔτε κἂν νὰ διέλθῃ ἐκεῖθεν, ἐπειδὴ εἶχε διατάξει καὶ στρατιώτας νὰ φυλάττουν, μήπως τις ἐκ τῶν Χριστιανῶν κλέψῃ τὸ ἅγιον αὐτοῦ Λείψανον.