Διὰ τὰς ἁμαρτίας τῶν Ἑβραίων παρεδόθη πολλάκις ἡ Κιβωτὸς εἰς χεῖρας ἀλλοφύλων. Διὰ τὰς ἁμαρτίας τῶν Χριστιανῶν πολλοὶ Ναοὶ κατηδαφίσθησαν καὶ πολλαὶ ἅγιαι Εἰκόνες κατεφρονήθησαν. Ἔχομεν νέον παράδειγμα τὴν πρόσφατον δεινὴν αἰχμαλωσίαν τῆς δυστυχεστάτης Πελοποννήσου. Ἄρα διὰ νὰ μὴ πέσῃ καὶ τὸ ἅγιον τοῦτο Λείψανον εἰς χεῖρας τυράννων καὶ ἀσεβῶν, διὰ τοῦτο ἠγέρθη ἐκεῖθεν καὶ παραλαβὼν τοῦτο ὁ πλοίαρχος ἐξεκίνησε μετὰ χαρᾶς μεγάλης, ἵνα μεταβῇ εἰς τὸν τόπον του, τὴν Ἰταλίαν. Ἐνῷ δὲ διήρχετο ἐκ τῆς νήσου Κερκύρας, ἠγκυροβόλησεν εἴς τινα λιμένα ταύτης, λεγόμενον Ποταμός. Καὶ τοῦτο διὰ νὰ κηρυχθῇ περισσότερον ὁ Ἅγιος, διότι ἀκούσατε καὶ ἕτερον θαῦμα τοῦ Ἁγίου.
Εἰς ἐκεῖνον τὸν τόπον ἔζη γέρων τις ἔχων υἱὸν παράλυτον ἐπὶ τρεῖς χρόνους. Εὐθὺς λοιπόν, ὡς ἠγκυροβόλησαν τὰ πλοῖα, βλέπει εἰς τὸν ὕπνον του ὅτι, ἂν ἤθελεν ἀνέλθει ἐπὶ τοῦ πλοίου τοῦ τάδε πλοιάρχου καὶ προστρέξει εἰς τὸν Ἅγιον, θὰ ἰατρεύετο ὁ υἱός του. Ὅθεν τὴν πρωΐαν ἔσπευσεν ὡς ἀπεκαλύφθη εἰς αὐτόν, ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ πλοίαρχος τὸν ἐδέχθη μετὰ χαρᾶς καὶ διηγήθη εἰς τοῦτον τὰ πάντα, παρεκίνησε δὲ νὰ φέρῃ τὸν υἱόν του, ὅστις καὶ θέλει λάβει τὴν ἴασιν. Ταῦτα ἀκούσας ὁ γέρων ἔδραμε καὶ ἀνασηκώσας τὸν υἱὸν αὐτοῦ μετὰ τῆς κλίνης, ἔφερεν αὐτὸν εἰς τὸν Ἅγιον. Τότε, ὤ τοῦ θαύματος! ἐν τῷ ἅμα τὰ κρατημένα μέλη ἐλύθησαν καὶ ἐστερεώθησαν, ὁ δὲ βασταζόμενος πρῴην ὑπὸ τεσσάρων περιεπάτει, δοξάζων τὸν Θεὸν καὶ κηρύττων τὸν Ἅγιον. Οἱ δὲ Χριστιανοὶ τοῦ τόπου ἐκείνου βλέποντες τοιοῦτον θαῦμα, παρεκάλεσαν τὸν πλοίαρχον νὰ μεταφέρῃ τὸ ἅγιον Λείψανον εἰς τὸν αἰγιαλὸν διὰ νὰ ἀσπασθοῦν τοῦτο ἅπαντες, ὅπερ καὶ ἐγένετο.
Μετέβαινον τότε ἅπαντες καὶ ἠσπάζοντο τὸ Λείψανον τοῦ Ἁγίου Βαρβάρου, πληρούμενοι εὐωδίας πνευματικῆς καὶ πολλοὶ ἀσθενεῖς ἰατρεύθησαν διὰ πρεσβειῶν αὐτοῦ. Ὅθεν καὶ Ναὸν περικαλλῆ μετὰ κωδωνοστασίου θαυμαστοῦ[2] ἔκτισαν ἐκεῖ μετὰ ταῦτα πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου καὶ ἑορτὴν λαμπρὰν κατ’ ἔτος τελοῦσι τῇ ιε’ (15ῃ) τοῦ Μαΐου μηνός, ὅτε ἐκεῖθεν διῆλθε τὸν ἅγιον Λείψανον. Μετὰ δὲ δύο ἡμέρας, ὁ πλοίαρχος ἔλαβε τὸ ἅγιον Λείψανον καὶ ἀνεχώρησε, φθάσας ἀβλαβὴς εἰς τὸν τόπον του. Ἐκεῖ δέ, ἐπειδὴ ἐξηπλώθη ἡ χαρμόσυνος αὕτη εἴδησις, διὰ προσταγῆς τοῦ τότε Πάπα Ρώμης μετεφέρθη τὸ ἅγιον Λείψανον εἰς αὐτὴν τὴν μεγαλόπολιν Ρώμην καὶ ἐναπετέθη εἰς Μοναστήριον, μεγάλως εὐλαβούμενον, καθὼς γράφει ὁ ἀνωτέρω λεχθεὶς Ματθαῖος, ὅστις ἐβεβαιώθη περὶ τούτου ὑπὸ πολλῶν ἀνθρώπων.